รุ่นพี่หน้าใสกับยัยแว่นหน้าจืด

    โมนา Part
 
    ก๊อกๆๆ (เสียงเคาะประตู)
   "พี่คะ ตื่นรึยัง" ฉันตะโกนถามอยู่หน้าห้อง
   "ตื่นแล้วมีไร" 
   "ไปเดินเล่นกัน"
   "อืมๆ แปปนึงนะ"
    ฉันเดินลงมารออยู่ชั้นล้าง วันนี้ฉันกะว่าจะพาพี่ทิวคลายเครียดซ่ะหน่อยเพราะพี่เขาดูเครียดๆ ตั้งแต่พี่เขาเจอพี่สายไหมอะไรนั่นแล้ว
    "เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ" พี่เขาพูดพลางเดินมาจากบันได
    "โอเค ไปกันเถอะ^-^"ฉันพยักหน้าเบาๆ
 
 
     ณ สวนสาธารณะของหมู่บ้าน
   "เธอชอบมาที่นี่หรอ"พี่ทิวถามขึ้น
   "ใช่คะ เวลามีเรื่องเครียดอะไรฉันก็จะมาที่นี่ ไม่ก็มานั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่าง เราไปนั่งชิงช้าไม้ตรงนั้นไหมคะ"
   "อืม" พี่ทิวพยักหน้าเบาๆ
   
   เราสองคนเดินไปนั่งชิงช้าไม้ที่ใกล้ต้นกุหลาบริมรั้ว
   "ตรงนี้อากาศดีจังเลยนะ^-^" พี่ทิวสูดอากาศเข้าเต็มปอด
   "สบายใจขึ้นไหมค่ะ" ฉันหันไปมองหน้าพี่ทิว
   "......" พี่ทิวค่อยๆหันหน้ามามองหน้าฉัน?
   "ถ้ามีอะไรไม่สบายละก็...เล่าให้ฟังได้นะค่ะ" ฉันค่อยๆผลิยิ้มให้
   "....ขอบใจนะ เอาเป็นว่าถ้ามีอะไรฉันจะเล่าให้เธอฟังก็แล้วกันนะ"พี่ทิวผลิยิ้มให้ฉัน
   "......." ฉันนั่งเงียบไม่กล้าถามอะไร
   "มีอะไรจะถามฉันไหม" พี่ทิวถามขึ้น
   "..เอ่อ...คือ..ทำไมพี่ถึงไม่ชอบหน้าพี่สายไหมขนาดนั้นหละค่ะ ทั้งๆที่เคยเป็นเพื่อนและแฟนกันแท้ๆ" ฉันหันไปหาพี่เขาด้วยสีหน้าที่สงสัยอยู่เต็มประดา
   "....." 
   "ขะ..ขอโทษที่ถาม ไม่น่าถามเลย"ฉันตีปากตัวเองเบาๆ
   "ไม่เป็นหรอก เธออยากรู้ฉันก็จะบอก U_U"
   "......."
   "คือ....ฉันกับสายไหมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เล็กๆแล้วแหละ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน รู้สึกดีต่อกัน เราปฏิบัติต่อกันเหมือนเป็นแฟนกัน แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน จนก่อนที่จะปิดเทอมมันเป็นวันวาเลนไทน์ เรานัดเจอกันฉันกะจะขอสายไหมเป็นแฟน.....
                 เหตุการณ์ตอนนั้น
    วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์และวันนี้ผมจะขอสายไหมเป็นแฟนเพราะสายไหมกำลังจะย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศผมต้องรีบบอกเธอ แต่ทำไมวันนี้รู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล
    "ทิว!" เสียงสายไหมตะโกนมาแต่ไกล และมีใครอีกคนเดินตามเธอมา
    "สายไหม เรามีอะไจะบอก"ผมยิ้มให้เธอ
    "เราก็มีอะไรจะบอกเหมือนกัน" เธอผลิยิ้มให้ผม
    "เธอบอกก่อนเลย "
    "คือ...เรา..มีแฟนแล้วนะ คนนี้ไงแฟนเรา" เธอมองไปที่คนที่อยู่ข้างหลังเธอ ใช่แล้ว แฟนเธอก็คือคนที่เดินตามเธอมาเมื่อกี้
    "ละ..หรอ " ผมจุกแทบพูดไม่ออก
    "เป็นอะไรเนี่ย ดีใจกับฉันหน่อยสิ" เธอพลางหยิกแก้มผมเบาๆ
    "ขอคุยตามลำพังเดี๋ยวนึงสิ"
    "ได้ๆ ขอคุยกับเพื่อนแปปนึงนะ" เธอหันไปบอกแฟน
    "สายไหมจำได้ไหมที่เราบอกว่ามีอะไรจะบอก"
    "จำได้สิ"
    "เรากะว่าจะขอเธอเป็นแฟน แต่...คงไม่ทันแล้ว... "
    "...ทำไมไม่บอกเราตั้งแต่ทีแรก เราจะได้บอก ว่า.."
     "....."
     "ว่า เราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับเธอ แม้.."
     "แม้ว่าเราดูเหมือนเป็นแฟนกันใช่ไหม ไม่เป็นไรช่างมันเถอะ เราขอให้เธอโชคดีนะ เราไปนะ" ผมค่อยๆเดินออกมา ฝนที่ตั้งเค้ารออยู่ก็ตกลงมาเหมือนรู้หน้าที่ น้ำใสๆก็ไหลออกมาจากตาทั้งๆที่ไม่อยากให้ไหล ทำไมผมรู้สึกทั้งเจ็บและจุกที่อกข้างซ้ายนะ
     
 
                         กลับมาปัจจุบัน
     "พี่โอเคใช่ไหมเห็นนั่งนิ่งตั้งนาน ฉันว่า เรากลับดีกว่านะค่ะ"
     "อืม พี่ก็ว่างั้น "
    
    ถ้าพี่ทิวได้ปรับความเข้าใจกันกับพี่สายไหม ทุกอย่างคงไม่ค้างคาสินะ แล้วทำยังไงให้พี่ทิวยอมคุยกับพี่สายไหม...แล้วฉันช่วยอะไรได้บ้างนะ....