-NC-ครูชานนะครับ (22)

"จะกลับไปบอกเขาว่าจะลองให้โอกาสดูมีอะไรไหมละ!"

แบคฮยอนพูดประชดอย่างเหลืออด แต่ชานยอลถึงกับค้างไปก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าแล้วจับมือทั้งสองข้างของแบคฮยอนมารวบไว้

 

ถ้าจะไปหามันงั้นก็อยู่ที่นี่แหละอยู่กับผมให้ลืมมันเลย

 

ชานยอลพูดอย่างเอาจริงก่อนจะผลักบคฮยอนลงบนโซฟากว้างแล้วตามลงไปคล่อมตัวพร้อมล็อกแขนไว้เหนือหัวอย่างไว

 

"ปล่อยผมนะ!"

แบคฮยอนตะโกนอย่างแข็งกร้าวแต่ด้วยความโกธรชานยอลไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น

 

"ไม่แบคฮยอนผมจะไม่ปล่อยคุณไปหามันหรอก"

ร่างสูงพูดไว้แค่นั้นก่อนจะก้มจูบบุคคคลที่อยู่ใต้ร่างอย่าลึกซึ้ง เขาตั้งใจจะมอบจูบนี้ให้สื่อถึงความจริงใจ ความรัก และทุๆสิ่งที่เขาตั้งใจจะสื่อ

 

แบคฮยอนจากตอนแรกที่ดูเหมือนจะขัดขืนแต่สุดท้ายก็ต้องโอนอ่อนเพราะรสชาติจูบที่แสนหอมหวาน แบคอยอนรับรู้ได้ถึงความรักที่ชานยอลพยายามสื่อ

 

มันไม่เหมือนกับการจูบที่พยายามบังคับแต่มันคือการจูบจากความรัก

 

ร่างสูงไล่ริมฝีปากมาตามกรอบหน้าของแบคฮยอนอย่างอ่อนโยนก่อนจะฝังสมูกลงลงซุกไซร้ที่ซอกคอหอมๆแล้วจูบเบาๆที่บริเวณเดียวกัน

 

"ผมรักคุณมากนะแบคฮยอน"

 

ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงสั่้นคลอเพราะแรงอารมณ์และหลายๆสิงที่ปนกันในใจ

 

แบคฮยอนไม่ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้าเข้าใจ

 

ชานยอลไล่จูบไปที่บริเวณสันกรามก่อนจะไลาลงมาถึงไหปลาร้าในขณะที่มือก็ทำหน้าที่ปลดกระดุมอย่างชำนาญ 

 

ถึงแม้ชานยอลจะห่างเหินจากเรื่องพรรณนี่มาเป็นเวลานานแต่เขาก็ยังคงชำนาญอยู่เสมอ

 

"ขอโทษจริงๆที่พูดแบบนั้น"

 

ชานยอลถือโอกาสในครั้งนี้ในการง้อแบคฮยอนไปในตัว เพราะเวลาแบบนี้แน่นอนว่ามันจะเป็นเวลาที่แบคฮยอนจะตั้งใจฟังเขาที่สุดเขามั่นใจว่าแบคฮยอนจะไม่ลุกขึ้นมาเถียงประทะคารมณ์กันตอนนี้แน่นอน

 

ร่างสูงปลดตะขอซิบกางเกงนักเรียนออกในขณะที่ปากก็ยังคงระดมจูบและเลียผสมกันตรงบริเวณไหปลาร้าส่วนมืออีกข้างที่ว่างก็บีบเค้นเอวคอดที่มีไขมันนิดๆอย่างมันมือ

 

"อาส์"

แบคฮยอนหลุดปากครางออกมาทันทีมือหนาสัมผัสกับน้องชายที่เริ่มตื่นนอนอยู่ใต้อันเดอร์แวที่เทาเข้ม

 

"หึ"

ชานยอลขำในลำคออย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเปลี่ยนจากไหปลาร้าต่ำลงมาเป็นสองสิ่งตรงหน้าอกที่มีสีอมชมพูรับกับผิวขาวๆอย่างดี เขาใช้ลิ้นเลียวนรอบๆยอดประทุมถันทำเอาแบคฮยอนเสียวจนขนลุกกร้าวไปทั้งตัว

 

"อ่าส์"

เป็นอีกครั้งที่แบคฮยอนครางออกมาเพราะความเสียวที่ชานยอลเล่นกับยอดหน้าอกของตัวเอง หลายๆคนมักบอกว่าเสียงพวกนี้คือเสียงน่าเกลียดแต่มันไม่ใช่สำหรับชานยอลเลย เขากลับต้องการได้ยินเสียงนั้นของแบคฮยอนดังๆ เขาว่ามันดูน่าลุ่มหลงจริงๆ

 

มือหนาที่อยู่ใต้ชั้นในยังคงซนลูบไล้ไปทั่วแต่ไม่ยอมที่จะลงมือช่วยเจ้าตัวน้อยให้ปลดปล่อยสักที เขาอยากจะเล่นสนุกกับความน่ารักตรงหน้าเสียงก่อน

 

ชานยอลลากลิ้นลงมาที่สะดือสวยดังเม็ดกระดุมเขาระเลงลิ้นอย่างไม่เกรงใจแบคฮยอนที่ตัวบิดเร่า ยิ่งชานยอลเห็นท่าทางแบบนั้นของแบคฮยอนเขาก็ยิ่งได้ใจ

 

ร่างสูงลูบไล้มือไปบนความเป็นชายที่ดูเหมือนว่าจะหมดลงกัมือเขาใวันนี้อ่าไม่ใช่สิ มันต้องหมดด้วยปากถึงจะถูก

 

"พี่ชานอ่าส์ผมไม่ไหวแล้ว"

 

เมื่อแบคฮยอนเอ่ยปากขอมาขนาดนี้ชานยอลก็ไม่รอช้าให้คนตัวเล็กทรมานไปกว่านี้

 

ร่างสูงถลกกางเกงชั้นในเพียงตัวเดียวที่เหลืออยู่บนร่างแบคฮยอนลงมาจะเผยให้เห็นน้อยชายตัวน้อยที่ชูชันรับมือ ร่างสูงเปลี่ยนจากการใช้มือเป็นใช้ปากค่อยไล่เลียตั้งแต่ต้นจนสุดความยาวที่ดูจะไม่ค่อยยาวนัก

 

"อ่าส์"

 

อารมณ์คนถูกปรนเปรอกำลังได้แต่ที่แต่ก็ต้องชะงักเมื่อชานยอลหยุดการกระทำลงแบคฮยอนก้มลงมามองหน้าชานยอลอย่างน่าสงสาร 

 

"เรียกชื่อพี่สิครับแล้วจะช่วย"

ชานยอ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเลียส่วนหัวที่มีน้ำปริ่มออกมา

 

"อ่าส์พี่ชาน"

 

"ครับ"

 

"อ่าส์"

 

ชานยอลใช้ปากของเขาครอบขอๆแบคฮยอนได้ทิ้งอันร่างสูดรูกปากเข้าอกอย่าวชำนาญและรู้จักแถมยังระวังฟันเป็นอย่างดีไม่ให้โดนส่วนนั้นของแบคฮยอนให้ขัดอารมณ์

 

"อ่าส์ พี่ชาน อ่าส์"

 

เพียงไม่กี่ครั้งน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเต็มปากของชานยอล

 

"แฮ้กๆๆๆ"

 

แบคฮยอนหอบหนักหลังจากปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองมาจนหมด

 

ชานยอลขึ้นคล่มแบคฮยอนไว้เหมือนตอนแรก

 

"เหนื่อยแล้วเหรอคนดี"

 

ชานยอลหอมแก้มที่แดงเป็นลุกมะเขืเทศของแบคฮยอน

 

"ยังไม่ได้ช่วยพี่เลยนะ"