เรื่องสั้นของคุกกี้คามุอิ

ใครชอบเฉาก๊วยบ้าง?

ออ คนทั้งบ้านของฉันเอง

รถขายเฉาก๊วยชะลอความเร็วลง มันจอดได้พอดีกับทางออกหน้าบ้าน เว้นระยะไว้ 
ฉันในชุดนอนกับพี่ชายที่ไม่ได้หลับมาหนึ่งคืนกับชุดพนักงานรัฐวิสาหกิจ
พวกเราพกเงินเป็นเหรียญมาหนึ่งกำมือ

คนขับรถถอดหมวกแก๊ป เผยให้เห็นใบหน้าอายุประมาณสี่สิบต้นๆ 

รถเฉาก๊วยบรรจุเฉาก๊วยมาอย่างแข็งแรง ที่ใต้ฝามองเห็นก้อนสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ มันถูกตัดเป็นลูกบาศก์ชิ้นเล็กๆ ด้วยมืด เขาบรรจงใส่ถ้วย ตามด้วยน้ำแข็งปั่น

รู้สึกว่า อะไรมันขาด แต่ก็จ่ายเหรียญสิบไปสองเหรียญ

ชายขายเฉาก๊วยสวมหมวก นำเหรียญใส่กระเป๋าสตางค์ สตาร์ทเครื่องอีกครั้ง รถคันนั้นก็เคลื่อนที่ออกไป

ถ้วยที่พวกเรารับมา เป็นถ้วยพลาสติกเป็นมันวาว พวกเราเข้าห้องครัว ไปเตรียมช้อน และเปิดตู้เย็นโตชิบ้า ในนั้นมีลูกแอ็ปเปิ้ลที่ยังไม่ได้กิน มีขวดน้ำหวานสีแดงๆ  กระป๋องนมข้นจืดประมาณสี่ห้ากระป๋อง

สิ่งที่ขาดไปสำหรับเฉาก๊วย คือน้ำหวานต่างๆ พวกเราเอาน้ำแดงสำหรับใส่หวานเย็นราดลงไป

พี่ชายฉันกินแล้วบอกว่า "ถ้าเป็นเฉาก๊วยนมสด จะมีขายที่ไหน"

ฉันกินไปฟังไป "มิ้งค์คิดว่า เฉาก๊วยนมสดเราอาจจะทำเองได้นะพี่อธิ"

พี่อธิกับฉันต่างนั่งลงบนเก้าอี้ หันเข้าหาโต๊ะ เราอยู่คนละฝั่ง พี่อธิเงยหน้า และศีรษะพี่แกก็เลี้ยวไปที่ตู้เย็น

มิงค์ขอลุกขึ้นเอง ไปหาตู้เย็นอย่างกระปี้กระเปร่า "นมน่ะ ไม่ต้องเป็นนมสดยูเอชที เขาใช้นมข้นจืดของคาร์เนชันก็ใช้ได้" และฉันก็หยิบมาแล้วหนึ่งกระป๋อง ที่เจาะในตู้กับข้าวถูกนำมาเคาะฝา ให้ฝากระป๋องมีรู ฉันนำมันมาวางข้างๆถ้วยเฉาก๊วยของพี่อธิ

พี่อธิมีคำถาม "อย่างที่กาแฟ โอวัลติน ใช้น่ะหรอ"

"ก็ใช่นะคะ"มิงค์ยืนยัน ส่งรอยยิ้ม

"พี่ว่า ใส่นมข้นจืดกับน้ำเฉาก๊วยที่ใส่เป็นแก้ว มีหลอดดื่มมันจะเหมาะกว่า ถ้าเป็นตัวเนื้อเฉาก๊วยเหลี่ยมๆนี่ พี่ว่า ความอร่อยอาจจะต่างกัน"

"แหม ก็พี่เป็นคนคิดต้องการ พี่ก็ลองทำเองละกัน" 

ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ของฉัน ฉันมองถ้วยเฉาก๊วย "พ่อกับแม่ยังไม่ตื่น ตื่นมาพวกเขาคงต้องออกไปซื้อเฉาก๊วยจากตลาด"

"เมื่อวานทั้งคืนที่พี่ตื่นอยู่ พวกเขาตื่นออกไปตั้งแต่ตีห้าแล้วล่ะ"

"หืม พ่อแม่ออกไปแล้วหรอ"

"ก็ใช่น่ะ"

เมื่อพี่อธิบอกข้อเท็จจริง มิงค์ก็เตรียมตัวเข้าห้องน้ำ อาบฝักบัว แปรงฟัน และเรือนกายมิงค์ช่างงดงาม แต่ไม่มีใครเคยเห็นเลย 

ที่ห้องส่วนตัว มิงค์ใส่เสื้อยืด ใส่กางเกงยีนส์ฟิตๆ รัดรูปด้วย 

ตอนนี้มิงค์อายุสิบหก เป็นสาวสวยใส วัยรุ่นช่างมีรูปร่างหน้าตายอดเยี่ยม ถ้าแก่แล้วไม่ได้แต่งงานนี่ต้องพิจารณาล่ะ

ปฏิทินบอกว่า วันนี้วันเสาร์ นาฬิกาบอกว่า หกโมงสี่สิบสี่

มิงค์ออกจากห้อง บอกลาพี่อธิที่ยังอยู่ในห้องครัว

ข้างนอกประตู แมวจรจัดมาจ้องมองดูมิงค์ถึงสามตัว แต่มิงค์ก็ไม่ได้ใส่ใจกับเหล่าแมวมอง 

พอมิงค์ออกนอกบ้าน พวกแมวก็แยกทางไปตามกำแพง

"มิงค์รอเดี๋ยว" พี่อธิออกมาส่งเสียงที่หน้ารั้ว "มิงค์ลืมรูดซิป"

"หา !?"

อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ (นี่เอามุขลืมรูดซิปมาจากคณะตลกเฮฟวี่สี่เกลอ ขอโทษก๊าบ)

คุุณพ่อที่บรรยากาศร้อนเป็นใจ รถเฉาก๊วยก็ผ่านมาให้ซื้อ

=======

และเรื่องราวเฉาก๊วยนั้น ก็เป็นของหวาน ที่คนเราได้รับประทานกันมานาน 
ในหมู่คนที่ชอบเฉาก๊วยน้ำแข็งปั่น บางคนเติมน้ำหวานเป็นสีๆ เป็นกลิ่นมะลิก็เคยเห็น (น้ำหวานกลิ่นมะลิเป็นสีใส) บางคนก็กินคู่กับนมข้นจืด

และ นอกจากนี้ น้ำเต้าหู้ ก็เป็นที่นิยมกิน ราคาถูกๆถือว่าคุ้มที่ใส่เครื่องได้ตามใจ 

เฉาก๊วยแก้ร้อนใน โปรตีนของน้ำเต้าหู้

ไม่มีเงินซื้อข้าวหนึ่งจาน ก็ขอให้ซื้อเฉาก๊วยใส่น้ำเต้าหู้นั้น ดีเหมือนกัน


รถเฉาก๊วยผ่านโรงพยาบาล หมอ นางพยาบาล ผู้ป่วยก็ซื้อเฉาก๊วย 

รถเฉาก๊วยผ่านผับ คนเมาก็ซื้อเฉาก๊วย 

คนขายรู้สึกดี นี่ถ้าเป็นไทยในอดีต อย่างก๋วยเตี๋ยวชามละสตางค์ เป็นสมัยก่อนถ้าขายเยอะ กำไรที่ได้ในสมัยนั้นคงทำให้เป็นคนรวยได้

เฉาก๊วยเป็นหนึ่งในส่วนผสมของน้ำสมุนไพรอย่าง ยี่ห้ออิชิตัน(เย็น เย็น) ยี่ห้อเย็นจับใจ ยี่ห้อเก๊กหล่อ

เฉาก๊วย ตามภาษาจีน เขาเรียกสมุนไพรนี้ว่า หญ้าเทวดา
สำหรับคนไทยเรียกเฉาก๊วย มาจากศัพท์ เฉา(หญ้า) + ก๊วย(ขนม) ขนมหญ้านั่นเอง
ภาษาอังกฤษก็ grass jelly วุ้นหญ้า

ออ บางครั้งก็เอาวุ้นมะพร้าวมาทานกับเฉาก๊วยและน้ำหวาน

บางที เฉาก๊วยใส่ธัญพืช ก็เหมาะกับการกินเจไปด้วย

เรื่องนี้ไม่ได้สอนว่า "เราไม่ต้องศึกษาเล่าเรียนแล้วมาขายเฉาก๊วยกันดีกว่า" นะ 

ใครกินแล้วชอบก็อุดหนุนกันเด้อ ผู้แต่งแค่กล่าวนะ ไม่ได้มีอาชีพนี้