ใครกันที่กล่าวเอาไว้
เขียนโดย ยามว่าง
วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2562 เวลา 23.11 น.
แก้ไขเมื่อ 26 กันยายน พ.ศ. 2562 23.19 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) จดหมายที่อยากบอกคุณ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ-ข้อความในจดหมาย-
ถึงมานิตย์
ฉันรู้มานานแล้วว่าวันนี้ต้องมาถึงจิตใจของฉันนั้นสู้ไหวเพราะมีคุณเป็นกำลังใจแต่ทว่าร่างกายของฉันนั้นไม่ไหวแล้วสังขารคือสิ่งที่ไม่มีใครฝืนได้และไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรฉันจึงต้องทำทุกวันให้ดีที่สุดและฉันก็มีความสุขที่ได้ดูแลคุณอย่างดีในทุกๆวันที่ฉันยังคงมีลมหายใจถึงวันนี้วันที่คุณได้อ่านจดหมายฉบับนี้ก็คงเป็นวันที่เหลือเพียงร่างไร้ลมหายใจคำถามที่คุณเฝ้าถามฉันเสมอมาคำถามที่ฉันไม่เคยจะตอบคุณทำไมคุณถึงไม่มีความทรงจำอะไรหลงเหลืออยู่เลยจนวันนี้คุณน่าจะจำมันได้ฉันรู้ว่าความทรงจำของคุณเริ่มกลับมาแล้วจนวันนี้ความทรงจำของคุณกลับมาทั้งหมดคุณไม่ต้องเสียใจหรือรู้สึกผิดเพราะสิ่งที่คุณมอบให้ฉันมันเป็นสิ่งที่ต่อลมหายใจของฉันในทุกๆวันถึงแม้มันจะมีความเจ็บปวดแต่มันก็เป็นความเจ็บปวดที่ทำให้ฉันมีความสุขคุณคือคำตอบว่าทำไมพรุ่งนี้ฉันต้องตื่นขึ้นมาเพราะหากไม่มีฉันแล้วใครจะดูแลคุณหากไม่มีฉันแล้วคุณจะทานอะไร คุณไม่ใช่ภาระแต่คุณคือแรงผลักดันและกำลังใจคุณได้เติมเต็มสิ่งที่ฉันขาดหายไปคุณคือรอยยิ้มคุณคือเสียงหัวเราะและคุณคือแรงผลักดันของฉันนะมานิตย์ระยะเวลาหลายสิบปีที่ความทรงจำคุณหายไปคุณเปรียบเสมือนเด็กตัวเล็กๆที่ไม่มีใครเคียงข้างถึงแม้สมองของคุณจะว่างเปล่าไม่มีแม้แต่ความทรงจำหลงเหลือแต่คุณก็ยังสร้างเสียงหัวเราะให้ฉันได้คุณคือคนที่มหัศจรรย์คุณคือคนที่เต็มที่กับทุกอย่างฉันภูมิใจในตัวคุณฉันอยากให้คุณรู้ว่าคุณคือคนที่ฉันรักและภักดีและคุณคือคนที่ฉันภูมิใจตั้งแต่ได้แต่งงานจนถึงวันที่ฉันหมดลมหายใจ
ด้วยรัก...จากนาตยา
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ