(จบ)มนต์รักลอลลี่ป๊อป...ของนายมาเฟียไร้เดียงสา

ความไร้เดียงสาบทสุดท้าย...สิ้นสุดความอ่อนหัด

(ริวเชย์)
“เธอคงไม่บอกฉันหรอกนะว่าชอบเด็กคนนั้น”เสียงคำถามจากผู้ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของผมถามมาทำเอาผมตอบไม่ถูกจะให้บอกไปได้ยังไงกันว่าชอบผู้ชาย
“มะ..ไม่ใช่สักหน่อย แค่เขาหน้าตาน่ารักก็แค่นั้นเองอีกอย่างหมอนั้นเป็นผู้ชายนะครับ”พูดตอบไปทั้งที่ความจริงไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นแท้ๆ
“ควอต”
“ครับ เอ่อ นายน้อยชอบคุณดอกคลื่นตั้งแต่เมื่อครึ่งปีก่อนจะไปช่วยงานนายท่านครับพอกลับมาก็คอยไปที่ร้านของคุณดอกคลื่นบ่อยๆ ขอโทษจริงๆครับนายน้อยผมขัดนายหญิงไม่ได้จริงๆ”เสียงควอตพูดออกมาทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาทันที ไอ้คนหักหลัง
“ริวเชย์แม่บอกแล้วใช่ไหมจ๊ะในช่วงที่แม่กับพ่อไปทำงานต่างประเทศนะ...”เสียงมานิ่มเหมือนจะไม่มีอะไรนะครับแต่
“ฉันบอกให้ทำตัวให้สมเป็นชายจะได้ไม่แพ้คนอื่นๆ”เสียงเชียบเย็นของแม่นั้นราวกับกัดกินผมอยู่เลย
“ทำไมยังทำตัวปวกเปียกเหมือนเดิม...อะไรกันแอบรักเนี่ยนะ??แถมยังเป็นผู้ชายอีกเพราะแห้วเรื่องผู้หญิงเลยมาเอาผู้ชายเหรอแกนี้มันบ้าจริงๆ”ไม่มีใครโหดเกินท่านมิโฮะแล้วละครับ ผมพูดอะไรไม่ได้เลย
“ฉันคิดว่าจะไม่ยุ่งเรื่องความรักของแกแล้วนะ...แต่ถ้าเป็นแบบนี้คงจะไม่ได้สินะ ควอตพาไอ้ลูกชายไม่ได้ของฉันไปที่คลับเดี๋ยวนี้”
คลับเหรอไม่ไปนะ น่ารำคาญจะตายไปผู้หญิงพวกนั้น แต่มีหรือผมจะขัดได้
(ดอกคลื่น)
“หนูคลื่น”เสียงเรียกจากคุณแม่ของริวเชย์ทำให้ผมต้องวางมือจากการทำขนม
“คะ..ครับ”
“หนูรู้ใช่ไหมว่าริวเชย์ต้องรับช่วงต่อจากพ่อของเขา”อะไรกันทำไมถึงมาถามแบบนี้กันเรื่องนั้นผมก็ต้องรู้อยู่แล้ว ผมก็พยักหน้าตอบกลับไป
“ถ้ารู้ก็อย่าเข้าใกล้ริวเชย์ด้วยความรู้สึกอย่างว่า เพื่อตัวริวเชย์และตัวของหนูเองหวังว่าจะเข้าใจที่ฉันพูดนะจ๊ะ”
เธอว่าแล้วก็เดินจากไปทิ้งให้ผมจมอยู่กับความคิดของตัวเอง อย่างข้าใกล้เขาด้วยความรู้สึกอย่างว่าหรือ คืออะไรกันนะ ทำไมถึงรู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย ทำไมนะ
(ริวเชย์)
“ดื่มสิไอ้ลูกบ้า ควอตเติมอีกสิ”
มาถึงก็จะเมาเลยหรือไงนะแม่ผมนะ ให้ตายเถอะแล้วทำไมต้องลากผมมาด้วยนะ ผมก็ทำอะไรไม่ได้ครับได้แต่รับแก้วจากแม่มาดื่มมีแม่ที่ไหนพาลูกมากินเหล้ากันบ้างนะ
คงต้องหาทางหนีออกมาให้ได้ละนะคงต้องพึ่งควอตสินะ ตอนนี้ผมแทบจะเมาไม่รู้เรื่องอยู่แล้วแม่นะแม่ จะเที่ยงคืนอยู่แล้วแท้ๆให้ตายเถอะ
ผมอยู่ดื่มกับแม่อีกครู่หนึ่งดูเหมือนแม่จะเมาหนักมาเลยนะนั้นแต่มันเป็นโอกาสดีที่ให้ผมหนีออกมาได้ ควอตก็เหมือนเปิดทางให้ผม ผมเลยลุกจากโต๊ะออกมาที่รถซึ่งมีคนขับรออยู่แล้ว คงต้องรีบกลับบ้านสินะ ปานี้ดอกคลื่นจะนอนหรือยังนะ
ระหว่างนั่งรถก็ทำให้ผมพาลไปคิดเรื่องที่แม่พูดขึ้นมาอีกจนได้
“แม่ไม่ได้ห้ามที่ลูกจะชอบผู้ชายหรอกนะ แต่ยังไงผู้หญิงก็ดีกว่า แต่ถ้าเป็นคนที่ลูกรักแม่ก็ต้องยอมรับ แต่สิ่งที่แม่ไม่ชอบคือการที่ลูกมัวลังเลมัวกลัวความรัก ไม่ยอมรุกสักที ไม่เหมือนกับพ่อของลูกเลย ถ้าเป็นลูกผู้ชายจริงๆลูกก็ต้องยอมรับความรู้สึกของตัวเองสิแสดงให้เห็นถึงหัวใจของลูกสิ”
ประโยคยืดยาวนี้มันยังดังก้องอยู่ในโสตประสาทของผมไม่ใช่ไม่รู้ว่าต้องทำยังแต่เพราะกลัวถึงทำไม่ได้สักที
“นายน้อยกคับถึงบ้านแล้วนะครับ”
“อืม ขอบใจ”
ผมเดินลงจากรถอย่างโซซัดโซเซเหมือนที่บ้านจะปิดไฟนอนกันหมดแล้วคงจะรวมถึงดอกคลื่นด้วยสินะ ก็จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว
ผมเดินขึ้นมาชั้นบนกะจะเข้าห้องของตัวเองแต่สุดท้ายก็มาหยุดอยู่หน้าห้องเขาคนที่ผมแอบรัก คงหลับไปแล้วสินะ ถ้าผมสามารถบอกความรู้สึกออกไปได้ก็คงจะดี แต่ถ้าเกิดดอกคลื่นเกลียดผมขึ้นมาผมคงจะไม่รู้ว่าจะทำยังไง
“ฉันรัก..นายนะ รักนายมาตลอด ดอกคลื่น”ถ้าต่อหน้าเขาผมพูดได้แบบนี้ก็ดีสิ
“เอ่อ...ที่พูดนั้นจริงๆเหรอ แม้จะไม่ชัดแต่..เอ่อ”
เสียงเล็กนั้นดังขึ้นมาพร้อมกับกรอบประตูที่เปิดออกกว้าง ผมคงเมามากจนมองเห็นเขาสินะ จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะทำตามใจตัวเองสักครั้ง
“จุ๊บ”
ผมค่อยรวบคนตรงหน้าเข้ามาจุ๊บอย่างอย่างแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ขอแค่นิดเดียวขอให้ผมได้เอาแต่ใจตัวเองสักครั้งหลังจากนี้จะเป็นอย่างไรผมก็พร้อมที่จะยอมรับมัน
“อ๊ะ ริวเชย์”
ขอโทษนะผมไม่สามารถหยุดมันได้จริงผมต้องการคุณมากจริงๆดอกคลื่น
ผมค่อยๆชอนร่างเล็กนั้นไว้ในราวแขนก็จะนำมาวางลงบนเตียงอย่างเบามือ เพราะผมเมาด้วยสินะผมถึงได้กล้าทำขนาดนี้ถ้าเขาจะโกรธเกลียดผม ผมจะไม่โต้แย้งใดๆเลยทั้งสิ้น
“ริวเชย์ อ๊ะ”
“ขอโทษนะแต่ฉันหยุดไม่ได้จริงๆ ฉันต้องการเธอนะ...ดอกคลื่น”
ผมว่าก่อนจะก้มลงครอบครองเรียวปากเล็กที่กำลังสั่นไหวนั้น ผมปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างนั้น ไม่รู้ว่าผมทำร้ายคนตัวเล็กนี้ไปเท่าไรแต่อย่างหนึ่งที่ผมรู้คือผมมีความสุขเหลือเกิน
“ริวเชย์ ผมนะ กะ..ก็ชอบคุณนะ”
เสียงเล็กนั้นดังขึ้นอย่างแผ่วเบาราวกับสายลมแต่มันก็ทำให้ผมได้ยิน คนตัวเล็กในอ้อมกอดผมนั้นเขาบอกว่าเขาชอบผม อยากจะเรียกอีกคนมาถามอีกสักครั้งแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเขาได้หลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทราไปเสียแล้ว แต่แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับผม นับตั้งแต่พรุ่งนี้ผมคงต้องเปลี่ยนตัวเองใหม่แล้วสินะ จะมัวมาทำตัวอ่อนหัดอยู่แบบนี้ไม่ได้อีกเพื่อตัวผมเองและเพื่อคนที่ผมรักอย่างเขา...ดอกคลื่น
 
 
อุต๊ะ...จบแล้วววววนะคะ.....รักทุกคนนะคะ