ฝันร้าย
5.2
เขียนโดย NameKS
วันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 17.20 น.
4 ตอน
0 วิจารณ์
6,254 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 08.44 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) คำสาป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ก่อนหน้านั้น
"ทาคิยะ ทาคิยะ เป็นอะไรไปเพื่อน เหม่อลอยแต่เช้าเชียว" เรียวมะพูด(เรียวมะเพื่อนสนิทผมเอง)
"เปล่หรอก แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยหนะ" ทาคิยะตอบกลับด้วยสีหน้าดูกังวล
"อย่าไปคิดมากเลยนะ เรื่องของโยโกะหนะ"เรียวมะตอบกลับด้วยความเป็นห่วง
"ใช่ มันฆ่าเพื่อนของเราอย่างทารุณนะ" โทโดะเข้ามาแทรก (โทโดะเพื่อนสนิทอีกคนของทาคิยะ)
"ฉันจะต้องจับตัวไอคนที่มันฆ่าโทโกะให้ได้เลย" โทโดะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ใช่เลย เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอกน่า" เรียวมะพูด
"ฉันว่าเราจับมันไม่ได้หรอก" ทาคิยะพูดด้วยสีหน้าจะร้องไห้
"พวกเราต้องจับได้สิ" โทโดะตอบ
สีหน้าทาคิยะเริ่มดูดีขึ้น
"ขอบคุณนะทั้งสองคน" ทาคิยะยิ้มให้
"ไม่เป็นไร เราเพื่อนกันนิ" ท้องสองคนตอบ
หลังจากนั้นทาคิยะก็กลับบ้านอย่างเศร้าๆ
พอเขาอาบน้ำกินข้าวเสร็จเขากลัวจนไม่อยากหลับตาลง
แต่ไม่ว่าใครก็ฝืนไม่ได้หรอก
"หวัดดีไอหนู" เสียงดังมาจากความมืดรอบตัว
"แ_แ_ก แกมันไอสัตว์ประหลาด" เขาจำเสียงมันได้ "แกต้องการอะไร" เขาเริ่มโกรธและตะคอกใส่
"ไม่รู้สิ" สัตว์ประหลาดตอบกลับมา
"ฉันจะฆ่าแก" ทาคิยะพูดด้วยความเครียดแค้น
"ถ้าแกไม่ระวัง อาจมีคนต่อไปก็ได้ 555555"
ปัจจุบัน
"แกจะฆ่าใครอีกไอ้ปีศาจ" ทาคิยะตะคอกใส่
"ฆ่าคนที่แกรักไง" ปีศาจยิ้มให้ด้วยใบหน้าสยดสยอง
"ทำไม?? มำไมแกต้องยุ่งกับคนที่ฉันรักด้วย" ทาคิยะพูด
"ฉันเป็นคำสาปที่พ่อแม่แกไปเอามาไง" ปีศาจตอบ
"มันกำลังส่งต่อรุ่นสู่รุ่นให้กับแก 555" ปีศาจหัวเราะ
"พ่อแม่ฉันไปเอาแกมาตอนไหน" ทาคิยะพูดใส่
"แกต้องหาคำตอบเอาเอง" ปีศาจตอบ
หลังจากนั้นทาคิยะก็สะดุ้งตื่นจากความฝัน
ทาคิยะก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงแต่สิ่งที่ปีศาจพูด
หรือว่า......
ขอบคุณที่อ่านครับ
"ทาคิยะ ทาคิยะ เป็นอะไรไปเพื่อน เหม่อลอยแต่เช้าเชียว" เรียวมะพูด(เรียวมะเพื่อนสนิทผมเอง)
"เปล่หรอก แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยหนะ" ทาคิยะตอบกลับด้วยสีหน้าดูกังวล
"อย่าไปคิดมากเลยนะ เรื่องของโยโกะหนะ"เรียวมะตอบกลับด้วยความเป็นห่วง
"ใช่ มันฆ่าเพื่อนของเราอย่างทารุณนะ" โทโดะเข้ามาแทรก (โทโดะเพื่อนสนิทอีกคนของทาคิยะ)
"ฉันจะต้องจับตัวไอคนที่มันฆ่าโทโกะให้ได้เลย" โทโดะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ใช่เลย เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอกน่า" เรียวมะพูด
"ฉันว่าเราจับมันไม่ได้หรอก" ทาคิยะพูดด้วยสีหน้าจะร้องไห้
"พวกเราต้องจับได้สิ" โทโดะตอบ
สีหน้าทาคิยะเริ่มดูดีขึ้น
"ขอบคุณนะทั้งสองคน" ทาคิยะยิ้มให้
"ไม่เป็นไร เราเพื่อนกันนิ" ท้องสองคนตอบ
หลังจากนั้นทาคิยะก็กลับบ้านอย่างเศร้าๆ
พอเขาอาบน้ำกินข้าวเสร็จเขากลัวจนไม่อยากหลับตาลง
แต่ไม่ว่าใครก็ฝืนไม่ได้หรอก
"หวัดดีไอหนู" เสียงดังมาจากความมืดรอบตัว
"แ_แ_ก แกมันไอสัตว์ประหลาด" เขาจำเสียงมันได้ "แกต้องการอะไร" เขาเริ่มโกรธและตะคอกใส่
"ไม่รู้สิ" สัตว์ประหลาดตอบกลับมา
"ฉันจะฆ่าแก" ทาคิยะพูดด้วยความเครียดแค้น
"ถ้าแกไม่ระวัง อาจมีคนต่อไปก็ได้ 555555"
ปัจจุบัน
"แกจะฆ่าใครอีกไอ้ปีศาจ" ทาคิยะตะคอกใส่
"ฆ่าคนที่แกรักไง" ปีศาจยิ้มให้ด้วยใบหน้าสยดสยอง
"ทำไม?? มำไมแกต้องยุ่งกับคนที่ฉันรักด้วย" ทาคิยะพูด
"ฉันเป็นคำสาปที่พ่อแม่แกไปเอามาไง" ปีศาจตอบ
"มันกำลังส่งต่อรุ่นสู่รุ่นให้กับแก 555" ปีศาจหัวเราะ
"พ่อแม่ฉันไปเอาแกมาตอนไหน" ทาคิยะพูดใส่
"แกต้องหาคำตอบเอาเอง" ปีศาจตอบ
หลังจากนั้นทาคิยะก็สะดุ้งตื่นจากความฝัน
ทาคิยะก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงแต่สิ่งที่ปีศาจพูด
หรือว่า......
ขอบคุณที่อ่านครับ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ