แม่มดกับเรื่องวุ่นวาย

สวัสดีครับผมเมฆ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของอารียา ตอนนี้ผมมานั่งมองสวนช่วงค่ำของบ้านรัตนกุล บ้านกลางป่าสไตล์ยุโรปผสมไทยที่สร้างสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่2 ยังคงงดงาม พอเดาได้ว่าเจ้าของเดิมผูกพันกับที่นี่มากและชอบเต้นรำมากด้วยเพราะ ไปที่ไหน สามีภรรยาเจ้าของบ้านคู่แรกก็เต้นรำได้ ทั้งห้องโถงที่มีเครื่องเสียง สวนหลังบ้านอันร่มรื่นย์ จนจิตส่วนนึงได้แฝงอยู่ที่นี่ กลายเป็นความทรงจำของบ้าน ที่เปรียบเสมือนละครใบ้สำหรับคนที่มีสัมผัสพิเศษอย่างผมหรืออารียาจะเห็นได้ เเต่ยัยนั่นมีบางสิ่งที่พิเศษกว่าใคร เธอมองเห็นอดีต อนาคต เธอทำได้ง่าย แต่นั่นทำให้เอกลายเป็นตัวประหลาดในสายตาคนอื่น นั่นทำให้แววตาของเธอดูเศร้า ผมยังจำวันแรกที่เธอย้ายมาได้

แววตาในตอนนั้น ดูเศร้า  เหงา มันดูสวยแต่ไม่เหมาะกับเธอเลย

จนเวลาผ่านไป เธอเริ่มร่าเริงขึ้นมาบ้าง แต่ยังไม่ค่อยไว้ใจใคร มักจะถอยห่างจากคนอื่นหนึ่งก้าวเสมอ

พอผมกลับเข้ามาในบ้านก็เห็นเธอกำลังสเก็ตภาพห้องโถงอยู่

พี่อาร์ทมานั่งข้างๆส่วนสามสาวนั่นคงจะหลับแล้วสินะ ผมรู้ว่าพี่อาร์ทรู้สึกยังไงกับเธอ เพราะผมก็รู้สึกแบบเดียวกัน แต่เธอไม่ยอมเปิดใจให้ใครง่ายๆ ส่วนนึงคงจะเป็นเพราะเธออยู่ในกรอบประเพณี ผมคิดว่า เธอคงไม่ชอบผูกมัด เธอรักอิสระ 

...

"น้องอารีวาดรูปเก่งนะครับ จินตนาการดีเชียว วาดเจ้าของบ้านคู่แรกกำลังเต้นรำแบบนี้"

หญิงสาวหัวเราะบางๆ"ค่ะ ดูจากเครื่องเสียงและกลิ่นอาย พวกเค้าคงจะชอบเต้นรำ"

"เรามาลองเต้นรำดูมั้ย"

"เอ๋ หนูเต้นรำไม่เก่ง"

"มาเถอะ นี่ไม่ใช่การสอบในห้องเรียน"

ชายหนุ่มเปิดโทรศัพท์เป็นเพงคลาสสิคเบาๆก่อนจะลุกขึ้นโค้งศีรษะเชิญให้หญิงสาวเต้นรำซึ่งคนโดนชวนก็รับมุขก่อนจะส่งมือไป

เมื่อมือหนาโอบเอวและไหล่ พร้อมทั้งสองก็ก้าวไปตามจังหวะเพลง

"น้องอารีตัวสั่นเชียว กลัวเหรอ"

"คือ...นอกจากพ่อก็ไม่เคยถูกคนอื่นกอดหรอกค่ะ"

"พี่คือคนแรก"

"ไม่ใช่มีเพื่อนร่วมชั้นที่จับคู่เต้นรำค่ะ"

"เหรอ เสียดายนะ แต่พี่เชื่อว่า"ร่างสูงโอบเอวร่างโปร่งให้กระชับเเน่น"เค้าไม่เคยทำแบบนี้แน่"

"พี่อาร์ทอึดอัดนะ"

"หึๆ ตอนเขินน่ารักดี"

หลังจากเต้นรำกันอยู่นาน ซึ่งมีเหยียบตัวบ้างอะไรบ้าง ก็หยุดพัก

หญิงสาวนึกสงสัย"พี่เคยมีแฟนมาก่อนไหมคะ"

"ไม่นะ ไม่มีใครชอบผู้ชายอ้วนนักหรอก"
"เอ๋"

"ตอนเด็กๆจนถึงช่วงม.ต้นพี่อ้วนมาก ม.ปลายเลยฮึดสู้ลดจนผอมแบบนี้น่ะ"

"เหรอคะ หนูเองก็อ้วนนะ มาผอมเอาตอนขึ้นม.ปลาย"เพราะเธอต้องเห็นอนาคต นั่นทำให้ร่างกายเธออ่อนแอร่างกายดูดอสารอาหารไป ประกอบกับเธอต้องออกกำลัง ไปๆมาๆเธอผอมเฉยเลย

"น้องอารีเป็นสวยนะ นิสัยดีอีก ดูสันโดษ น่าค้นหา"

"หนูไม่มีอะไรให้ค้นหาหรอกค่ะ หนูแค่คนๆนึงที่ชอบดูและอ่านการ์ตูน วาดภาพอ่านนิยาย ไม่อยากยุ่งกับใคร"

"แต่ก็รักสัตว์ ใจดีนี่นา เรื่องเมื่อคราวนั้น ถ้าไม่ได้เรา ยัยอ้อมคงแย่ ที่ผ่านมาที่พี่ไม่มีแฟน"

"เพราะพี่ฟ้าใช่ไหมคะ"

"ใช่ พี่เพิ่งรู้เอาตอนหลังว่าเธอกีดกัน ทำร้ายข่มขู่ ผู้หญิงที่ชอบพี่ เป็นแฟนคลับพี่ พี่รู้สึกแย่มาก"

"พี่ไม่ชอบพี่ฟ้าเหรอ"

"ไม่ ทำใจให้ชอบได้ไม่ลง จะชอบลงได้ยังไงคนที่เคยแกล้งล้อตอนเด็ก"

หญิงสาวไม่ตกใจเพราะเธอรู้ดี ก็เธอเห็นอดีตของพี่คนนี้นี่นา

"ตอนที่เจอกันอีกครั้งตอนม.ปลาย พี่คิดว่าเธอจะเปลี่ยนแต่ไม่ เธอมองคนแค่ภายนอก ดูถูดคนที่ด้อยกว่าเสมอ พี่ไม่อยากยุ่งนัก พอเข้าวงการเธอทำตัวเป็นเพื่อน แต่เข้ามาจุ้นจ้านจนน่ารำคาญ แต่พี่ไม่คิดว่า เธอจะเป็นคนทำให้ผู้หญิงรอบข้างพี่ตีจาก ฟ้ารักใครไม่เป็น ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง ผิดกับเราเลย"

"คนเราก็ต้องไม่เหมือนอยู่แล้วค่ะ"

"รู้อะไรไหม พี่ชอบเรานะ"

"เอ๋"

"พี่ชอบตอนที่เห็นรูปของเราที่ถ่ายเซลฟี่กับเพื่อน ดูสวยมาก ดูน่ารัก ไร้จริตดี"

สองแก้มแดงระเรื่อ

"คบกับพี่ได้ไหม"

"เอ่อ..."

"ยังไม่ต้องตอบพี่ก็ได้ อย่างน้อยตอนนี้เราเป็นพี่เป็นน้องกันได้ไหมล่ะ"

"ก็ดีค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่ไม่บังคับ แต่ความจริงเราเป็นพี่เป็นน้องกันอย่างนี้ดีกว่า"

"พี่ไม่ชอบบังคับใครนี่นา แต่ช่วยเปิดใจรับพี่ไปพิจารณาด้วยได้ไหมล่ะ"

"หึๆหนูกลัวว่าพี่จะมีหวานใจไปซะก่อนสิคะ"

สองหนุ่มสาวก็หัวเราะพร้อมกัน

...

วันต่อมา...

หลานเจ้าของสถานที่มาเยี่ยมพร้อมถามความเป็นอยู่ เมฆดูไม่ร่าเริงนัก ชายหนุ่มลูกครึ่งนักธุรกิจได้ขอดูภาพสเก๊ตของสาวๆแต่ก็ไปสะดุดเข้ากับภาพชายหญิงเต้นรำของอารียา

น้ำตาเค้าไหลอาบแก้ม

อารียาเอ่ยถาม"เป็นอะไรเหรอคะ"

"ผมรู้สึกเหมือนเห็นคุณปู่คุณย่ามีชีวิตอีกครั้งเลย เมื่อก่อนเคยมีการถ่ายรูปเก็บไว้แต่ฟิลม์มันเก่ามากแล้ว ไม่นึกว่าจะได้เห็นมันอีกครั้งนะครับ"

หญิงสาวยิ้ม"พวกท่านคงชอบเต้นรำนะคะ"

นักธุรกิจหนุ่มเปิดรูปไปเรื่อยๆ ก็เห็น รูปของคุณย่าวัยสาวกำลังเล่นกับสุนัขที่เคยเลี้ยงสีหน้าดูมีความสุขมาก ไหนจะภาพที่คุณปู่คุณย่าสมัยสาวๆกำลังเต้นรำในสวน และภาพกิจวัตรของทั้งคู่ "ครับ นั่นคือสิ่งที่พวกท่านโปรดปราณ พวกท่านชอบเต้นรำมากกว่าดูหนัง ผมขอซื้อรูปพวกนี้ได้ไหมครับ ถ้าลงสีเสร็จ"

"เอ่อ..."

"นะครับ รับรองผมจะจ่ายให้อย่างงาม"

"ค่ะ ยินดี"

หลายวันผ่านไป อารียาก็วาดภาพผ้าใบขนาดใหญ่ลงเสร็จสรรพ เป็นรูปเจ้าของบ้านรัตนชาติกำลังเต้นรำกันอย่างมีความสุขโดยเธอได้ค่าตอบแทนจำนวนมหาศาลเพราะหลานชายเจ้าของบ้านจะใช้รูปนั้นเป็นโปสการ์ดของที่ระลึก ทำเอาเพื่อนๆแซวยกใหญ่แถมได้คำชมจากอาจารย์อีก เขิน

หลังจากได้ค่าจ้างเธอนำเงินส่วนนึงไปให้พ่อแม่ ส่วนนึงทำบุญที่เหลือ เธออยากจะเที่ยว เธอจึงเลือกที่จะชวนเมฆไปเที่ยวด้วยเพราะเค้างอลเธออยู่นี่นา หลังจากกลับจากบ้านรัตนชาติก็ไม่พูดกันเลย

"โทดทีที่มาสาย มาถึงนานยัง"

"สองชั่วโมง"ชายหนุ่มตอบกลับท่าทีสบายๆ

"บ้ารึเปล่า นัดไว้บ่ายโมงนะ"

"ก็...นานๆทีจะโดนเธอง้อนี่นา ตื่นเต้น"

"เวอร์ ไปเที่ยวรอบเกาะรัตนโกสินทร์กัน"

"คร้าบๆเจ้าหญิง"

"จริงสิไปรับเพื่อนที่อังกฤษจะมาเที่ยวด้วยน่ะ"

"ห๋า เราไม่ได้ไปเดตกันเหรอ"

"ใช่สิ รตี มานูเอลเเละโรเจอร์เค้าอยากเที่ยวไทยนี่นา ชั้นเลยเป็นไกด์ให้น่ะนะ"

"ยัยแสบ ใจร้าย"

"เราเป็นเพื่อนกันนะเมฆ ตื่นค่ะ"

"คร้าบๆเจ้าหญิง"

...

เมฆา หรือเมฆ มองหญิงสาวมัดผมหางม้าที่ชื่ออารียาที่กำลัง รอเพื่อนต่างชาติ...ผมต้องยอมแพ้เธอล่ะ เธอมันอินดี้และรักอิสระ แต่เธอไม่ได้ปิดกั้นตัวเอง ตอนนี้เธอไม่คบกับใครผมก็ยังมีโอกาสล่ะนะ ต่อห้เป็นนักร้องชื่อดัง หนุ่มต่างชาติผมก้ไม่หวั่น ขอแค่เธอมีรอยยิ้มผมก็มีความสุขแล้ว

ตอนนี้ออกใสๆหวานๆแต่ตอนหน้าไม่แน่ เข้ามาอ่านและคอมเม้นได้ค่ะ นิกซ์ไม่กัด ฉีดยาแล้วนะ เรื่องนี้เป็นอารมณ์จิ้นของนิกซ์เองน้า