ปิ้งรัก'ก ในมหาลัย

           09:00 น. หน้ามหาลัยแห่งหนึ่ง 

               "มีนา..." ยานะเรียกฉันจากหน้ารั้วมหาลัย ฉันหันไปมองพร้อมส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เธอ // เธอกำลังเดินมาหาฉัน ในมือของยานะเต็มไปด้วยของกิน 

               "โหย เธอซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยเนี้ย กินคนเดียวหมดหรอ?" ฉันถามยานะด้วยความประหลาดใจ 

               "ปล่าว ! ฉันซื้อมาฝากพี่ว๊ากเขาอะ จะได้ไม่ต้องตะหวาดใส่พวกเราไง" ยานะตอบพร้อมทำสีหน้ากวนๆๆ      "ไปกันเถอะ เดี๋ยวพวกพี่ๆเขารอ" ยานะพูดแล้วจูงมือฉันเดินนำหน้าไป

               ----------------------------------------------------------

               "มาครบรึยังครับ เพื่อนใครที่ยังไม่มาโทรตามให้ผมด้วยนะครับ นี่มันเก้าโมงแล้ว" พี่ว๊ากตัวร้ายพูดประชดด้วยสีหน้านิ่งเฉย ราวกับปีศาจร้าย

         10:00 น. 

               "นี่ก็ 10 โมงแล้วนะครับ ผมไม่รอแล้วนะ เพื่อนใครที่ยังไม่มารบกวนตามให้ผมด้วยนะครับ ผมมีรางวัลจะให้" พี่ว๊ากพูโขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

               "เอาล่ะ ตามที่รุ่นพี่เราพูดไว้เมื่อวานว่าวันนี้จะมีการคัดเลือกเฟรชชี่ประจำคณะ มีเพื่อนคนไหนจะเสนอเพื่อนตัวเองไหมค่ะ ทั้งผู้ชายและผู้หญิงเลยน่ะ" เสียงนิ่งเรียบ อ่อนโยน ราวกับเจ้าหญิงพูดกับรุ่นน้องอย่างเป็นมิตร

               "ถ้าไม่มีงั้นพี่ขอเป็นคนเลือกเองนะค่ะ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาเพราะเรามีกิจกรรมอีกหลายอย่างต้องทำร่วมกัน โอเคนะค่ะ " พี่สาวแสนสวยที่รวยด้วยร้อยยิ้มกำลังพูดคุยกับน้องปี1 พร้อมสอดส่ายสายตาไปมาเพื่อหาเฟรชชี่ประจำคณะ และสายตานั้นก็มาหยุดที่ฉัน 'โอ้! ไม่นะ ต้องไม่ใช่ฉันสิ ไม่เอาาาา' 

               "น้องมีนาลุกค่ะ" พี่สาวคนสวยเรียกฉันพร้อมทำมือควักให้ฉันเดินออกไปด้านหน้า ฉันเดินออกไปด้วยสีหน้าเขิลอาย เดินก้มหน้าผ่านผู้คนที่กำลังจ้องมองฉันอยู่เป็นสายตาเดียว

               "น้องฮามินลุกค่ะ" ผู้ชายร่างใหญ่ ผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา กำลังเดินตรงมาข้างฉัน แต่เดี๋ยวนะคนนี้ ใช่คนเดียวกับที่ช่วยฉันเมื่อวานรึเปล่าน่ะ เห้ยใช่จริงๆด้วย โอ้ไม่น่ะ ม๊ายย! ทำไมหลอขนาดนี้ละ ไม่ ๆ เราต้องเก็บอาการ อึ๊บบบบ !! 

               "หวัดดี! เข่าเธอเป็นไงบ้างอ่ะ ดีขึ้นรึยัง" ฮามินพูดกับฉันอย่างนุ่นนวล อ่อนโยนทำให้ฉันเคลิ้มตามไปเลยทีเดียว

               "อ่อ ก็ดีขึ้นแล้วแหละ ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ถลอกนิดเดียวเอง ขอบใจนะที่ถาม" ฉันพูดกับฮามินด้วยใบหน้าที่แดงเพราะความเขิลอาย

               "เอาล่ะค่ะ พี่ก็ได้เฟรชชี่ประจำคณะเราแล้ว มีใครไม่เห็นด้วยไหมค่ะ กับการที่พี่เลือกมีนากับฮามินเป็นตัวแทนของคณะเรา" พี่สาวพูดพรางชี้มือมาทางฉันกับฮามิน ด้วยร้อยยิ้มที่ชวนหลงไหล และเสียงปรบมือก็ดังขึ้นจากยานะแล้วก็ดังขึ้นเรื่อยๆจากเพื่อนๆและพี่ๆ นั้นมันทำให้สีหน้าฉันแดงขึ้นเรื่อยๆราวกับว่ากำลังจะเป็นลมแดดอย่างไงอย่างงั้นเลย

    หลังจากคัดเลือดเฟรชชี่เสร็จพวกเราก็ได้ร่วมทำกิจกรรมกับรุ่นพี่จนมาถึงตอนนี้ เวลา 16:00 น.

               "เห้ยยย เหนื่อยจังเลย" ฉันบ่นอยู่คนเดียวพร้อมเอนตัวนั่งบนเก้าอี้ และกำลังจะหลี่ตาหลับ    "อ๊ะ เราให้" เสียงแหบทุ้ม ชวนฟัง น่าหลงใหลเป็นที่สุดมือหนึ่งกำลังยื่นขวดน้ำให้ฉัน ฉันลืมตาพร้อมเด้งตัวนั่งหลังตรงด้วยความตกใจ 

               "ให้เราหรอ?" 

               "ใช่ไง ไม่เอาก็ไม่เป็นไรนะ" เขาพูดพร้อมชักมือกลับ 

               "เห้ย เดี๋ยวก่อนสิ เอาสิ! กำลังหิวน้ำอยู่พอดีเลย ขอบคุณอีกครั้งนะ" ไม่ใช่ใครที่ไหนฮามินนั้นเอง เขาชอบฉันรึเปล่าน่า คงไม่ใช่หรอกมั้ง

               "เราไปก่อนนะ" ฮามินพูดและเดินจากไป แผ่นหลังกว้างกำลังเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมา

           -------------------------------------------------------------------