บันทึกของสายฟ้า

     ปิดเทอมภาคเรียนเเรก ฉันเเละเเม่มาหาพ่อที่กรุงเทพ ตอนนั้นตาของฉันก็มาด้วย นอกจากแม่เเล้วฉันก็สนิทกับตาเเละติดตามาก ตาของฉันท่านเป็นคนใจดี รักเด็ก เวลาที่ฉันนอนไม่หลับหรือไม่สบายใจฉันก็มักจะเข้าไปคุยกับเเกบ่อยๆ ฉันอยู่กับพ่อได้ครึ่งเดือนโรงเรียนของฉันก็เปิดเทอม ฉันกลับบ้านนอกพร้อมกับเเม่เเละหลาน
     หลังจากกลับมาเเม่มักพูดให้ฉันฟังบ่อยๆว่า  
 "ลูกจ๋า พ่อเขาเหนื่อยมาก พ่อทำงานหนัก ไม่มีคนคอยดูเเล คอยหุงหาอาหารให้ พ่ออยากให้เเม่ไปอยู่กับพ่อ"
ไม่ว่าเเม่จะหาเหตุผลอะไรมาอธิบายฉันก็ไม่สนใจ ฉันไม่อยากให้เเม่ไปไหน ฉันอยากให้เเม่อยู่กับฉันตลอดไป วันนึงฉันนอนหนุนตักเเม่อย่างมีความสุข เเม่ก็ถามฉันว่า
 " สายฟ้า ถ้าเเม่ให้หนูอยู่คนเดียว ลูกอยากได้อะไรมากที่สุด " ฉันตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดีว่า
" สายฟ้าไม่เอาอะไรหรอกแม่ ขอเเมวไว้เลี้ยงเเก้เหงาสัก 2-3 ตัวก็พอ เเม่จ๋า เเม่สัญากับหนูได้ไหมว่าจะไม่ทิ้งหนูไปไหน หนูรักเเม่ เเม่อย่าทิ้งหนูไปนะ
" เเม่ลูบหัวฉันเบาๆ เเละบอกกับฉันว่า เเม่สัญญาว่าเเม่จะไม่ทิ้งหนูไป
ไหน หลับซะนะ คนดีของเเม่ " ฉันหลับไปบนตักของเเม่