รุ่นพี่หน้าใสกับยัยแว่นหน้าจืด

    โมนา Part

    ก๊อกๆๆ (เสียงเคาะประตู)

   "พี่คะ ตื่นรึยัง" ฉันตะโกนถามอยู่หน้าห้อง

   "ตื่นแล้วมีไร" 

   "ไปเดินเล่นกัน"

   "อืมๆ แปปนึงนะ"

    ฉันเดินลงมารออยู่ชั้นล้าง วันนี้ฉันกะว่าจะพาพี่ทิวคลายเครียดซ่ะหน่อยเพราะพี่เขาดูเครียดๆ ตั้งแต่พี่เขาเจอพี่สายไหมอะไรนั่นแล้ว

    "เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ" พี่เขาพูดพลางเดินมาจากบันได

    "โอเค ไปกันเถอะ^-^"ฉันพยักหน้าเบาๆ

     ณ สวนสาธารณะของหมู่บ้าน

   "เธอชอบมาที่นี่หรอ"พี่ทิวถามขึ้น

   "ใช่คะ เวลามีเรื่องเครียดอะไรฉันก็จะมาที่นี่ ไม่ก็มานั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่าง เราไปนั่งชิงช้าไม้ตรงนั้นไหมคะ"

   "อืม" พี่ทิวพยักหน้าเบาๆ

   เราสองคนเดินไปนั่งชิงช้าไม้ที่ใกล้ต้นกุหลาบริมรั้ว

   "ตรงนี้อากาศดีจังเลยนะ^-^" พี่ทิวสูดอากาศเข้าเต็มปอด

   "สบายใจขึ้นไหมค่ะ" ฉันหันไปมองหน้าพี่ทิว

   "......" พี่ทิวค่อยๆหันหน้ามามองหน้าฉัน?

   "ถ้ามีอะไรไม่สบายละก็...เล่าให้ฟังได้นะค่ะ" ฉันค่อยๆผลิยิ้มให้

   "....ขอบใจนะ เอาเป็นว่าถ้ามีอะไรฉันจะเล่าให้เธอฟังก็แล้วกันนะ"พี่ทิวผลิยิ้มให้ฉัน

   "......." ฉันนั่งเงียบไม่กล้าถามอะไร

   "มีอะไรจะถามฉันไหม" พี่ทิวถามขึ้น

   "..เอ่อ...คือ..ทำไมพี่ถึงไม่ชอบหน้าพี่สายไหมขนาดนั้นหละค่ะ ทั้งๆที่เคยเป็นเพื่อนและแฟนกันแท้ๆ" ฉันหันไปหาพี่เขาด้วยสีหน้าที่สงสัยอยู่เต็มประดา

   "....." 

   "ขะ..ขอโทษที่ถาม ไม่น่าถามเลย"ฉันตีปากตัวเองเบาๆ

   "ไม่เป็นหรอก เธออยากรู้ฉันก็จะบอก U_U"

   "......."

   "คือ....ฉันกับสายไหมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เล็กๆแล้วแหละ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน รู้สึกดีต่อกัน เราปฏิบัติต่อกันเหมือนเป็นแฟนกัน แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน จนก่อนที่จะปิดเทอมมันเป็นวันวาเลนไทน์ เรานัดเจอกันฉันกะจะขอสายไหมเป็นแฟน.....

                 เหตุการณ์ตอนนั้น

    วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์และวันนี้ผมจะขอสายไหมเป็นแฟนเพราะสายไหมกำลังจะย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศผมต้องรีบบอกเธอ แต่ทำไมวันนี้รู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล

    "ทิว!" เสียงสายไหมตะโกนมาแต่ไกล และมีใครอีกคนเดินตามเธอมา

    "สายไหม เรามีอะไจะบอก"ผมยิ้มให้เธอ

    "เราก็มีอะไรจะบอกเหมือนกัน" เธอผลิยิ้มให้ผม

    "เธอบอกก่อนเลย "

    "คือ...เรา..มีแฟนแล้วนะ คนนี้ไงแฟนเรา" เธอมองไปที่คนที่อยู่ข้างหลังเธอ ใช่แล้ว แฟนเธอก็คือคนที่เดินตามเธอมาเมื่อกี้

    "ละ..หรอ " ผมจุกแทบพูดไม่ออก

    "เป็นอะไรเนี่ย ดีใจกับฉันหน่อยสิ" เธอพลางหยิกแก้มผมเบาๆ

    "ขอคุยตามลำพังเดี๋ยวนึงสิ"

    "ได้ๆ ขอคุยกับเพื่อนแปปนึงนะ" เธอหันไปบอกแฟน

    "สายไหมจำได้ไหมที่เราบอกว่ามีอะไรจะบอก"

    "จำได้สิ"

    "เรากะว่าจะขอเธอเป็นแฟน แต่...คงไม่ทันแล้ว... "

    "...ทำไมไม่บอกเราตั้งแต่ทีแรก เราจะได้บอก ว่า.."

     "....."

     "ว่า เราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับเธอ แม้.."

     "แม้ว่าเราดูเหมือนเป็นแฟนกันใช่ไหม ไม่เป็นไรช่างมันเถอะ เราขอให้เธอโชคดีนะ เราไปนะ" ผมค่อยๆเดินออกมา ฝนที่ตั้งเค้ารออยู่ก็ตกลงมาเหมือนรู้หน้าที่ น้ำใสๆก็ไหลออกมาจากตาทั้งๆที่ไม่อยากให้ไหล ทำไมผมรู้สึกทั้งเจ็บและจุกที่อกข้างซ้ายนะ

                         กลับมาปัจจุบัน

     "พี่โอเคใช่ไหมเห็นนั่งนิ่งตั้งนาน ฉันว่า เรากลับดีกว่านะค่ะ"

     "อืม พี่ก็ว่างั้น "

    ถ้าพี่ทิวได้ปรับความเข้าใจกันกับพี่สายไหม ทุกอย่างคงไม่ค้างคาสินะ แล้วทำยังไงให้พี่ทิวยอมคุยกับพี่สายไหม...แล้วฉันช่วยอะไรได้บ้างนะ....