วันเปิดเทอมของแฮมแฮม

     เมื่ออันเดธพาผมมาลงทะเบียนเรียนในส่วนของสัตว์เลี้ยง ชายหนุ่มร่างใหญ่คนหนึ่งก็เปิดประตูกรง แล้วจับผมออกมาจากกรง ก่อนที่จะทำการร่ายเวทมนตร์บางอย่างใส่ผม

    " ทดลองพูดกับมันดูสิ " ชายหนุ่มร่างใหญ่พูดกับอันเดธ

    " สวัสดีแฮมแฮม " อันเดธพูดกับผมด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอย ที่ฟังดูเหมือนคนเพิ่งจะตื่นนอน แต่ผมรู้ดีว่ามันเป็นน้ำเสียงปกติของอันเดธ

    " สวัสดี " ผมทักทายอันเดธกลับไป แต่ดูเหมือนเสียงที่เปล่งออกไปจากลำคอของผม จะไม่ใช่เสียงร้องของหนูเหมือนเช่นทุกครั้ง ที่ผมพยายามพูดคุยกับคนอื่น

    " หนูของนายผ่านการทดสอบ การลงอาคมสนทนา " ชายหนุ่มร่างใหญ่พูดขณะที่จับผมใส่เข้าไปในกรงเหมือนเดิม

    " ขอบคุณครับ " อันเดธโค้งคำนับ หลังจากรับสมุดเล่มหนึ่งมาจากชายคนนั้น

    " นายทำได้ดีมากแฮมแฮม การทดสอบนี้ นายได้คะแนนเต็ม 10 เลยนะ " อันเดธพูดกับผมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น จะผมรู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วย

     " การทดสอบแต่ละอย่างสำคัญมากนะแฮมแฮม ถ้านายสอบตกได้คะแนนต่ำกว่า 5 พวกเราทั้ง 2 คนจะถูกฆ่ารู้ไหม " อันเดธกระซิบบอกผมข้างกรง ด้วยเสียงที่เบาเหมือนเสียงกระซิบ แต่ผมก็ได้ยินมันชัดเจน

     " สัตว์เลี้ยงของเธอล่ะ ? " หญิงชราที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวต่อมาจากชายร่างใหญ่ ซึ่งมีระยะห่างกันพอสมควร ถามอันเดธด้วยน้ำเสียงวางอำนาจ

     " อยู่ในกรงครับ " อันเดธพูดพร้อมกับยกกรงของผมให้อยู่ในระดับสายตาของหญิงชรา

      " หนูรึ ? " หญิงชราอุทานด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ ก่อนที่เธอจะหยิบถุงใส่เมล็ดทานตะวันออกมาจากลิ้นชัก

     " เอาหนูตัวนั้นออกมาวางบนโต๊ะ " หญิงชราสั่งอันเดธ

     " คุณต้องการให้ผมทำอะไรหรือครับ " ผมถามหญิงชราที่กำลังวางเมล็ดทานตะวันขนาดเล็กลงบนโต๊ะ เป็นรูปร่างแปลกๆหลายกลุ่ม

      "  ฉันต้องการให้เธอเรียงเมล็ดทานตะวันที่ฉันให้ไป ให้ออกมาเหมือนกับต้นแบบที่ฉันทำเอาไว้ให้ เธอเข้าใจใช่ไหม " หญิงชราพูดกับผม ขณะที่เธอกองเมล็ดทานตะวันเอาไว้ที่มุมโต๊ะให้ผม

       " ครับ " ผมพยักหน้า หลังจากที่ยืนสองขาดูการเรียงเมล็ดทานตะวันต้นแบบเสร็จแล้ว

      " งดงามมาก " หญิงชราพูดก่อนที่เธอจะรับสมุดที่อันเดธส่งไปให้ แล้วเขียนข้อความบางอย่างลงไป

     " หนูของเธอมีพรสวรรค์เรื่องการเขียนวงเวท ฉันคิดว่าเธอน่าจะได้เข้าเรียนในชั้นเรียนของฉัน " หญิงชราพูดกับอันเดธ หลังจากที่เธอส่งสมุดคืนอันเดธ

    " ขอบคุณมากครับ " อันเดธโค้งคำนับให้หญิงชราหลายครั้ง ก่อนที่จะเอาผมเข้ากรง

     " นายร้องไห้หรือ ? " ผมถามอันเดธที่กำลังน้ำตานองหน้า อย่างประหลาดใจ เพราะผมคิดว่าผมทำดีที่สุดแล้ว และผลมันก็ออกมาในทางที่ดี แต่ทำไมอันเดธถึงได้ร้องไห้ล่ะ

      " พวกรอดแล้วรู้ไหม พวกเรารอดตายแล้ว " อันเดธพูดกับผมด้วยน้ำเสียงสั่นๆปนเสียงสะอื้น

      " กรี๊ด ! " เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ทำให้ผมกับอันเดธรีบเดินย้อนกลับไปมองว่า เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกันแน่

      " ไปเข้ารับการทดสอบหัวข้อต่อไปกันเถอะ " อันเดธพูดกับผม หลังจากที่พวกเราเห็นว่าต้นเหตุของเสียงกรีดร้องเกิดจาก เด็กสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหลัง เด็กชายที่พาสัตว์เลี้ยงมาทดสอบการลงอาคมสนทนา

     " ศพตรงนั้นจะเป็นพวกเราใช่ไหม ถ้าฉันไม่ผ่านการทดสอบ การลงอาคมสนทนา " ผมถามอันเดธ และคำตอบที่ได้รับกลับมาคือการพยักหน้าช้าๆ แต่มันทำให้ผมสะท้านไปทั้งตัว