การผจญภัยของนรินทร์ที่ภูกระดึง
เขียนโดย Neungchildchild
วันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2560 เวลา 12.05 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2560 15.55 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1) การเดินทาง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่พี่เขามารับนรินทร์แล้ว เมื่อเราไปถึงก็มีรถกระบะยี่ห้ออีซูซุสีกรมจอดอยู่ 1 คัน คนข้างหน้าแค๊ปเต็ม ของข้างหลังกระบะค่อนข้างเยอะและมีผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกันกับพี่เขานั่งอยู่ 2 คน "น้องรินขึ้นเลยครับ เดี๋ยวพี่เอารถเขาไปจอดในบ้านแปปนึง" นรินทร์รีบขึ้นรถแบบงง งงกับตัวเอง แล้วเราก็ออกเดินทาง ล้อหมุนเวลา 21.30 น. พอดีเป๊ะ สถานะการณ์บนหลังกระบะเงียบ ทุกคนคงจะงงว่าทำไมรินกล้าไปกับพวกเขา
"หนาวไหม" เสียงที่บอกขึ้นรถถามมาพร้อมกับมองหน้านรินทร์
(0.0)// นริทร์ส่ายหน้าไปมา ในใจคิดไม่หนาวก็บ้าแล้ว นี่มันหน้าหนาวแถมต้องเดินทางไกลโดยนั่งท้ายกระบะอีก
ลดพัดแรงถนนค่อนข้างโล่งมีรถบ้างบางเวลา มีไฟฟ้าบ้างบางช่วง บรรยากาศดี เป็นประสบการณ์ชีวิตที่แปลกใหม่ สายตาของนรินทร์กังวลว่ารถที่พาวิ่งไปออกนองเส้นทางหรือไม่ ไม่มีเคลิ้มหลับตากลมโตของเธอสว่างไสว ไม่มีอาการง่วงนอนแม้แต่น้อย เวลาเที่ยงคืนได้แวะพักรถ เสียงโทรศัพท์ของนรินทร์ก็ดังขึ้น
"ฮัลโหลลล...รินมึงยุไหนว่ะ" เสียงปลายสายถามขึ้นน้ำเสียงที่ออกจะดัจริตนิดหน่อยของเดียร์ ฮ่าๆ
"อยู่บนรถ กำลังเดินทางไปภูกระดึงว่ะ" รินตอบด้วยเสียงเบาๆ
"เออ กูรู้แล้วปุ้ยเล่าให้ฟัง ยังไงมึงก็ระมัดระวังตัวด้วย ไม่ได้รู้จักอะไรกับเขามากมาย" เป็นน้ำเสียงที่เป็นห่วงเพื่อน
"เออ ไม่ต้องห่วง แค่นี้ก่อนกำลังจะเดินทางต่อจะไม่ได้ยินเสียง" รินตอบเดียร์
"OK" พูดจบก็วางสาย
เราออกเดินทางกันต่อ เมื่อมั่นใจแล้วว่าเส้นทางที่ไปไปภูกระดึงแน่นอน รวมกับความหนาวในค่ำคืนนี้ที่ล่วงเลยเวลาการนอนมานานนรินทร์ก็นั่งกอดเข่าและหลับไป รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนรถจอดจ่ายค่าเข้าอุทยาน
"ถึงแล้ว" แม่ของพี่เขา(นรินทร์ก็ไม่รู้ว่าใครชื่ออะไรกันบ้าง) ลงรถลงมาบอก เราทั้ง 4 คนก็ยกมือไหว้ขอบคุณ และหอบหิ้วสัมภาระของแต่ละคนเดินมากับเจ้าหน้าที่อุทยาน เวลาตอนนี้คือตีสองเงียบสงัด หนาวเย็น มืด เจ้าหน้าที่ฉายไฟฉายไปรอบๆก็มีเต้นท์กางเต็มไปหมด
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ