ปิ้งรัก'ก ในมหาลัย

 
               วันต่อมา....
               
               "มีนา ไปกินข้าวกัน" ยานะพูดพร้อมกับเดินมาหาฉัน
               "ได้สิ กินที่ไหนหรอ" 
               "ร้านบูตงไหม อร่อยนะ" ยานะพูดและทำสีหน้าที่ชวนกิน
               "อ่อได้ดิ งั้นนำทางเลย" 
 
               ร้านบูตง //
               "กินอะไรดีน่าาา"    ยานะกำลังขุนคิดในการเลือกเมนูอาหาร ส่วนฉันกำลังกรอกสายตาไปรอบ ๆ ร้าน แล้วไปสดุดกับผู้ชายหน้าหวาน มาดเท่ที่กำลังนั่งกินอาหารกับกลุ่มเพื่อน เขาดูนิ่ง น่าค้นหา แต่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความร้ายกาจ ในขณะที่เพื่อนของชายคนนั้นกำลังพูดคุยหัวเราะกันอย่างมีความสุข แต่เขากลับนั่งเงียบทำหน้าบึ้งไม่พูดจา เอาแต่จ้องอาหารที่วางไว้ข้างหน้า ดูแล้วน่าใจหาย
 
               "มีนาาา //    มีน๊าาาาาา" เสียงเรียกของยานะทำให้ฉันสดุง และโต๊ะข้าง ๆ หันมามองเป็นสายตาเดียว
 
               "เรียกเบา ๆ ก็ได้ยานะ ฉันอายเขาาา // " 
               "โธ่/// ฉันเรียกเธอตั้งหลายรอบแล้วเธอไม่ได้ยินนี่หน่าาา" ยานะทำหน้างอลฉัน 
               "โทษทีนะ พอดีกำลังคิดอะไรเพลินๆๆอ่ะ" 
               "อืออ // แล้วเธอจะกินอะไร" ยานะถามฉันพร้อมยื่นเมนูอาหารที่เต็มไปด้วยอาหารฟาสฟู้ด เห็นแล้วชวนให้น้ำลายไหล
               "งั้นนน ฉันเอา -- เอาไรดีน่าาาาา" ในขณะที่ฉันกำลังเลือกอาหาร มีกลุ่มวัยรุ่นวิ่งกรู่เข้ามาในร้านและตรงไปหาโต๊ะของผู้ชายหน้าวานคนนั้น  เหตุการณ์เริ่มชลมุนวุ่นวาย ผู้คนต่างวิ่งหนีเอาตัวรอด ขวดแก้วแตกกระจายบนพื้น แจกันดอกไม้จากเดิมตั้งอยู่ไว้ประดับโต๊ะตอนนี้อยู่ในมือของผู้ชายหน้าหวาน เขากำลังจะโยนใส่วัยรุ่นคนหนึ่ง ฉันกรี๊ดดดด $%@#%^ เสียงหลงพร้อมนั่งเอามือปิดหูหลับตา 
 
               " วิ่งงงงงงง / " เสียงตะโกนบอกให้ฉันวิ่งพร้อมลากฉันให้วิ่งตาม * ฉันวิ่งและเหงยหน้ามองคนคนนั้น 
               "หน้านายหวานน " ฉันหล่นปากพูดไปสะแล้ว ^_^ เขาหยุดวิ่งแล้วชักสีหน้าไม่พอใจใส่ แล้วลากฉันให้วิ่งต่อ มุมปากของเขามีเลือดเล็ก ๆ ที่ได้จากการชกต่อยในร้าน แต่มันไม่ได้ช่วยให้ใบหน้าหวาน ๆ เท่ ๆ ของเขาลดน้อยลงเลย ฉันสบัดมือและหยุดวิ่งง 
             
                "จะพาฉันไปไหน หยุดวิ่งสักทีได้ม๊ายย ฉันเหนื่อยยย " ฉันในตอนนี้มีสภาพไม่ต่างกับกำลังวิ่งร้อยเมตร หอบแฮ๊ก ๆๆ @_@ ใบหน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อย ๆ 
 
               "พูดมาก ! ใครพาเธอแหกปากกรี๊ดตอนเขาต่อยกันห๊ะ บ้านไม่เคยสอนรึงัยห๊ะ!! " เขาตะโกนใส่ฉันด้วยสีหน้าดุดัน    'ไอ่บ้าเอ่ยลากฉันมายังจะมาว่าฉันอีก แล้วบ้านนายไม่เคยสอนเรื่องมารยาทรึไงเวลาอยู่กับผู้หญิงควรเป็นสุภาพบุรษ' ฉันคิดในใจแต่แสดงสีหน้าไม่พอใจใส่เขาอย่างเต็มเหนี่ยวว //
 
               "มองหน้าอีก มีปัญหาอะไรค่ะ" ผู้ชายอย่างนายพูดค่ะด้วยหรอ โอ๊ยคนอย่างนายฉันตามไม่ทันจริงๆๆ  "ไม่ต้องมาด่าฉันในใจเลยนะ" เขาชี้หน้าฉันแล้วทำหน้ากวน ๆ ใส่ แล้วเดินหนีไป
 
               "เดี๋ยวก่อนสิ นั้นนายจะไปไหนอ่ะ" 
               "กลับสิครับ รอให้ไอ่เวรพวกนั้นตามมาต่อยรึยัง" กวนประสาทจังนะไอ่หน้าหวาน -_-
               " เอ่ออออ เดดด  เดี๋ยวสิ" ฉันพูด อ่ำ ๆ อึ้ง ๆ 
               "ป้า าา  าา  ป้ายรถเมล์ไปทางไหนอ่ะ" ฉันอายที่จะถามนายหน้าหวาน แต่ทำไงได้ละก็ฉันไม่รู้ทางนี่น่าาาา ^_^
               "เห๊อะ!! เด็กใหม่สินะเธออ่ะ" เขาพูดพร้อมยิ้มแย๊ะ ๆ ที่มุมปาก เป็นอะไรที่น่าหมั่นไส้มากกกกก
               "มานี่! " ลากฉันอีกแล้วหรอออ -_- ลากไปไหนอี๊กกกกกก //    
               "เดี๋ยวว ไปส่งง"    ห๊ะ+ นายจะไปส่งฉันหรอ หน้าฉันเริ้มแดงจากความเขิลอาย
 
               "เดดด เดี๋ยวก่อนนน เพื่อนฉันละ ยานะ ยานะล่ะ" ฉันเพิ่งนึกถึงยานะ โอ๊ม๊ายยยย ฉันทิ้งเพื่อนหรอเนี้ยยย
 
 
                     ติ๊งงงงงง ติ๊งงงงงงง $*%$ 
               "ฮัลโลมีนา อยู่ไหนนนน เป็นไรรึเปล่าาา มีนาาา" ยานะโทรมาพอดี เสียงเธอค่อยข้างเป็นห่วงฉันพอสมควร
               " ไม่เป็นไร ฉันสบายดี แล้วเธอละ" ฉันถามเพราะเป็นห่วงเพื่อนสาว
               "ฉันไม่เป็นไร ฉันกำลังกลับบ้าน ไม่เจอเธอเลยเป็นห่วงเลยโทรมานี่แหละ"
               "อ่ออ งั้นกลับดี ๆ นะ ฉันก็กำลังกลับเหมือนกัน" 
               "ไว้เจอกันพรุ่งนี้น่ะ " ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดด  
 
               "เห้ยยโล่งอกสักที ยานะปลอดภัยแล้ว" ฉันบ่นพรึ่มพรำ ร้อยยิ้มของฉันเต็มใบหน้าทำให้ชายหนุ่มทำหน้ากวน ๆ ใส่
               "ที่นี่ไปได้รึยังง @_@ " นายหน้าหวานพูดเหมือนขอไปที ทำให้ฉันหมั่นไส้เขาขึ้นเรื่อย ๆ
 
       ============== ณ หน้าคอนโดซู แด กี ================
 
               "ขอบใจนะ ^_^" ฉันส่งยิ้มให้กับนายหน้าหวาน พร้อมยื่นหมวกกันน็อคให้กับเขา
               "อืออออ!" นายหน้าหวานรับหมวกกลับไป แล้วทำหน้านิ่งให้ฉัน 
               "ขึ้นห้องสิ รอไรอ่ะ รอฉันอุ้มไปส่งห้องรึไงงง" ไอ่บ้าเนี้ยกวนประสาทชิบหายเลย
               "นะ นาา นายยยย ชื่ออะไร" อีกแล้วหรอเราทำไมชอบพูดติดอ่างแบบนี้น่าาา ^_^
               "ไม่บอกก!!!" อ้าวไอ่บ้านี่ อุส่ารวบรวมความกล้าถาม ดันไม่บอกสะงั้น ฉันทำหน้าบึ้งใส่ คิ้วทั้งสองข้างจะชนกันอยู่แล้ว 
               "คราวหน้าค่อยบอก" ห๊ะต้องเจอกันอีกหรอ ไม่ต้องหรอกม๊างงง นายหน้าหวานยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากให้ฉัน แล้วสตาทรถขับออกไป ปล่อยฉันยืนงงอยู่คนเดียว 
 
 
*******   ไปกินข้าวแปบ ตอน 4 รออ่านกันน่ะค้าาาาา ********