เรื่องสั้นของคุกกี้คามุอิ

"ซาจิโยะ อรุณสวัสดิ์"

ชีวืตนักเรียนสาวมัธยมปลายแห่งหนึ่ง ในสวนของโรงเรียนมัธยมมูส เพื่อนชื่อมิจิรุทักทายกับซาจิโยะ เป็นเรื่องปกติของคู่หู ทั้งสองเดินเข้าห้องเรียนที่กว้างขวาง โต๊ะและเก้าอี้จัดเข้าระเบียบเรียบร้อย มันดูสบายตา หน้าต่างไม้ พัดลมติดเพดานที่กำลังทำงาน

ซาจิโยะกับมิจิรุมีโต๊ะใกล้กัน

มิจิรุสวยมาก บางทีหนุ่มๆจากห้องอื่นแอบเข้ามาจีบหล่อนกันมากมาย ซาจิโยะอาจจะรู้สึกว่า มิจิรุช่างเนื้อหอม เพราะดูหวานแหววแบบนี้จึงเป็นเรื่องธรรมดาในสายตาซาจิโยะ


ช่วงสิบเอ็ดนาฬิกา

"ซาจิโยะ ตอนกลางวันไปด้วยกันนะ"

ซาจิโยะเงียบ สายตาก็เพ่งดูมิจิรุทั่วเรือนร่าง

"จ้ะ"


ตอนเที่ยงทุกวัน ทั้งสองจะเข้าโรงอาหารด้วยกัน มิจิรุยังคงเนื้อหอมมาก ถึงขนาดหนุ่มที่นั่งรับประทานอาหารมองไม่กระพริบตา

จริงๆ มิจิรุมีแฟนคนหนึ่ง

แฟนเป็นหนุ่มมหาวิทยาลัยเอกชน ฐานะคงดี แต่หนุ่มมหาวิทยาลัยคนนี้ไม่ใช่มีแค่ความร่ำรวย เขาเป็นเจ้าเสน่ห์ในสายตาผู้หญิง เป็นดาวที่มหาวิทยาลัยนั้น

ซาจิโยะต้องแยกกับมิจิรุที่หน้าทางเข้าของโรงเรียนมัธยมมูส

"พี่อิชิเอดะ มาแล้ว หนูคิดถึงนะ"

สองหนุ่มสาวเดินควงแขน ซาจิโยะรู้สึกบางอย่าง มองข้างหลังมิจิรุ มองสายตาของพี่อิชิเอดะที่หันมาทางซาจิโยะ

รู้สึกว่าเพื่อนยังไม่กล่าวลา แถมรุ่นพี่ก็มองมาทางซาจิโยะด้วย


กลับมาบ้านอย่างปลอดภัย ซาจิโยะวางเป้สะพายบนตู้เก็บของที่ทำจากไม้ แม่ของซาจิโยะกระซิบอะไรบางอย่างกับพ่อซาจิโยะ แต่เธอไม่ได้ยินอะไร

"คุณๆ คือ ซาจิโยะ ไม่ค่อยมีเพื่อนตั้งแต่เล็กนะคะ"

"ที่รัก ผมรู้สึกว่าลูกสาวเราเหมือนจะมีพฤติกรรมสันโดษอยู่"

"ไม่เคยพาลูกไปหาจิตเวช ก็ไม่แน่ใจว่าลูกสาวเรามีปัญหาหรือเปล่า"

"มันดูเป็นความลับอะไรบ้างไหม คงไม่ต้องจ้างนักสืบมากฝีมือหรอกมั้ง"

ความสงสัยพัดปลิวไปเรื่อย ซาจิโยะเข้าห้องของตัวเอง ตอนนี้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว เธอนอนอ่านหนังสือนิยายรักบนเตียงฟูก

......................

คุณเธอง่่วงหลับไปแล้วล่ะ คืนนั้นมีความฝัน

แต่ความฝันนั่นคือ

มิจิรุ และ พี่อิชิเอดะ ยืนเข้าหากัน

เพียะ

ซาจิโยะตะลึง เมื่อ รุ่นพี่ตบหน้ามิจิรุ หน้าสวยๆ บวมออกแดง

"พี่ขอพูดตรงๆ พี่ไม่ได้รักมิจิรุ "

"หนูขอโทษค่ะพี่อิชิเอดะ"

ซาจิโยะสะดุ้งตื่น นึกถึงเพื่อนสาวที่สวยทั่วเรือนร่างอย่างมิจิรุ

ซาจิโยะทำภารกิจในบ้านเสร็จ แล้วไปโรงเรียน

เวลาผ่านไป

สติของซาจิโยะ ก็รู้สึกตัวอีกครั้งในห้องเรียน

"ซาจิโยะ อรุณสวัสดิ์"

มิจิรุมาทักทายตามปกติ ซาจิโยะสังเกตดู ว่ามิจิรุไม่มีรอยบาดเจ็บใดๆ

"มิจิรุ อย่าหาว่าฉันคุยอะไรแปลกๆเลยนะ เธอเลิกกับอิชิเอดะดีกว่า"

สติกับสายตามิจิรุเหมือนถูกสะกด ซาจิโยะหันหน้าเข้าหาโต๊ะ

"ยังมีคนดีอยู่นะมิจิรุ"

"หมายความว่าไงหรอเธอ"

ทั้งสองต่างนั่งเรียนเงียบๆ วันนี้ซาจิโยะไม่ได้กลับพร้อมมิจิรุ

ซาจิโยะแอบสะกดรอยตามมิจิรุอยู่

อิชิเอดะมารับตัวมิจิรุที่หน้าโรงเรียน แล้วคนทั้งสองก็ขึ้นรถเมล์ไป

เสียดาย ซาจิโยะไม่ได้ขึ้นรถเมล์ตามพวกเขา และเส้นทางที่จะกลับบ้านก็ไม่ใช่รถเมล์เบอร์นั้น

จะเป็นยังไง ถ้าปล่อยให้เพื่อนไปกับชายคนนั้น

ซาจิโยะกลับมาบ้านอย่างปลอดภัย นอนหลับคืนนั้นมีเรื่องให้ฝัน

"ซาจิโยะ"

"คะ"

เสียงที่เรียกเธอในฝัน อิชิเอดะ รุ่นพี่มหาวิทยาลัย

"จริงๆ ฉันชอบเธอรู้ไหม"

รุ่นพี่บอกแบบนั้น ซาจิโยะตกใจตื่นอีก

เธอต้องไปโรงเรียนได้แล้ว

ระหว่างทางโดยบังเอิญ

"มิจิรุ"

ซาจิโยะวิ่งเข้าหา มิจิรุมีใบหน้าเศร้า คิดว่าต้องมีเรื่องเกิดขึ้น เธอก็บอกมา

"ฉันเลิกกับพี่อิชิเอดะแล้ว ฉันอาจจะถูกพี่แกหลอก เราได้เสียกัน อย่าไปบอกใครนะ"

"เขาทำกับมิจิรุขนาดนี้เลยเหรอ"

ระหว่างทางหน้าโรงเรียน มิจิรุกับซาจิโยะก็เจอพี่อิชิเอดะอยู่แถวนั้น

"มิจิรุ เอ่อ พี่อยากบอกมานาน ว่าพี่ชอบซาจิโยะมานานแล้ว อุ๊บ !?"

ลูกเตะซาจิโยะสะบัดเข้าไหปลาร้า ร่างอิชิเอดะถอยห่างไปสองก้าว

"นายนี่มัน..."

"เฮ้ย อะไรน่ะ เหวย ไปล่ะ"

รุ่นพี่ตัวสั่นเทามาก หันวิ่งหนีออกไปสภาพทุลักทุเล

"มิจิรุ ขอให้รู้ว่า มีคนดี"

"ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะซาจิโยะ แต่ก็สงสารรุ่นพี่เขานะ กระดูกหักล่ะมั้ง"


"ผู้ชายแบบนั้นทำให้มิจิรุน่าสงสารนะ"

ความเป็นจริงของผู้หญิงคนนี้ อิชิเอดะ คงไม่รู้ ว่าเป็นผู้หญิงแบบไหน

เวลาเย็น คำตอบนั้น ที่บาร์เบอร์
"ทรงอะไรดีคะ"

"ขอสั้นๆหน่อยค่ะ"

ซาจิโยะ ............ คือ  ทอมบอยนั่นเอง ที่พ่อและแม่ค้นหาคำตอบอยู่