เรื่องสั้นของคุกกี้คามุอิ

คุณเคยเล่นไหม หมากรุก

ถ้าคุณอยากทำอะไรสักอย้่างแล้วไร้เพื่อน หมากรุกจะเปรียบได้เหมือนมีม้าตัวเดียวบนกระดาน

ครั้งหนึ่งผู้แต่งเคยเห็น game flash ง่ายๆ นั่นคือ ม้าอย่างเดียว สองฝั่ง

มันมีลักษณะการเตินสามก้าวที่เป็นเอกลักษณ์ 

มีม้าบนกระดานฝั่งละตัว 

ถ้าพูดถึงกระดานปกติ ม้าฝ่ายหนึ่งมีได้ถึงสอง เขาเรียกหมากนี้เป็นภาษาต่างประเทศว่า knight

ถ้ามันเข้าสู่บรรยากาศใหม่ ความเหงา

ม้าตัวเดียว กับ โปรแกรมที่แต่งตั้ง ให้เดินเท่านั้น

เพื่อนของม้าเคยมี นั่นคือม้าด้วยกัน มันไล่เดินกันไปเรื่อยๆ 

"ฮะฮะฮะ ทำให้ฉันจนมุมสิ"

"เดี๋ยวนายก็รู้ ฉันเนี่ย ไอคิว 230 เคยคำนวณรุกฆาตนะเว้ย เราเป็นแค่ม้า เดียวก็รู้ๆๆๆ"

ม้ากินม้าไปแล้ว จบแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง

เพื่อนหายไปแล้ว  

มันจะรู้สึกเป็นปัญหาต่อจิตประสาทแล้ว 

งานเขียนของคุกกี้คามุอิเองก็ เป็นเอกลักษณ์แน่ เพียงแต่ ขาดการแนะนำเนื่องจากคนมาดูน้อย

ม้าตัวเดียว ก็เหมือนคนๆหนึ่งที่ยังทำอะไรอยู่คนเดียว 

ไม่มีใครรบกวนกับการกระทำตัวเอง

แต่ไม่ใช่ว่าม้าจะต้องสู้ แข่งความเป็นเลิศอยู่ตลอด

มันเหงาเพียงใด ถ้าไม่มีใครในชีวิตนั้น

เพือนคนเดียวไม่ได้รักษา เพื่อนระดับอื่นก็เหมือนจะไปหาสิ่งที่ดีกว่า 

ความเหงาของคนเดินวนอยู่ในพื้นที่ที่จำกัดแบบนั้น 

สุดท้าย ม้าหมากรุกจึงลาออกจากการเป็นหมากรุก เพราะชีวิตต้องไปพบกับสิ่งใหม่ๆกว่า

และกระดานนั้นก็จะถูกทิ้งร้าง อนุสรณ์สถานที่เรียกว่า  พื้นที่แห่งความเหงา

==========

หมายเหตุ ความจรืงถ้าเหลือเพียงม้าฝ่ายละหนึ่งตัว จะไม่มีโอกาสกินกันได้

ในที่นี้ม้าเปรียบเสมือนมิตรที่ทอดทิ้ง มิตรจะจากไปจากถิ่นจึงให้กิน เหบือเพียงหมากเดียวที่ยังคงเดินอยู่ในความเหงา