แม่มดกับเรื่องวุ่นวาย

สวัสดีค่ะ ชั้นอารียา นักศึกษาวิศวะออกแบบภายในจากมหาลัยรัฐในเมืองกรุง หลังจากที่เรียนมาได้เกือบสองเดือน อาจารย์ที่รักก็ได้มอบงานอันหนักกบาลมาให้ โดยการให้เราไปวาดภาพสถาปัตย์หรือสิ่งก่อสร้างสไตล์ยุโรป ชั้นมันไม่ได้ออกไปไหนมาไหนบ่อยนักเพราะความสามารถที่มีมาตั้งแต่จำความได้ทำให้ไม่อยากออกไปไหน ยกเว้นโดนสั่งงานกับไปทัศนศึกษา 

และเฆมเพื่อนที่แสนดี๊ แสนดี ได้แนะนำบ้านหรูผู้ดีเก่าสไตล์ยุโรป ที่เค้าจะไปถ่ายรูป ซึ่งเราได้ขออนุญาตหลานเจ้าของบ้านแล้ว ซึ่งพวกเค้าก็ใจดีให้พวกเราค้างคืนนึง กู๊ด! อย่าหาว่าชมตัวเอง ชั้นไม่ได้มาคนเดียว ยังมีเพื่อนในแก๊งค์ของชั้น อ้อม จินนี่และโบว์ ไปด้วย งานนี้พี่อาร์ทก็ตามมา อ้างว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ

พวกเรานัดเจอกันที่หน้ามหาลัยรอพี่อาร์ทขับรถมารับไป

ชั้นมาถึงก่อนสามคนนั้น

"ไง"เมฆมาถึงก่อนแฮะ

"แต่งหล่อไปไหม"

"ปกตินะ ชั้นหล่ออ่ะดิ อยากเป็นแฟนไหม"

"เรื่อง!"

ไม่นาน พี่อาร์ทก็ขับรถมาพร้อมยัยสามหน่อที่รออยู่ก่อนแล้ว อ๋อ ลืมไป ชั้นอยู่หอนอก ส่วนพวกนั้นอยู่หอใน เพราะพลังที่ชั้นมีเลยขออยู่หอนอกโดยอ้างว่าอินดี้ ชอบความเป็นส่วนตัว

"น้องอารี ขึ้นรถเลยครับ"

"ให้เมฆนั่งข้างคนขับดีกว่าค่ะ เพราะเค้ารู้ทาง"

รู้สึกว่าพี่อาร์ทจะแอบผิดหวัง เอ๊า เอาความสะดวกเป็นหลักค่ะ

"ได้ครับ ขึ้นรถเถอะ"

"ค่ะ"

การเดินทางนับว่าไกลนะ ไม่ได้ใกล้ที่จังหวัดที่เราจะไป แต่มันไกลเพราะทางเข้า แม่เจ้า ป่าค่ะ ป่า แต่ร่มรื่นย์มาก

อ้อม"เมฆ รู้จักที่นี่ได้ไงอ่ะ ร่มรื่นย์มาก"

โบว์"นั่นสิ ปัจจุบันหาที่ๆมีป่าร่มรื่นย์แบบนี้ยากนะ"

เมฆยิ้ม"เรารู้จักเพราะเรามาถ่ายรูปแถวนี้แหละ"

อาร์ทนึกสนใจ"เป็นช่างภาพเหรอ"

"ครับ ผมรับจ๊อบเป็นช่างภาพอิสระครับ"

"รู้จักกับอารีนานน่าดูนะ"

ทำไมน้ำเสียงดูกรุนๆด้วยอารมณ์โกรธคะ ชั้นตอบเอง"เราเป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกันค่ะ"

"เรียนที่ไหนครับ"

"เลิศวิจิตรศิลป์ค่ะ"

พี่อาร์ทดูตื่นเต้น"สุดยอด คงรู้จักชัยราม เจ้าของผลงานรักแรกที่แสนเศร้า ใช่ไหม"

"นั่นรุ่นพี่หนูเอง"

เมฆ"สนิทกับผมครับ"

จินนี่"อิจค่ะ คุณเพื่อน ชั้นเคยเห็นพี่รามจากในเว็บ หล่อมาก ถึงจะไม่เท่าพี่อาร์ทก็เถอะ"

อาร์ทหน้าแดงนิดๆ"อย่าชมสิเดี๋ยวตัวลอยติดเพดาน"

ตลอดการเดินทางจึงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะจนเกือบออกนอกเส้นทางไปปะลำคลอง

และในที่สุดเราก็มาถึง บ้านหลังใหญ่สมัยปลายรัชกาลที่เจ็ด เเต่เดิมเป็นของผู้สืบเชื้อสายห่างๆจากราชวงค์ เจ้าของเดิมนั้นท่านชอบงานศิลปะมาก ตัวบ้านเป็นไม้สองชั้นเป็นปูน รอดจากสงครามโลกได้ เป็นการผสมผสานกันระหว่างศิลปะไทยและยุโรปที่ลงตัว ดูสะอาดและแข็งแรง คุณลุงผู้ดูแลบ้านบอกว่าหลานเจ้าของกะจะเก็บไว้เป็นพิพิธพัณฑ์ซึ่งจะเตรียมดำเนินการปีหน้า 

เวลาบ่ายแก่ๆชั้นกำลังหาวิวดีๆที่สวนบ้านนี้เพื่อสเก๊ตภาพ และชั้นก็ได้เห็นหญิงสาวคนนึงในชุดกระโปรงยาวสมัยรัตนโกสินทร์ ผมดัดลอนตามสมัยนั้น เธอกำลังเล่นกำลังสุนัขตัวโต ชั้นรู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่วิญญาณ แต่มันคือ ความทรงจำของที่นี่....

เมฆเองก็เห็นแบบเดียวกับชั้น เพราะเค้ามีสัมผัสที่หกเหมือนกัน พอมาเดินสำรวจในบ้าน เราได้เห็นความทรงจำต่างๆภายในบ้านหลังนี้ ยิ่งห้องโถงที่มีเครื่องเล่นเสียงรุ่นเก่า ที่ดูหรูหราชวนหลงใหล ยิ่งได้เห็นภาพชายหญิงคู่นึงกำลังเต้นรำกันอย่างมีความสุข จนชั้นต้องแอบมาสเก๊ตภาพนี้ออกมา

...

..

.

โปรคติดตามต่อในตอนหน้า