วันเปิดเทอมของแฮมแฮม

    " สวัสดี เธอสามารถบอกฉันได้ไหมว่า น้ำยาในถ้วยใบไหนมีพิษเจือปนอยู่ " ชายหนุ่มที่เป็นผู้ทดสอบคนต่อไปถามผม ก่อนที่จะเปิดจุกขวดแก้วแล้วเทน้ำยาในขวดใส่ถ้วยกระเบื้องขนาดเล็กที่อยู่บนโต๊ะ

     " พยายามเข้าแฮมแฮม" อันเดธพูดให้กำลังใจผม ขณะที่เปิดกรงให้ผมเดินออกมา

     " เอาล่ะ ได้เวลาเลือกแล้วนะ " ชายหนุ่มคนนั้นพูด เมื่อเขาเทน้ำยาขวดที่4 ลงบนถ้วยกระเบื้อง

     " ถ้วยนี้เป็นยาบำรุง " ผมเดินไปดมดูถ้วยใบแรก แล้วพูดสิ่งที่คิดเอาไว้ออกไป

    " โอ้ ! " ชายหนุ่มคนนั้นอุทานเสียงดัง ทำให้ผมคิดว่าผมมาถูกทางแล้ว

    " ถ้วยนี้เป็นยานอนหลับ " ผมพูดเมื่อดมน้ำยาถ้วยที่ 2

     " เธอเคยดมน้ำยามาหลายชนิดแล้วใช่ไหม? " ชายหนุ่มคนนั้นถามผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง

    " ใช่ครับ อันเดธเคยปรุงน้ำยาแบบเดียวกันนี้ ให้ผมดมมาก่อนแล้วบอกผมว่ามันคือน้ำยาอะไร" ผมตอบตามความจริง เพราะเมื่อคืนอันเดธเอาแต่ปรุงน้ำยาหลากหลายชนิดจนผมนอนไม่หลับเพราะกลิ่นยาที่ลอยอยู่ในห้อง

     " อืม.. " ชายหนุ่มคนนั้นพยักหน้า ก่อนที่จะหยิบสมุดเก่าๆเล่มหนึ่งขึ้นมา แล้วจดบันทึกบางอย่างลงไป

    " ถ้วยนี้เป็นยาพิษ " ผมพูดเมื่อดมน้ำยาถ้วยที่ 3

     " เธอรู้ไหมว่า มันแสดงผลยังไง" ชายหนุ่มคนนั้นถามอันเดธ

     " ทำให้ตายในทันทีที่สัมผัสครับ " อันเดธตอบด้วยน้ำเสียงปกติของเขา แต่ผมรู้สึกได้ว่าอันเดธกำลังเกร็งแปลกๆ เหมือนกำลังระวังอะไรสักอย่างอยู่

     " ถูก ยาถ้วยนี้มีผลเมื่อสัมผัส แต่จะไม่มีผลถ้าดมเฉยๆ เธอมีพรสวรรค์เรื่องนี้นะ " ชายหนุ่มคนนั้นพูดกับอันเดธ ก่อนที่จะรับสมุดที่อันเดธส่งไปให้มาเขียนอะไรบางอย่างลงไป

    " เหลือการทดสอบอีกแค่อย่างเดียว ฉันหวังว่าเธอจะสอบผ่านนะ ขอให้โชคดี " ชายหนุ่มคนนั้นพูดกับผม พร้อมกับส่งสมุดคืนอันเดธ

    " ขอบคุณครับ " อันเดธโค้งคำนับให้ชายหนุ่มคนนั้น ก่อนที่จะเปิดกรงให้ผมเดินกลับเข้าไปในกรง

    " มาพยายามไปด้วยกันนะแฮมแฮม " อันเดธพูดกับผม เมื่อเขาเดินมาต่อแถวที่มีความยาวที่สุดในห้องนี้

     " นายรู้ไหมว่า อาจารย์ผู้ทดสอบ จะทดสอบอะไรเป็นอย่างสุดท้าย " เด็กชายคนที่ต่อแถวอยู่ก่อนแล้ว ถามอันเดธ

     " ไม่ทราบเหมือนกันครับ " อันเดธตอบเด็กชายคนนั้นตามความจริง ทำให้เด็กชายคนนั้นหัวเราะในลำคอ แล้วแสยะยิ้มมองอันเดธตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

    " เขาจะคัดเด็กที่ไม่มีญาติเคยเรียนที่โรงเรียนนี้ออก " เด็กชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนือกว่า

     " นายมีญาติเคยเรียนที่นี่เหรอ " อันเดธถามเด็กชายคนนั้น

    " ใช่ ! พี่ชายฉันเคยเรียนที่นี่ " เด็กชายคนนั้นตอบอย่างภาคภูมิใจ

     " แล้วตอนที่พี่ชายของนายเข้ามาทดสอบ นายมีญาติคนไหนเรียนที่นี่เหรอ " อันเดธถามเด็กชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงสบายๆ ทำให้เด็กชายคนนั้นมองอันเดธด้วยสายตาสงสัย

    " ไม่มีหรอก แต่มีอาจารย์เซ็นต์รับรอง " เด็กชายคนนั้นตอบอันเดธ ก่อนที่จะคิดเอาเองว่า อันเดธคงมีอาจารย์เซ็นต์รับรองแล้ว

     " ฉันชื่อ เจเรมี่ นายชื่ออะไรล่ะ " เด็กชายคนนั้นแนะนำตัวเอง เพราะคิดว่า อันเดธน่าจะสอบผ่าน และพวกเขาอาจจะได้อยู่ห้องเดียวกัน

   " อันเดธ ยินดีที่ได้รู้จัก เจเรมี่ " อันเดธพูดกับเจเรมี่

   " สัตว์เลี้ยงของฉันชื่อ อีเดน สัตว์เลี้ยงของนายชื่ออะไรล่ะ " เจเรมี่พูดพร้อมกับชูกรงนกแก้วให้อันเดธดู

    " แฮมแฮม " อันเดธพูดพร้อมกับชูกรงของผมให้เจเรมี่ดู

    " จะถึงคิวแล้ว " เจเรมี่พึมพำ ก่อนที่จะหันไปสนใจเด็กคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าของเขา

    " ขอดูสมุดด้วย " หญิงสาวท่าทางเจ้าระเบียบพูดกับเจเรมี่

    " นี่ครับ " เจเรมี่พูด ก่อนที่จะส่งสมุดกับซองจดหมายให้กับหญิงสาวคนนั้น

    " คะแนนไม่ค่อยดีนะ แต่ถือว่าผ่าน เพราะมีใบรับรองจากพี่ชาย " หญิงสาวคนนั้นพูดกับเจเรมี่ ก่อนที่จะส่งเข็มกลัดรูปตัว C ให้เจเรมี่

     " ขอดูสมุดด้วย " หญิงสาวคนนั้นพูดกับอันเดธ

     " นี่ครับ " อันเดธส่งสมุดให้หญิงสาวคนนั้น ทำให้เจเรมี่ที่ยืนรออยู่ต้องลุ้นจนออกนอกหน้า เพราะเขาเห็นว่าอันเดธไม่มีซองจดหมายรับรองจากญาติ

     " พ่อเธอต้องภูมิใจแน่ๆ " หญิงสาวคนนั้นยิ้มให้อันเดธ ก่อนที่จะส่งเข็มกลัดรูปตัว S ให้อันเดธ

     " โห.. อยู่ห้องS เลย " เจเรมี่พึมพำ เมื่อเห็นว่าอันเดธได้เข็มกลัดรูปตัว S 

     " ขอบคุณครับ " อันเดธโค้งคำนับให้หญิงสาวคนนั้น

     " ขอให้โชคดีในการสอบลำดับที่ในห้องวันพรุ่งนี้นะ " หญิงสาวคนนั้นพูดกับอันเดธ

     " ครับ " อันเดธโค้งคำนับอีกครั้ง ก่อนจะเดินจากมา ส่วนผมก็ได้แต่ถอนหายใจ เพราะพรุ่งนี้มีสอบอีกแล้ว ถึงจะเป็นการสอบของอันเดธก็เถอะ