ระหว่างเรา

ต่อจากตอนที่แล้วนะครับ

.... ซีได้ถามต้นว่า

ซี : นี่นอนอยู่ที่นี่กับฉันตลอดเลยหรอ ?

ต้นได้แต่มองและส่งยิ้มให้ และบอกกับซีว่าใช่ 

ต้น : เธอเป็นไงบ้าง หลับไปหลายวันเลย ฉันเป็นห่วงเธอมากเลย ฉันรอที่จะได้คุยกับเธออีกครั้ง เพราะอะไรก็ไม่รู้ ทำไมฉันถึงรอ

ซี : นี่นาย !!

ต้น : นิ่ง!

ต้น : อื้ม ว่าไง

ซี : ฉันขอบใจนายมากนะที่อยู่ดูแลฉันตลอดเวลาที่ฉันหลับไป แต่ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว นายช่วยออกไปได้ไหม และถ้าเป็นไปได้เราอย่ามาเจอกันอีกเลยนะ ฉันขอร้องนายนะ

ต้น : (หน้าเศร้า) อื้ม. ได้สิ ต้นเดินออกมาหน้าห้อง และเดินกลับบ้าน

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หลังจากนั้นต้นก็ได้แต่คิดถึงซี แต่ความรู้สึกต้นที่เคยมีให้ซีตอนนี้เริ่มน้อยลงไปทุกวัน 

เวลาผ่านไป 5 วันซีได้ออกจากโรงพยาบาล และกลับไปเรียนต่อ เธอได้เจอต้นโดยบังเอิญ และมีความรู้สึกเหมือนจะรู้จักผู้ชายคนนี้ แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอหรือเคยรู้จักที่ไหนมาก่อน เธอเลยเดินเข้าไปหาต้น และจะถามว่า เราเคยรู้จักกันมาก่อนไหม

ณ โรงอาหาร ต้นกำลังต่อแถวซื้ออาหารกลางวันอยู่กับเพชร เพชรได้เห็นซีที่กำลังเดินมาหาต้นพอดี เพชรเลยสะกิด

เพชร : เห้ยยย ต้น สาวที่นายชอบเดินมาหานายว้ะเพื่อน

ทันใดนั้นเอง ต้นก็ได้หันไปมอง ซี ที่กำลังเดนเข้ามาหาต้น ต้นก็ได้เดินหนีและหลบหน้าซี

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หมดเวลาพักกลางวัน

เพชร : นายเดินหนีเขาทำไมว้ะ

ต้น : ก็ไม่ได้มีอะไรหรอก

เพชร : ใครเชื่อก็บ้าแล้ว ไม่บอกไม่เป็นไร กูไปถามเขาเองก็ได้

ต้น : เห้ยหยุดเลยนะ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เขาแค่ไม่อยากเจอหน้าฉันน่ะ

เพชร : ถ้าเขาไม่อยากเจอหน้านาย เขาจะเดินมาหานายทำไมว้ะ เขาถามฉันด้วยนะ ว่านายชื่ออะไร 

ต้น : แล้วนายได้บอกเขาไปไหม ห๊ะ!!

เพชร : ก็นะ 5555

ต้น : ไอ้บ้าเอ้ยยย นี่แกรู้ไหมว่าฉันไม่อยากให้เขารับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับฉันเลย 

เพชร : แล้วนายทำไปเพื่ออะไรว้ะ

ต้น : เพื่อเขาไง 

ต้น : เอาเป็นว่าถามเขาถามอะไรนาย ขอร้องนายอย่าไปบอกเขาอีกนะ เรื่องที่เกี่ยวกับฉันอะ ฉันขอร้อง

เพชร : แล้วจะให้ฉันทำอะไรได้ละทีนี้ นายขอร้องฉันขนาดนี้ ตกลงฉันจะอยู่นิ่ง ๆ ให้แล้วกันนะ