LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"แล้วนี่แก้วจะไปไหนจ้ะ" ฟางถามพร้อมทำสีหน้าออดอ้อนถูหน้าไปมากับแขนแก้วจนเรียกได้ว่า น่ารักมากกกกก จนแก้วโกรธไม่ลง แก้วแพ้มุกแบบนี้ทุกทีแหละ ฮิฮิ

"จะไปหากวิน หมอนั่นต้องลากฉันไปห้างชัวร์" แก้วตอบแบบไม่ใส่ใจมากนักก่อนโบกมือลาและเดินออกจากห้องไปกดลิฟต์ลงไปยังชั้น G พร้อมโทรศัพท์นัดเวลาและเป็นอย่างที่เธอคิดกวินนัดเธอที่ห้าง KAMIKAZE Mall ซึ่งถึงแม้เธอจะเบื่อการเดินห้างยังไงก็ต้องขอโทษแทนรูมเมตอยู่แล้วนี่นา แก้วโบกรถแท็กซี่ก่อนที่คนขับจะรับทราบออกตัวไป ส่วนแก้วได้แต่เหม่อลอยออกไปด้านนอกรถ...เขาจะตื่นหรือยังนะ

@ KAMIKAzE Mall

"มาแล้ว รอนานมั้ย" แก้วตบไหล่กวินเบาๆก่อนที่กวินที่ยืนยกนาฬิกามาดูบ่อยครั้งเพราะรอเธอ ความจริงเขามาก่อนเวลาตั้ง 30 นาที เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรอาจารย์คนใหม่ที่เอาแต่ลวนลามเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ)ของเขามากนัก แต่นานๆเขาจะชวนเธอมาเที่ยวนอกมหา'ลัยได้นี่มันยากไม่ใช่น้อย

"ไม่หรอก ไปเดินเล่นกันดีกว่า" แก้วพยักหน้าก่อนเดินไปยังโซนเสื้อผ้าแต่แก้วไปถูกตากับกางเกงยีนส์ผู้ชายสีดำขนาดที่โทโมะน่าจะใส่ได้ ก่อนจะเดินไปลูบเนื้อผ้าเล็กน้อยก่อนพลิกป้ายราคาก็ปรากฎว่า 2,000 อัพทั้งนั้น ชาตินี้เธอยังไม่เคยใส่เสื้อหรือกางเกงตัวไหนราคาถึงพันเลยด้วยซ้ำไป เฮ้อออ~

"อยากไ้ด้หรอ" กวินที่เห็นแก้ววนเวียนกับกางเกงก่อนที่เธอจะพลิกดูป้ายราคาแล้วถอนหายใจซ้ำไปซ้ำมา

"อืม" แก้วทำหน้าเสียดายเล็กน้อยและกำลังจะเดินไปดูอย่างอื่นแต่กวินเดินไปหยิบกางเกงตัวที่เธอจ้องและวนเวียนมากที่สุดและเดินไปจ่าย ก่อนที่เขาจะยื่นถุงมาให้เธอ

"อ่ะ !" แก้วที่ส่ายหน้าไม่รับเพราะเธอเกรงใจแถมตัวนี้มันตัวราคเฉียดหมื่น !!! แต่กวินยังยัดมันใส่มือเธอ

"ขอบใจ ^^" แก้วยิ้มอย่างขอบคุณในที่สุดเธอได้ของขวัญขอโทษโทโมะแล้ว >w<//~ แก้วกอดถุงกางเกงไม่ให้ห่างกายและแวะทานอาหารที่ร้านประจำของกวินและกวินได้สั่งอาหารไปแล้วขณะที่แก้วมัวแต่นั่งอมยิ้มกับกางเกงยีนส์ไม่เลิก

"ฮะๆ กางเกงตัวเดียวนี่อารมณ์ดีเชียว"

"ตั้งเฉียดหมื่นนายซื้อไปได้ไงน๊าา~" แก้วคุยกับกวินเรื่องนู้นเรื่องนี้พร้อมกับกินอาหารไปจนถึงเมนูของหวาน

"โทโมะ เรียนจบอะไรมาหรอ" เสียงหวานที่แก้วคุ้นเคยมากระทบหูก่อนที่เธอจะมองหาต้นเสียงก่อนจะพบกับบุคคลที่เธอตั้งใจจะเอากางเกงตัวที่อยู่ในอ้อมกอดไปขอโทษกับผู้หญิงคนที่ทำให้เควินหักหลังฟางนั่งคู่กันอยู่แม้โทโมะจะทำหน้าเหมือนเบื่อหน่ายแต่ก็ตอบคำถามอย่างไม่ว่าอะไร

"แก้ว !!!"

"อะ...อะไร" กวินที่เรียกแก้วอยู่หลายรอบแต่แก้วกลับไม่สนใจอะไรและมองดูแต่โต๊ะข้างๆจนเขาหันมองพบกับอดีตแฟนของตัวเองและศัตรูหัวใจของเขา แก้วที่จู่ก็ลุกพรวดและเดินออกไปนอกร้านแต่ไม่ทันที่กวินจะได้ลุกตามไปโทโมะกลับวิ่งตามแก้วไปและเขาถูกพิมกักตัวเอาไว้พร้อมแนบริมฝีปากประกบกับปากเขา

"อย่ามายุ่งเรื่องพวกนี้เลยนะ" พิมพูดกระซิบข้างหูของกวินพร้อมกับยิ้มจอมปลอมและนั่งลงในที่ที่แก้วเคยนั่งพร้อมกับตักของหวานเข้าปาก

-------------------------------------------------------------------------------------------

"บ้าที่สุด !!!" แก้วที่อยากขว้างสิ่งของที่เธอหยิบติดมาลงกับข้างทางพร้อมขยี้มันให้แหลกจนสะใจแต่เธอทำไม่ได้เมื่อว่าเธออยากได้มันมากขนาดไหนเพื่อไปขอโทษเขา แต่เขากลับมากับผู้หญิงอีกคนแถมยังมานั่งป้อนกันไปป้อนมา จู๋จี๋กันในร้านไม่แคร์สายตาใครแบบนี้ มันไม่ต่างอะไรกับสิ่งที่เธอทำ เขาไม่รับรู้และเขาอาจจะไม่ต้องการด้วย เขาอาจจะอยากอยู่กับผู้หญิงคนนั้นนานๆไม่งั้นเขาคงตามเธอมาแล้ว แก้วที่หนหลังไปไม่พบใครเลยนอกจากความว่างปล่าวกับเศษใบไม้ เธอนี่มันบ้าจริงๆเดินออกมาจากห้างได้ไกลขนาดที่มาถึงสวนสาธารณะเชียวหรอเนี่ย แก้วยิ้มอย่างสมเพชกับตัวเองพร้อมนั่งลงกับขอบน้ำพุใจกลางสวนสาธารณะที่ร่มรื่นมันก็สวยดีนะ สะอาดด้วย ไม่มีคนด้วย เธออยากร้องไห้เป็นบ้า แก้วเอามือไปกวักน้ำพุเล่นอย่างช้าๆวนเป็นรูปหัวใจบ้าง วงกลมบ้าง เขียนเป็นคำบ้าง เธออาจจะสบายใจขึ้นก็ได้

ซ่า !

"ให้ตายสิ" แก้วที่เผลอทำกางเกงหล่นลงไปน้ำพุที่ลึกประมาณเหนือเอวเธอทำให้เธอรีบก้าวลงไปในน้ำพุอย่างไม่คิดอะไรทั้งนั้นต่อให้มันลึกจนมิดหัวเธอก็จะลงไปเอามันมา

"ทำบ้าอะไรหน่ะ" ก่อนที่เธอจะได้หย่อนตัวลงไปบ่อน้ำพุเธอถูกดึงขึ้นมาแต่เธอดิ้น ถุงลอยไปไกลและกำลังจะจมแต่เธอคว้ามันไม่ทัน

"ปล่อยนะ" แก้วผลักคนที่มาดึงเธอออกก่อนจะเดินไปตามหาถุงโชคดีที่น้ำใสแต่เธอหามันไม่เจอแต่เธอไม่รู้ว่ามันจะลึกขึ้นเรื่อยจนตอนนี้มันมาถึงหน้าอกแล้วแต่เธอคว้าไม่ถึง เธอเห็นแล้วแต่มันอยู่ไกลเกินไป เธอคงต้องเดินไปอีกสินะ