ระหว่างเรา

ต่อจากตอนที่แล้วนะครับ
.... ซีได้ถามต้นว่า
ซี : นี่นอนอยู่ที่นี่กับฉันตลอดเลยหรอ ?
ต้นได้แต่มองและส่งยิ้มให้ และบอกกับซีว่าใช่ 
ต้น : เธอเป็นไงบ้าง หลับไปหลายวันเลย ฉันเป็นห่วงเธอมากเลย ฉันรอที่จะได้คุยกับเธออีกครั้ง เพราะอะไรก็ไม่รู้ ทำไมฉันถึงรอ
ซี : นี่นาย !!
ต้น : นิ่ง!
ต้น : อื้ม ว่าไง
ซี : ฉันขอบใจนายมากนะที่อยู่ดูแลฉันตลอดเวลาที่ฉันหลับไป แต่ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว นายช่วยออกไปได้ไหม และถ้าเป็นไปได้เราอย่ามาเจอกันอีกเลยนะ ฉันขอร้องนายนะ
ต้น : (หน้าเศร้า) อื้ม. ได้สิ ต้นเดินออกมาหน้าห้อง และเดินกลับบ้าน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นต้นก็ได้แต่คิดถึงซี แต่ความรู้สึกต้นที่เคยมีให้ซีตอนนี้เริ่มน้อยลงไปทุกวัน 
เวลาผ่านไป 5 วันซีได้ออกจากโรงพยาบาล และกลับไปเรียนต่อ เธอได้เจอต้นโดยบังเอิญ และมีความรู้สึกเหมือนจะรู้จักผู้ชายคนนี้ แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอหรือเคยรู้จักที่ไหนมาก่อน เธอเลยเดินเข้าไปหาต้น และจะถามว่า เราเคยรู้จักกันมาก่อนไหม
ณ โรงอาหาร ต้นกำลังต่อแถวซื้ออาหารกลางวันอยู่กับเพชร เพชรได้เห็นซีที่กำลังเดินมาหาต้นพอดี เพชรเลยสะกิด
เพชร : เห้ยยย ต้น สาวที่นายชอบเดินมาหานายว้ะเพื่อน
ทันใดนั้นเอง ต้นก็ได้หันไปมอง ซี ที่กำลังเดนเข้ามาหาต้น ต้นก็ได้เดินหนีและหลบหน้าซี
 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หมดเวลาพักกลางวัน
เพชร : นายเดินหนีเขาทำไมว้ะ
ต้น : ก็ไม่ได้มีอะไรหรอก
เพชร : ใครเชื่อก็บ้าแล้ว ไม่บอกไม่เป็นไร กูไปถามเขาเองก็ได้
ต้น : เห้ยหยุดเลยนะ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เขาแค่ไม่อยากเจอหน้าฉันน่ะ
เพชร : ถ้าเขาไม่อยากเจอหน้านาย เขาจะเดินมาหานายทำไมว้ะ เขาถามฉันด้วยนะ ว่านายชื่ออะไร 
ต้น : แล้วนายได้บอกเขาไปไหม ห๊ะ!!
เพชร : ก็นะ 5555
ต้น : ไอ้บ้าเอ้ยยย นี่แกรู้ไหมว่าฉันไม่อยากให้เขารับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับฉันเลย 
เพชร : แล้วนายทำไปเพื่ออะไรว้ะ
ต้น : เพื่อเขาไง 
ต้น : เอาเป็นว่าถามเขาถามอะไรนาย ขอร้องนายอย่าไปบอกเขาอีกนะ เรื่องที่เกี่ยวกับฉันอะ ฉันขอร้อง
เพชร : แล้วจะให้ฉันทำอะไรได้ละทีนี้ นายขอร้องฉันขนาดนี้ ตกลงฉันจะอยู่นิ่ง ๆ ให้แล้วกันนะ