-NC-ครูชานนะครับ (22)

"จะกลับไปบอกเขาว่าจะลองให้โอกาสดูมีอะไรไหมละ!"
แบคฮยอนพูดประชดอย่างเหลืออด แต่ชานยอลถึงกับค้างไปก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าแล้วจับมือทั้งสองข้างของแบคฮยอนมารวบไว้
 
ถ้าจะไปหามันงั้นก็อยู่ที่นี่แหละอยู่กับผมให้ลืมมันเลย
 
ชานยอลพูดอย่างเอาจริงก่อนจะผลักบคฮยอนลงบนโซฟากว้างแล้วตามลงไปคล่อมตัวพร้อมล็อกแขนไว้เหนือหัวอย่างไว
 
"ปล่อยผมนะ!"
แบคฮยอนตะโกนอย่างแข็งกร้าวแต่ด้วยความโกธรชานยอลไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น
 
"ไม่แบคฮยอนผมจะไม่ปล่อยคุณไปหามันหรอก"
ร่างสูงพูดไว้แค่นั้นก่อนจะก้มจูบบุคคคลที่อยู่ใต้ร่างอย่าลึกซึ้ง เขาตั้งใจจะมอบจูบนี้ให้สื่อถึงความจริงใจ ความรัก และทุๆสิ่งที่เขาตั้งใจจะสื่อ
 
แบคฮยอนจากตอนแรกที่ดูเหมือนจะขัดขืนแต่สุดท้ายก็ต้องโอนอ่อนเพราะรสชาติจูบที่แสนหอมหวาน แบคอยอนรับรู้ได้ถึงความรักที่ชานยอลพยายามสื่อ
 
มันไม่เหมือนกับการจูบที่พยายามบังคับแต่มันคือการจูบจากความรัก
 
ร่างสูงไล่ริมฝีปากมาตามกรอบหน้าของแบคฮยอนอย่างอ่อนโยนก่อนจะฝังสมูกลงลงซุกไซร้ที่ซอกคอหอมๆแล้วจูบเบาๆที่บริเวณเดียวกัน
 
"ผมรักคุณมากนะแบคฮยอน"
 
ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงสั่้นคลอเพราะแรงอารมณ์และหลายๆสิงที่ปนกันในใจ
 
แบคฮยอนไม่ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้าเข้าใจ
 
ชานยอลไล่จูบไปที่บริเวณสันกรามก่อนจะไลาลงมาถึงไหปลาร้าในขณะที่มือก็ทำหน้าที่ปลดกระดุมอย่างชำนาญ 
 
ถึงแม้ชานยอลจะห่างเหินจากเรื่องพรรณนี่มาเป็นเวลานานแต่เขาก็ยังคงชำนาญอยู่เสมอ
 
"ขอโทษจริงๆที่พูดแบบนั้น"
 
ชานยอลถือโอกาสในครั้งนี้ในการง้อแบคฮยอนไปในตัว เพราะเวลาแบบนี้แน่นอนว่ามันจะเป็นเวลาที่แบคฮยอนจะตั้งใจฟังเขาที่สุดเขามั่นใจว่าแบคฮยอนจะไม่ลุกขึ้นมาเถียงประทะคารมณ์กันตอนนี้แน่นอน
 
ร่างสูงปลดตะขอซิบกางเกงนักเรียนออกในขณะที่ปากก็ยังคงระดมจูบและเลียผสมกันตรงบริเวณไหปลาร้าส่วนมืออีกข้างที่ว่างก็บีบเค้นเอวคอดที่มีไขมันนิดๆอย่างมันมือ
 
"อาส์"
แบคฮยอนหลุดปากครางออกมาทันทีมือหนาสัมผัสกับน้องชายที่เริ่มตื่นนอนอยู่ใต้อันเดอร์แวที่เทาเข้ม
 
"หึ"
ชานยอลขำในลำคออย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเปลี่ยนจากไหปลาร้าต่ำลงมาเป็นสองสิ่งตรงหน้าอกที่มีสีอมชมพูรับกับผิวขาวๆอย่างดี เขาใช้ลิ้นเลียวนรอบๆยอดประทุมถันทำเอาแบคฮยอนเสียวจนขนลุกกร้าวไปทั้งตัว
 
"อ่าส์"
เป็นอีกครั้งที่แบคฮยอนครางออกมาเพราะความเสียวที่ชานยอลเล่นกับยอดหน้าอกของตัวเอง หลายๆคนมักบอกว่าเสียงพวกนี้คือเสียงน่าเกลียดแต่มันไม่ใช่สำหรับชานยอลเลย เขากลับต้องการได้ยินเสียงนั้นของแบคฮยอนดังๆ เขาว่ามันดูน่าลุ่มหลงจริงๆ
 
มือหนาที่อยู่ใต้ชั้นในยังคงซนลูบไล้ไปทั่วแต่ไม่ยอมที่จะลงมือช่วยเจ้าตัวน้อยให้ปลดปล่อยสักที เขาอยากจะเล่นสนุกกับความน่ารักตรงหน้าเสียงก่อน
 
ชานยอลลากลิ้นลงมาที่สะดือสวยดังเม็ดกระดุมเขาระเลงลิ้นอย่างไม่เกรงใจแบคฮยอนที่ตัวบิดเร่า ยิ่งชานยอลเห็นท่าทางแบบนั้นของแบคฮยอนเขาก็ยิ่งได้ใจ
 
ร่างสูงลูบไล้มือไปบนความเป็นชายที่ดูเหมือนว่าจะหมดลงกัมือเขาใวันนี้อ่าไม่ใช่สิ มันต้องหมดด้วยปากถึงจะถูก
 
"พี่ชานอ่าส์ผมไม่ไหวแล้ว"
 
เมื่อแบคฮยอนเอ่ยปากขอมาขนาดนี้ชานยอลก็ไม่รอช้าให้คนตัวเล็กทรมานไปกว่านี้
 
ร่างสูงถลกกางเกงชั้นในเพียงตัวเดียวที่เหลืออยู่บนร่างแบคฮยอนลงมาจะเผยให้เห็นน้อยชายตัวน้อยที่ชูชันรับมือ ร่างสูงเปลี่ยนจากการใช้มือเป็นใช้ปากค่อยไล่เลียตั้งแต่ต้นจนสุดความยาวที่ดูจะไม่ค่อยยาวนัก
 
"อ่าส์"
 
อารมณ์คนถูกปรนเปรอกำลังได้แต่ที่แต่ก็ต้องชะงักเมื่อชานยอลหยุดการกระทำลงแบคฮยอนก้มลงมามองหน้าชานยอลอย่างน่าสงสาร 
 
"เรียกชื่อพี่สิครับแล้วจะช่วย"
ชานยอ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเลียส่วนหัวที่มีน้ำปริ่มออกมา
 
"อ่าส์พี่ชาน"
 
"ครับ"
 
"อ่าส์"
 
ชานยอลใช้ปากของเขาครอบขอๆแบคฮยอนได้ทิ้งอันร่างสูดรูกปากเข้าอกอย่าวชำนาญและรู้จักแถมยังระวังฟันเป็นอย่างดีไม่ให้โดนส่วนนั้นของแบคฮยอนให้ขัดอารมณ์
 
"อ่าส์ พี่ชาน อ่าส์"
 
เพียงไม่กี่ครั้งน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเต็มปากของชานยอล
 
"แฮ้กๆๆๆ"
 
แบคฮยอนหอบหนักหลังจากปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองมาจนหมด
 
ชานยอลขึ้นคล่มแบคฮยอนไว้เหมือนตอนแรก
 
"เหนื่อยแล้วเหรอคนดี"
 
ชานยอลหอมแก้มที่แดงเป็นลุกมะเขืเทศของแบคฮยอน
 
"ยังไม่ได้ช่วยพี่เลยนะ"