แอนชื่อนี้มีแต่รัก

          เมื่ออกหักจากรักที่ไม่สมหวังตีห้าของทุกๆวันมี่จะเปิดเฟสคุยกับแอนเป็นแบบนี้มาเป็นอาทิต ด้วยความที่มี่แอบชอบแอนมานานมาแล้วทำให้ลืมเรื่องโดนทิ้งมาอย่างหมดสิ้น ทั้งคู่เปิดใจคุยกันเกือบทุกเรื่องมีเรื่องไม่สบายใจก็พากันเล่าให้อีกคนฟังเพื่อแบ่งเบาความรู้สึกที่มีให้มันดีขึ้น ดีขึ้นแล้วก็ดีขึ้น และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่เหมือนฝันแต่มันไม่ใช่ฝันมันคือเรื่องจริงชีวิตจริง!!!
ติง..."มี่ เราเป็นแฟนกันนะ" (เสียงข้อความจากเฟสดังขึ้น) อร๊ายยยยยยย....เขาของฉันเป็นแฟน แอนขอเราเป็นแฟน ตอบเขางัยดี เอางัยดี
          กริ๊งๆๆๆๆๆ.......................................................(เสียงโทรสับดังขึ้น)
"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ"  ครับ มี่  "อ้าวแอนหราาา" (แอนโทรหาเพื่อถามเอาคำตอบ) ครับ แอนเอง
ตกลงยังเราเป็นแฟนกันนะ อืมมมมมมมมมมมมม......ก็ได้ เราเป็นแฟนกันก็ได้ (มี่ตอบด้วยความดีใจ) สักพักไฟห้องก็ดับ "อ้าวเห้อ...ไฟห้องดับอ่ะแอน ทำไงดี " ไม่ต้องวางสายโทรสับน่ะ (แอนพูดด้วยน้ำเสีบงที่เป็นห่วง) "ค่ะ ได้ๆๆๆ เดี๋ยวไปดูก่อนนะ ว่าเกิดอะไรขึ้น" (พูดเสร็จมี่ก็รีบเดินออกไปดูว่าไฟมันดับได้ไง) "แฮปปีเบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปีเบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปีเบิร์ดเดย์ แฮปปีเบิร์ดเดย์ แฮปปีเบิร์ดเดย์ทูมี่" (เสียงร้องเพลงวันเกิดดังขึ้นพร้อมกับเค้กวันเกิดกับเพื่อนรักสองคนในเวลาเที่ยงคืนเป๊ะ) อ้าว มี่....เป่าเค้กวันเกิดสิ รอรัยละ!!! ฟู่....ขอบคุณพวกแกนะที่ไม่ลืมวันเกิดฉันอ่ะ (มี่พูดด้วยความดีใจ)ไฟดับละ มาๆๆๆกินเค้กกันเพื่อนๆ 
          ทางด้านแอนที่อยู่ในสายโทรสับ...."อ้าว มี่ วันนี้วันเกิดมี่หราาาไม่เห็นบอกกันเลย จะดั้ยเตรียมของขวัญให้อ่ะ ไม่เป็นๆรอรับของขวัญเราวันหลังน่ะมี่"(แอนพูดด้วยความยินดี ก่อนจะร้องเพลงวันเกิดให้ฟังอีกรอบ) "ขอบคุณน่ะแอนเรารักแอนนะ" "แอนก็รักมี่น่ะ นอนได้แล้วฝันดีนะมี่จุ๊ฟๆ' (แล้วก็ว่างสายหลับไป)