ความรักทั้ง 8 ของเจตน์
-
เขียนโดย Kratai_maithur
วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2564 เวลา 01.02 น.
11 ตอน
2 วิจารณ์
8,660 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2564 01.36 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
11) ความรักเบ่งบานได้ทุกที่นั่นแหละ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่เจตน์ เจ็บช้ำจากนายคนใจร้าย ประกอบกับช่วงชีวิตวิปลาสของเธอประหนึ่งว่าดาวมฤตยูครอบงำชีวิต เธอตัดสินใจแน่วแน่ที่จะไปเรียนต่อที่
ต่างประเทศไม่ใกลนัก ที่แห่งนั้นเป็นเสมือนสังคมใหม่ เพื่อนทั้งเก่าและใหม่ มิตรภาพเริ่มก่อตัวขึ้น เรามีเพื่อนต่างขาติมากมาย หลายชาติหลายภาษา
หนึ่งในประเทศเหล่านั้นคือ เหล่าชาวเมืองหงส์แดง (ชื่อทีมฟุตบอล แต่ก็คล้ายชื่อประเทศสุดล่ะ) ในป่ายอมมีช้างเผือกฉันใด ในความลำบากก็ย่อมพบ
เจอช้างเผือกได้หลายเชือกฉันนั้น เจตน์ได้พบกับผู้ชายต่างชาติคนหนึ่ง แม้ว่าฟันเค้าอาจจะถูกกัดเซาะไปด้วยยางของต้นไม้ชนิดนึ่งที่ทานกะพลู
แต่ความขาว เกาหลี โอโม่ก็ไม่อาจทำให้เจตน์ละสายตาจากเค้าไปได้ เค้าชื่อ โอโน่ ชายเมืองหงส์แดง ตาเล็ก ขาวตี๋ ไว้หนวดพอจักจี้ น่ารักจุงอ่ะ
เจตน์ได้แต่บ่นพึมพำในใจ พอดีเพื่อนสนิทที่ไปด้วยเรียนคลาสเดียวกะโอโน่ทำให้เจตน์ได้ทำความรู้จักกะโอโน่ ดั่งคำที่ว่า แม้ว่าหน้าตาจะเป็นหน้าต่าง
ของหัวใจ แต่หัวใจเจตน์ก็เริ่มปิดลง เมื่อเพียงได้คุยกะโอโน่ในโต๊ะอาหาร โอโน่ มาจากชนเผ่านึงในเมืองหงส์แดง ซึ่งอาจจะยังมีภาระหนักอึ้งในการทำ
สงครามมากกว่าที่จะมานั่งคุยกับเหล่าเพื่อนต่างชาติในเรื่องสัพเพเหระ และสำเนียงที่แตกต่างทำให้เจตน์ไม่เข้าใจโอโน่เท่าที่ควร จบแล้วหรอ จบจริงดิ
จบไวไปปปปปปป ยังๆๆๆๆก่อน ช้างเผือกไม่ได้มีตัวเดียวหรอก ตอนนี้เจตน์อยู่ที่นี่มาสองปีล่ะ เป็นช่วงเวลาที่เจตน์พอจะปรับตัวได้แล้ว และเจตน์ก็ได้
พบช้างเผือก จริงๆก้อไม่เผือกเท่าไหร่ แต่ตรงสเปกมากมาย มีความเป็นญี่ปุ่นสูงมากในหน้าตา แม้ว่าจะมาจากเมืองหงษา อุ้ย หงส์แดง พิมผิด
ในใจของเจตน์ บอกกับตัวเองว่า จะเอาคนนี้ๆๆๆๆๆๆ จะทำยังไงดีน้าา ให้เธอบอกรักฉันมา จะทำไงดีน้า ให้เธอรู้ว่าฉันชอบ (เกิดทันกันมั้ยเด็กๆๆ)
ในความโชคดีนั้น เพื่อนสนิทของเจตน์ที่เรียนเอกเดียวกัน เป็นชาวเมืองหงส์แดงเช่นเดียวกันจ้าาา อิอิ
เริ่มจากธรรมเนียมโบราณ ถ้าอยากรู้จักก็คงต้องเทคของ ความเป็นพี่เทคสมัยมหาลัยก็มา เราก็เทคผลไม้ไป ตอนนั้นจำได้ว่าเป็นองุ่น แอนด์ แอบเปิ้ล
แล้วน้องจอยก็ฝากขอบคุณมา เป็นภาษาปะกิตซึ่งทางเจตน์ ณ เวลานั้น อ่อนด้อยซะจริง น้องทักแมสเสนเจอร์มา และบอกว่า I am afraid of you that
you gave me fruits. เจตน์รีบตอบไปว่า คุณกลัวช้านหรอ ถ้าคุณไม่โอเค เราขอโทษนะ ต่อไปเราจะไม่ให้ผลไม้คุณอีก
ก๊ากกกกๆๆๆต้องมาเคลียร์กันยกใหญ่ว่า มันหมายถึง ช้านเกรงใจคุณมากเลย ที่คุณเอาผลไม้มาให้ 5555 ปล่อยไก่ความโง่ไปเต็มๆตั้งแต่ครั้งแรก
กรี๊ดดดดดดซิคะ รออะไรรรรก่อนนนน
ก็แปลว่า เทคของได้ วิญญาณอีเจ๊สายเปย์เข้าสิงนับแต่บัดนี้คร่าาาา อ่ะ หัวใจฉันคงจะได้กลับมาพองโตอีกครั้งซินะ หุหุ
เชิ้บๆๆๆๆเชิ้บบๆๆๆๆสบายใจจุง สรุปสักนิด เจตน์กำลังจะเริ่มความสัมพันธ์ครั้งใหม่กับชาวเมืองหงส์แดง นามว่า จอยจอย
นางเป็นผู้ชาย แต่ชื่อสายหวานแค่นั้น เข้าใจตรงกันเนอะเด็กๆๆๆหนูลุก
ต่างประเทศไม่ใกลนัก ที่แห่งนั้นเป็นเสมือนสังคมใหม่ เพื่อนทั้งเก่าและใหม่ มิตรภาพเริ่มก่อตัวขึ้น เรามีเพื่อนต่างขาติมากมาย หลายชาติหลายภาษา
หนึ่งในประเทศเหล่านั้นคือ เหล่าชาวเมืองหงส์แดง (ชื่อทีมฟุตบอล แต่ก็คล้ายชื่อประเทศสุดล่ะ) ในป่ายอมมีช้างเผือกฉันใด ในความลำบากก็ย่อมพบ
เจอช้างเผือกได้หลายเชือกฉันนั้น เจตน์ได้พบกับผู้ชายต่างชาติคนหนึ่ง แม้ว่าฟันเค้าอาจจะถูกกัดเซาะไปด้วยยางของต้นไม้ชนิดนึ่งที่ทานกะพลู
แต่ความขาว เกาหลี โอโม่ก็ไม่อาจทำให้เจตน์ละสายตาจากเค้าไปได้ เค้าชื่อ โอโน่ ชายเมืองหงส์แดง ตาเล็ก ขาวตี๋ ไว้หนวดพอจักจี้ น่ารักจุงอ่ะ
เจตน์ได้แต่บ่นพึมพำในใจ พอดีเพื่อนสนิทที่ไปด้วยเรียนคลาสเดียวกะโอโน่ทำให้เจตน์ได้ทำความรู้จักกะโอโน่ ดั่งคำที่ว่า แม้ว่าหน้าตาจะเป็นหน้าต่าง
ของหัวใจ แต่หัวใจเจตน์ก็เริ่มปิดลง เมื่อเพียงได้คุยกะโอโน่ในโต๊ะอาหาร โอโน่ มาจากชนเผ่านึงในเมืองหงส์แดง ซึ่งอาจจะยังมีภาระหนักอึ้งในการทำ
สงครามมากกว่าที่จะมานั่งคุยกับเหล่าเพื่อนต่างชาติในเรื่องสัพเพเหระ และสำเนียงที่แตกต่างทำให้เจตน์ไม่เข้าใจโอโน่เท่าที่ควร จบแล้วหรอ จบจริงดิ
จบไวไปปปปปปป ยังๆๆๆๆก่อน ช้างเผือกไม่ได้มีตัวเดียวหรอก ตอนนี้เจตน์อยู่ที่นี่มาสองปีล่ะ เป็นช่วงเวลาที่เจตน์พอจะปรับตัวได้แล้ว และเจตน์ก็ได้
พบช้างเผือก จริงๆก้อไม่เผือกเท่าไหร่ แต่ตรงสเปกมากมาย มีความเป็นญี่ปุ่นสูงมากในหน้าตา แม้ว่าจะมาจากเมืองหงษา อุ้ย หงส์แดง พิมผิด
ในใจของเจตน์ บอกกับตัวเองว่า จะเอาคนนี้ๆๆๆๆๆๆ จะทำยังไงดีน้าา ให้เธอบอกรักฉันมา จะทำไงดีน้า ให้เธอรู้ว่าฉันชอบ (เกิดทันกันมั้ยเด็กๆๆ)
ในความโชคดีนั้น เพื่อนสนิทของเจตน์ที่เรียนเอกเดียวกัน เป็นชาวเมืองหงส์แดงเช่นเดียวกันจ้าาา อิอิ
เริ่มจากธรรมเนียมโบราณ ถ้าอยากรู้จักก็คงต้องเทคของ ความเป็นพี่เทคสมัยมหาลัยก็มา เราก็เทคผลไม้ไป ตอนนั้นจำได้ว่าเป็นองุ่น แอนด์ แอบเปิ้ล
แล้วน้องจอยก็ฝากขอบคุณมา เป็นภาษาปะกิตซึ่งทางเจตน์ ณ เวลานั้น อ่อนด้อยซะจริง น้องทักแมสเสนเจอร์มา และบอกว่า I am afraid of you that
you gave me fruits. เจตน์รีบตอบไปว่า คุณกลัวช้านหรอ ถ้าคุณไม่โอเค เราขอโทษนะ ต่อไปเราจะไม่ให้ผลไม้คุณอีก
ก๊ากกกกๆๆๆต้องมาเคลียร์กันยกใหญ่ว่า มันหมายถึง ช้านเกรงใจคุณมากเลย ที่คุณเอาผลไม้มาให้ 5555 ปล่อยไก่ความโง่ไปเต็มๆตั้งแต่ครั้งแรก
กรี๊ดดดดดดซิคะ รออะไรรรรก่อนนนน
ก็แปลว่า เทคของได้ วิญญาณอีเจ๊สายเปย์เข้าสิงนับแต่บัดนี้คร่าาาา อ่ะ หัวใจฉันคงจะได้กลับมาพองโตอีกครั้งซินะ หุหุ
เชิ้บๆๆๆๆเชิ้บบๆๆๆๆสบายใจจุง สรุปสักนิด เจตน์กำลังจะเริ่มความสัมพันธ์ครั้งใหม่กับชาวเมืองหงส์แดง นามว่า จอยจอย
นางเป็นผู้ชาย แต่ชื่อสายหวานแค่นั้น เข้าใจตรงกันเนอะเด็กๆๆๆหนูลุก
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้นำมาจากแหล่งอื่นและได้รับการอนุญาตจากเจ้าของแล้ว
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ