ความรักทั้ง 8 ของเจตน์
-
เขียนโดย Kratai_maithur
วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2564 เวลา 01.02 น.
11 ตอน
2 วิจารณ์
8,654 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2564 01.36 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
4) ความรักที่ 3 ให้ฉันดูแลเธอ รักเธอได้ไหม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่เจตน์ ต้องผิดหวังในสิ่งที่เค้าคาดหวังว่ามันคงเป็นความรัก เค้าก็ไม่ค่อยได้สนใจใครเท่าไหร่ ประกอบกับในตอนนั้นเค้าเตรียมตัวเข้า
มหาวิทยาลัย แต่นั่นแหละ ความรักมักมาในวันที่เราไม่พร้อม วันที่เราไขว้คว้า รักช่างไกลสุดขอบฟ้า
ในวันธรรมดาวันหนึ่ง ณ โรงอาหารที่แออัด โต๊ะที่ตั้งเบียดแน่น เหลือเพียงแค่ช่องเบียดตัวแทรกเข้าไปได้ ระหว่างช่วงพักกลางวัน เจตน์นั่งอยู่กับกลุ่ม
เพื่อนห้าคน โต๊ะข้างๆเป็นน้อง ม.5 ที่รู้จักกัน จริงๆเจตน์ก็แอบเล็งน้องในกลุ่มนี้ไว้อยู่หนึ่งหน่วย ชื่อ น้องตาล เจตน์ก็ยิ้มกรุ่มกริ่มคุยทักไปเป็นปกติ
ในตอนนั้นเจตน์ก็เห็นว่าน้องนั่งทานข้าวกับเพื่อนอีกสี่คน
ทันใดนั้น สายตาที่เฉียมคมของเจตน์ก็ต้องสะดุดกับแววตาคู่หนึ่ง เธอคือหนึ่งในเพื่อนของตาลที่ร่วมโต๊ะทานอาหาร เจตน์ครุ่นคิดในใจ ใครนะ
ทำไมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย แล้วรู้สึกว่าทำไมแววตาคู่นั้นมีผลต่อเรามากเลย มันคือความรู้สึกอะไรนะ ณ เวลานั้นตอบตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ
เจตน์อยากทำความรู้จักกับเพื่อนของตาลมาก จึงได้ไปสืบกับแฝดเพื่อนเกลอพาย์อาร์ เนื่องจากน้องคนนี้อยู่ห้องเดียวกับตา อดีตที่เจ็บปวดของเธอ
เธอชื่อปริม สาวตัวเล็ก หน้าเล็ก ตากลมโต ขนตายาวเป็นแผงประหนึ่งตั้งแก้วน้ำได้ แต่เธอคือนักกีฬาเทควันโด้ สายดำ เธอมักจะมีชีวิตส่วนใหญ่
พักอยู่ในห้องซ้อมยูโด คงเป็นเพราะเหตุผลนี้ที่เจตน์ไม่เคยเห็นหน้าของปริมมาก่อน แต่เจตน์ก็ไม่รอช้าที่จะทำความรู้จักปริมผ่านตาล แม้ว่าเจตน์จะ
เคยคิดว่าตาลน่ารัก แต่ปริมทำให้เจตน์ลืมความรู้สึกเหล่านั้นไปหมด เจตน์เดินหน้าทำความรู้จัก ให้ของ และทำทุกอย่างที่จะแสดงให้ปริมรู้ถึง
ความในใจของเค้า ยิ่งเจตน์รู้จักปริมมากเท่าไหร่ เจตน์ก็ยิ่งรู้สึกว่า อยากดูแลปริมมากขึ้นเท่านั้น ปริมค่อนข้างเป็นเด็กพูดน้อย และมีปัญหาในใจ
มากมาย ปริมแชร์ความทุกข์ให้เจตน์ฟังในบางครั้ง แต่เจตน์ก็รู้ว่ามันคงไม่ใช่ทั้งหมด แต่ไม่ว่าปริมจะมีสิ่งที่อยู่ในใจมากมาย
แต่สำหรับเจตน์ ปริมก็คือเหตุผลที่เขาอยากมาโรงเรียนในทุกๆวัน ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ดูเหมือนจะพิเศษต่อกัน เจตน์คิดว่าปริมวางเจตน์ใน
ตำแหน่งที่พิเศษ เหมือนที่เค้าก็วางปริมไว้ที่เดียวกัน
จนถึงเวลาที่เจตน์ต้องเข้ามหาวิทยาลัย เจตน์ติดต่อปริมตลอดโดยการเขียนจดหมาย เจตน์ชอบทำอะไรที่โรแมนติก เช่น ส่งของให้ในเทศกาลสำคัญ
เขียนจดหมาย แม้วันรับปริญญาของปริม เจตน์ก็ไปแสดงความยินดีกับปริม แต่สายตาปริมในตอนนั้น เจตน์สัมผัสได้ว่า ปริมรู้สึกอึดอัดที่เจตน์ไปในวันนั้น
เจตน์กลับมาด้วยความเสียใจ แต่ไม่ได้บอกปริมให้รู้ถึงความรู้สึกที่มี เจตน์คิดว่าปริมคงมองเค้าเป็นแค่พี่น้อง แต่เขาก็ยังไม่เคยขาดการติดต่อกับเจตน์
จนวันหนึ่งสิ่งที่ไม่คากคิดก็เกิดขึ้น เจตน์คิดถึงปริมจึงอยากไปเยี่ยมปริมที่ทำงานซึ่งไกลจากบ้านเจตน์มาก เจตน์นั่งรถตู้ไปหาปริม และนอนค้างคืนด้วย
และเรื่องคืนนั้นทำให้เจตน์ต้องจดจำไปตลอดชีวิต ...
มหาวิทยาลัย แต่นั่นแหละ ความรักมักมาในวันที่เราไม่พร้อม วันที่เราไขว้คว้า รักช่างไกลสุดขอบฟ้า
ในวันธรรมดาวันหนึ่ง ณ โรงอาหารที่แออัด โต๊ะที่ตั้งเบียดแน่น เหลือเพียงแค่ช่องเบียดตัวแทรกเข้าไปได้ ระหว่างช่วงพักกลางวัน เจตน์นั่งอยู่กับกลุ่ม
เพื่อนห้าคน โต๊ะข้างๆเป็นน้อง ม.5 ที่รู้จักกัน จริงๆเจตน์ก็แอบเล็งน้องในกลุ่มนี้ไว้อยู่หนึ่งหน่วย ชื่อ น้องตาล เจตน์ก็ยิ้มกรุ่มกริ่มคุยทักไปเป็นปกติ
ในตอนนั้นเจตน์ก็เห็นว่าน้องนั่งทานข้าวกับเพื่อนอีกสี่คน
ทันใดนั้น สายตาที่เฉียมคมของเจตน์ก็ต้องสะดุดกับแววตาคู่หนึ่ง เธอคือหนึ่งในเพื่อนของตาลที่ร่วมโต๊ะทานอาหาร เจตน์ครุ่นคิดในใจ ใครนะ
ทำไมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย แล้วรู้สึกว่าทำไมแววตาคู่นั้นมีผลต่อเรามากเลย มันคือความรู้สึกอะไรนะ ณ เวลานั้นตอบตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ
เจตน์อยากทำความรู้จักกับเพื่อนของตาลมาก จึงได้ไปสืบกับแฝดเพื่อนเกลอพาย์อาร์ เนื่องจากน้องคนนี้อยู่ห้องเดียวกับตา อดีตที่เจ็บปวดของเธอ
เธอชื่อปริม สาวตัวเล็ก หน้าเล็ก ตากลมโต ขนตายาวเป็นแผงประหนึ่งตั้งแก้วน้ำได้ แต่เธอคือนักกีฬาเทควันโด้ สายดำ เธอมักจะมีชีวิตส่วนใหญ่
พักอยู่ในห้องซ้อมยูโด คงเป็นเพราะเหตุผลนี้ที่เจตน์ไม่เคยเห็นหน้าของปริมมาก่อน แต่เจตน์ก็ไม่รอช้าที่จะทำความรู้จักปริมผ่านตาล แม้ว่าเจตน์จะ
เคยคิดว่าตาลน่ารัก แต่ปริมทำให้เจตน์ลืมความรู้สึกเหล่านั้นไปหมด เจตน์เดินหน้าทำความรู้จัก ให้ของ และทำทุกอย่างที่จะแสดงให้ปริมรู้ถึง
ความในใจของเค้า ยิ่งเจตน์รู้จักปริมมากเท่าไหร่ เจตน์ก็ยิ่งรู้สึกว่า อยากดูแลปริมมากขึ้นเท่านั้น ปริมค่อนข้างเป็นเด็กพูดน้อย และมีปัญหาในใจ
มากมาย ปริมแชร์ความทุกข์ให้เจตน์ฟังในบางครั้ง แต่เจตน์ก็รู้ว่ามันคงไม่ใช่ทั้งหมด แต่ไม่ว่าปริมจะมีสิ่งที่อยู่ในใจมากมาย
แต่สำหรับเจตน์ ปริมก็คือเหตุผลที่เขาอยากมาโรงเรียนในทุกๆวัน ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ดูเหมือนจะพิเศษต่อกัน เจตน์คิดว่าปริมวางเจตน์ใน
ตำแหน่งที่พิเศษ เหมือนที่เค้าก็วางปริมไว้ที่เดียวกัน
จนถึงเวลาที่เจตน์ต้องเข้ามหาวิทยาลัย เจตน์ติดต่อปริมตลอดโดยการเขียนจดหมาย เจตน์ชอบทำอะไรที่โรแมนติก เช่น ส่งของให้ในเทศกาลสำคัญ
เขียนจดหมาย แม้วันรับปริญญาของปริม เจตน์ก็ไปแสดงความยินดีกับปริม แต่สายตาปริมในตอนนั้น เจตน์สัมผัสได้ว่า ปริมรู้สึกอึดอัดที่เจตน์ไปในวันนั้น
เจตน์กลับมาด้วยความเสียใจ แต่ไม่ได้บอกปริมให้รู้ถึงความรู้สึกที่มี เจตน์คิดว่าปริมคงมองเค้าเป็นแค่พี่น้อง แต่เขาก็ยังไม่เคยขาดการติดต่อกับเจตน์
จนวันหนึ่งสิ่งที่ไม่คากคิดก็เกิดขึ้น เจตน์คิดถึงปริมจึงอยากไปเยี่ยมปริมที่ทำงานซึ่งไกลจากบ้านเจตน์มาก เจตน์นั่งรถตู้ไปหาปริม และนอนค้างคืนด้วย
และเรื่องคืนนั้นทำให้เจตน์ต้องจดจำไปตลอดชีวิต ...
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้นำมาจากแหล่งอื่นและได้รับการอนุญาตจากเจ้าของแล้ว
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ