เพื่อนกัน.....วันตาย

          “เห้ย! พวกมึงขึ้นรถ” อาย รีบตะโกนเสียงดัง
            “ไอ้กาย ขึ้นรถเร็ว” อิฐเปิดประตูรถ แล้วเร่งให้กายขึ้นรถ
            “มีอะไรอีกว่ะ” กายยังดูงงๆเขายังสงสัยเกี่ยวกับล้อรถ
            “ไม่มีเวลาแล้ว” อาย สตาร์ทรถทันที
          ถนนบนทางไหล่เขาที่มีทางโค้งเป็นระยะๆ บรรยากาศในเวลาช่วงใกล้มืดบวกกับเสียงสัตว์แมลงที่ดังอยู่ตลอดทาง อายตัดสินใจขับตามรถคันนั้น
          “อิฐ มึงโทหาปิ่นกับแนนหน่อย เพื่อมันรับ” อาย ขับรถไปแล้วสั่งเพื่อนไป
          “กาย มึงโทแจ้งตำรวจ” อาย ยังคงสั่งเพื่อนด้วยอาการร้อนร้นกลัวเพื่อนอีกสองคนจะได้รับอันตราย
          “เรื่องอะไร กูงงไปหมดแล้ว” กาย ยังดูงงกับเหตุการณ์นี้
          “แล้วล้อก็ยังไม่ได้เปลี่ยน” กาย ย้ำเรื่องล้อยางแตกกับเพื่อน
          “เชี้ยแล้วงัย ไม่สัญญาณ” อิฐ เสียงดังขึ้น
          “อายขับช้าๆ มันทางโค้ง รถยางแตกนะ” กายกลัวว่ารถจะตกเขา
          “กูกลัวปิ่นกับแนนจะเป็นอะรัยมากกว่า” ปิ่นตอบเสียงดัง
          “เห้ย! ระวัง” เสียงกายกับอิฐดังขึ้นพร้อมกัน
 
          ปิ่นนั่งจับมือแนนอยู่หลังเบาะรถสองสาวมองหน้ากัน แนนตัวสั่นกลัวกับสถานการณ์ตอนนี้ปิ่นเองสงสัยว่าผู้ชายกับผู้หญิงคู่นี้เป็นใคร ทำไมขับรถออกมาอย่างเร่งรีบ ผู้หญิงคนนั้นเปิดกระจกรถหยิบบุหรี่ขึ้นมายื่นใส่ปากผู้ชายคนขับแล้วติดไฟให้
          “เอามัยค่ะน้อง” แล้วหันมาถามปิ่นที่เบาะหลัง
          “พี่ เมื่อกี้เพื่อนหนูขับตามมาจอดรถหน่อย” ปิ่นจ้องหน้าผู้หญิง พูดเสียงแข็ง
          “อีนี่ พูดดีไม่ชอบ กูพาขึ้นมาดีๆแล้วนะ” ผู้หญิงเริ่มขึ้นเสียง
          “พี่ค่ะ อย่าทำอะรัยพวกหนูเลย” แนน พูดเสียงสั่น
          “เดี๋ยวเพื่อนเราก็ตามมาเองแหละ มากับพี่แบบสบายๆอย่างนี้ดีกว่า” เสียงผู้ชายคนขับพูดแทรกขึ้นมา
          “ทำงัยดีๆ” แนนน้ำตาไหลหันไปมองปิ่น
 
          โครม! สิ้นสุดเสียงของกายกับอิฐรถเสียหลักหลุดโค้งตกเขา บนเขาที่เต็มไปด้วยต้นไม้ ตอนนี้มันดูมืดสนิท กายกระเด็นออกนอกรถเขาจับพุ่มหญ้าพุ่มใหญ่ตรงไหล่เขาไว้แน่น พร้อมทั่งตะโกนเรียกเพื่อนอีกสองคนที่ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรแต่โชคยังดี โค้งไหล่เขาตรงช่วงนี้ไม่ชันมาก
          “อาย ไอ้อิฐ เป็นอะไรมัย ได้ยินมัย” กาย ตะโกนชื่อเพื่อนเสียงดัง
           “กูอยู่นี่ โอ้ย!จะหล่นแล้วๆ” อิฐ ตะโกนตอบ
          “ตรงไหนๆ เดี๋ยวกูไปใจเย็นๆ” กาย โล่งใจขึ้นเมื่อได้ยินเสียงอิฐ
          อิฐเองกระเด็นออกจากรถไปอีกฝั่งเหมือนกันเขายึดต้นไม้ต้นเล็กไว้ได้ แต่ดูเหมือนจะไม่สามารถรับน้ำหนักของเขาได้ กายตะเกียกตะกายขึ้นไปถนนรีบไปตามเสียงที่ได้ยิน
          “ยื่นมือมา” กายยื่นมือไปหาอิฐ
          “ข้างหลังมึงๆ” อิฐเงยหน้าขึ้นเห็นกลุ่มชายอยู่ด้านหลังกาย
ผู้ชายหลายคนอยู่ด้านหลังกาย มีทั่งวัยรุ่นและวัยกลางคน หนึ่งในนั้นตบหลังกาย เขาสะดุ้งแล้วหันกลับไปมอง
          “ช่วยด้วยครับ” กายพูดให้ช่วย
          ผู้ชายวัยรุ่น ดูหน้าตาดี รูปร่างดีหนึ่งในนั้นยื่นมือไปจับมืออีกข้างของอิฐไว้ แล้วช่วยกันดึงตัวอิฐขึ้น ส่วนที่เหลือตรงไปที่รถ มันตกลงไปไม่ลึกมากนัก
          “ผู้หญิง เป็นงัยบ้าง” เสียงผู้ชายวัยกลางคน คนเดิมตะโกนถามคนที่ลงไปที่รถ
          กาย ชะงักยืนนิ่งแล้วพรึมพรำกับตัวเอง “ผู้หญิง” เขาแค่สงสัยว่าคนพวกนี้รู้ได้ยังไงว่ามีผู้หญิงอยู่ด้วย แต่เขายังไม่พูดออกมาในเวลานี้
          “อาย อาย มึงต้องไม่เป็นอะรัย” อิฐ ร้องตะโกนเสียงดังขณะมองไปที่รถ
          หนึ่งในกลุ่มชายพวกนั้นอุ้ม อาย ที่ดูสลบอยู่แล้วพยายามนำตัวขึ้นมา เสียงอิฐยังคงตะโกนเรียกชื่ออายอยู่ตลอดเวลา กายที่แน่นิ่งดูสับสน งุนงง ปนสงสัย กับภาพตรงหน้า เขาแค่กังวลและคิดว่ามันดูแปลกๆ หรือไม่ มันก็ดูเหมาะเจาะเกินไป รถยางแตก เพื่อนหาย รถตกเขา มีคนช่วย พยายามจับต้นชนปลายที่มาที่ไปของเหตุการณ์เหล่านี้
 
 
 
ตอนต่อไป.............