(CUT) DE(MIAN)NIBAL #วิตถารเดนิบาล

"นายเกลียดฉันมั้ยแลนดอน" เขาสอดนิ้วเข้ามาในร่างกายผมและผมกำลังกอดคอเขาอยู่
"ผมเกลียดคุณ เกลียดทุกอย่างที่เป็นคุณ อื้ม" เขาเริ่มสอดใส่อวัยวะส่วนนั้นเข้ามามันรู้มวลท้องไปหมด เดเมียนเองก็ทำมันอย่างอ่อนโยน เขาเริ่มขยับตัวเบา ๆ ตัวผมก็ขยับไปตามแรงบังคับของเขา
"ฉันยอมให้นายเกลียด ขอแค่นายอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน" เขาอุ้มผมขึ้นมาดันผมจนชิดกำแพง สีบนตัวผมมันเปื้อนไปทั่วผนังห้องผมกอดเขาแน่และปล่อยให้ตัวเคลื่อนไหวไปตามจังหวะ
"ผมอยู่ตรงนี้" เราจูบกันอย่างนัวเนียมือผมปัดปายไปทั่วร่างกายเขา ลูบไล้ไปตามกล้ามท้องสวย ส่วนตรงนั้นยังคงเชื่อกันและเรายังเป็นหนึ่งเดียวกันในตอนนี้
"นายเป็นงานศิลปะชั้นเอกของฉัน"
"ผมต้องการคุณ"
"นายต้องการฉัน"
"เอาผมให้แรงกว่านี้ พลีส" เขาขยับเร็วขึ้นและเร็วขึ้นจนสมองผมเริ่มขาวโพลน เขาพาผมไปทั่วมุมห้องเรามีอะไรกันจนสีบนตัวของเราเริ่มแห้งและระหว่างทางเราก็สร้างงานศิลปะขึ้นมาตลอดทาง สีที่เคยอยู่บนตัวก็ไปติดอยู่ตามผนังบาง พื้นบ้าง 
"พูดสิว่านี่คือครั้งสุดท้ายของเรา" เขาลูบไล้ริมฝีปากผม ตอนนี้ผมอยู่สูงกว่าเขาผมเริ่มขย่มร่างกายขึ้นลงเร็วขึ้นจนแทบจะทนไม่ได้
"ทุกครั้งที่ผมพูด อ๊า มันจะต้องมีครั้งถัดไป อ้ะ เดเมียน" เขาจับส่วนนั้นของผมชักขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ ปากของเขาครอบคลุมยอดอกของผมไว้มืออีกข้างที่เหลือที่ลูบไล้ไปทั่วเอวผม
"ฉันอยากมีเซ็กซ์กับนายทุกครั้ง ทุกวัน นายรู้มั้ยว่าแค่ฉันเห็นหน้าของนายส่วนนั่นของฉันมันแข็งขึ้นมาตลอด" 
"ทะลึ่ง" 
"ฉันทะลึ่งกับนายแค่คนเดียวแค่นึกถึงนายตอนเสร็จฉันก็แทบจะแตกแล้วที่รัก" เขาพูดเล้าผมนั่นยิ่งทำให้ผมอยากจะเสร็จขึ้นไปอีก ผมกอดคอเขาแน่นในตอนแรกที่ผมขย่มอยู่ตอนนี้เขาเป็นฝ่ายส่วนขึ้นมาบ้างแล้วและตอนนี้ผมทนจะไม่ไหวแล้วผมต้องการจะปลดปล่อยพร้อมกับเขา
"ผมจะเสร็จ" ผมบอกเขา เขาก็ยิ่งสาวส่วนนั้นของผมเร็วขึ้นและแน่ที่หัวของมัน
"แตกสิ ฉันชอบเห็นนายตอนแตก" จบประโยคนั้นผมก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมา มันพุ่งแรงจนเลอะไปทั่วกล้ามหน้าท้องของเดเมียน
เดเมียนจับผมนอนลงบนฟูกและเริ่มกระแทกส่วนนั้นเข้ามาจนเขากระตุกและน้ำของเขามันก็อัดเข้ามาในท้องผมจนมันทะลักออกมา