รักในฝันของยัยสาวแว่น

ตอนที่ 5
ความสุขที่สวยงาม
          เอ๊ะนี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ทำไมมันมืดอย่างนี้ล่ะ ฉันจำได้เมื่อกี้นี้ฉันนั่งรอนายเตวาอยู่ที่โรงพยาบาลนี่ แล้วทำไม มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ยยยยยยยยยยยย
          " งงหรอสาวน้อย " เสียงใครกันอ่ะ เสียงทำไมคุ้นๆ
          " ใครอ่ะ ออกมานะ อย่ามาเล่นอะไรแบบนี้ "
          " ไม่ต้องกลัวหรอก ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก จนกว่าเธอจะได้รู้ความจริงเกี่ยวกับโต้งก่อน "
          " โต้ง ใช่พี่โต้ง นายทำอะไรกับเขา "
          " โต้งเขารักเธอมาก รักมากจนต้องตายไง เพราะความรักโง่ๆ "
          " ไม่จริง เขายังไม่ตาย "
          " เขาตายไปแล้วจริงๆ เธออยากรู้ไหมว่าทำไมเขาถึงได้ตาย "
          " นายโกหก นายโกหก " ฉันสับสนว่าที่เขาพูดมันจริงหรือโกหก ฉันกลัวจนต้องร้องไห้ออกมา
          " ฉันพูดจริงๆ เขาตายเพราะโรคที่เขาเป็นอยู่เขาต้องไปรักษาตัวที่เมืองนอกเพื่อให้มันหาย แต่เขากลับไม่ไป ทำไมรู้ไหม เพราะเขารักเธอไง เขารักเธอ ถึงได้เลือกวิธีที่อันตรายที่สุด คือ ผ่าตัด แล้วผลไปไงเธอรู้บ้างไหม มันไม่สำเร็จไง ไม่สำเร็จ ไม่สำเร็จ เธอได้ยินไหม เขาเลยต้องจากโลกนี้ไป "
          " แต่ฉันเพิ่งเจอเขาเมื่อหลายเดือนก่อนนะ "
          " คนที่เธอเจอไม่ใช่เขา แต่เป็นฉันเอง พี่ชายฝาแฝดของโต้งไง " เขาดึงผ้าปิดตาฉันออก ฉันถึงได้เห็นใบหน้าของเขา เขาคือ
          " พี่โป้ง " ฉันตกใจมาก ทำไมเป็นเขาล่ะ
          " ใช่ฉันเอง ตกใจล่ะซิ "
          " ทำไมพี่ทำแบบนี้ แล้วเรื่องที่พี่โต้งป่วยข้าวไม่เคยรู้เลย พี่โต้งไม่เคยบอกอะไรข้าวเลยค่ะ พี่โป้ง "
          " ฉันไม่เชื่อ เพราะเธอคนเดียว เพราะเธอ "
          " พี่โป้ง ฟังข้าวดีๆ นะค่ะ ถ้าข้าวรู้ว่าพี่โต้งป่วย ข้าวต้องให้พี่โต้งไปรักษาตัวแน่ "
          " ไม่จริง วันนั้นโต้งไปหาเธอ วันเกิดของเธอไงล่ะ เธอไม่เห็นจะพูดอะไรกับเขาเลย ทำเป็นไม่สนใจเขาด้วยซ้ำ ตอนนี้เขาตายแล้วสะใจเธอไหมล่ะ ตายในวันเกิดเธอไง ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า "
          " พี่โต้งตายในวันเกิดของข้าวหรอค่ะ "
          " ก็ใช่น่ะสิ "
          " ไม่จริง ไม่จริง "
          " จะไปถามเขาไหมล่ะ ฉันจะสงเคราะห์ให้ เอาไหม "
          " พี่โป้งอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ "
          " ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกสาวน้อย "
          " แล้วพี่ถือมีดทำไม พี่คิดจะทำอะไรกันแน่ "
          " ฉันก็จะแก้มัดให้เธอ แล้วก็จะทำอะไรบ้างอย่างแทนโต้งไงล่ะ "
          " ทำอะไร พี่โต้งให้พี่โป้งทำอะไร "
          " โต้งไม่ได้ให้ทำ แต่ฉันอยากทำ ใบหน้าที่เหมือนกัน จะสนองความต้องการของเธอไงล่ะ "
          " ข้าวไม่ได้ต้องการอะไร "
          " ช่วยไม่ได้ โต้งไม่เคยจูบเธอไม่ใช่หรอ งั้นฉันจะทำแทนเอง "
          " ไม่นะพี่่โป้ง ไม่นะ " ฉันพยายามเบือนหน้าหนี
          " ไม่ต้องกลัว ไม่เจ็บหรอก "
          " ไม่ ไม่ ไม่ " พี่โป้งเอามือจับหน้าฉันและจูบฉันอย่างรุนแรง จากนั้นก็เอามืดกรีดเสื้อฉัน ไม่นะ นายเตวาช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย
          " เธอต้องเป็นของนายโต้งน้องชายฉันคนเดียว "
          " ไม่นะ ไม่ ช่วยด้วย ช่วยด้วย "
          " ไอ้ชั่ว แกจะทำอะไรขวัญข้าว " เสียงนายเตวา นายมาช่วยฉันแล้ว นายมาแล้ว
          " เตวา พี่ป่าวนะ "
          " ก็ฉันเห็นอยู่ แกปล่อยขวัญข้าวนะ "
          " แต่เขาทำร้ายน้องชายของพี่นะ "
          " เขาตายเพราะโรคมะเร็งในสมองไม่ใช่หรอ "
          " นายรู้ได้ไง "
          " พี่ดาวบอกฉันทุกเรื่อง "
          " แล้วไง ต้นเหตุก็มาจากยัยนี่ อยู่ดี ฉันจะทำให้โต้งสมหวัง ฉันจูบมันแทนนายโต้งเอง " ว่าแล้วพี่โป้งก็จูบฉันอีกครั้ง แต่แค่ไม่กี่วินาทีนายเตวาก็ตรงเข้ามาซัดปากพี่โป้งจนกระเด็นออกไปไกลจากตัวฉัน จากนั้นก็ตามไปกระทืบจนสภาพพี่โป้งดูไม่ได้
          " พอแล้วนายเตวา พอแล้วเดี๋ยวพี่เขาก็ตายกันพอดี " ฉันรีบเข้าไปห้าม ก่อนที่นายเตวาจะกระทืบพี่โป้งตายไปเสียก่อน
          " จำไว้อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของเตวา เพราะนอกจากฉันห้ามใครแกล้งยัยนี่ " นายเตวาพูดก่อนที่จะพาฉันออกมา
          " นี่นายเตวา ที่พูดเมื่อกี้คืออะไร ผู้หญิงของเตวา " ฉันถามเพราะอยากรู้
          " ก็หมายความอย่างที่พูดทุกอย่าง เธอเป็นผู้หญิงของฉัน "
          " ฉันไปเป็นผู้หญิงของนายตั้งแต่เมื่อไรกัน "
          " เออ ช่างมันเถอะ มันทำอะไรเธอไปบ้างเนี่ย " นายเตวาจับฉันหมุนไปรอบๆ ยกแขนฉัน สำรวจร่างกายฉันใหญ่เลย
          " ช่างเถอะนะ แค่นั้นพี่เขาก็ไม่กล้ามายุ่งกับฉันแล้วล่ะ " ขืนฉันบอกไปไอ้บ้านี่คงได้กลับไปซ้อมพี่โป้งอีกแน่
          " ช่างเถอะหรอ!!! เมื่อกี้เธอก็ปกป้องมัน หรือว่าเธอยังลืมใบหน้าที่เหมือนกันของคนรักของเธอกับไอ้หมอนั่นไม่ได้ หะ!!!! "
          " ไม่ใช่อย่างนั้นนะ "
          " แล้วมันอย่างไหนล่ะ บอกฉันมาสิ "
          " คือ คือ ... "
          " คืออะไร ฉันถามว่ามันทำอะไรเธอหรือเปล่า "
          " เขาจะ จะ "
          " จะอะไร บอกมาสิ ฉันจะบ้าตายเพราะเธอ ทำไมนะ ทำไมเธอไม่บอกฉัน "
          " เขาจูบฉัน "
          " แล้วเธอก็ยอมงั้นหรอ "
          " แล้วที่นายเห็นสภาพของฉันมันขัดขืนได้ไหมล่ะ "
          " แต่เธอก็ยอม "
          " ฉันขัดขืนเต็มที่แล้วนะ ฉันไม่เต็มใจนายได้ยินไหม ฉันร้องให้นายช่วย ฉันกลัวมากแค่ไหนนายรู้บ้างไหม ฮือๆๆ " ฉันร้องไห้ไม่หยุด
          " มันจูบเธอใช่ไหม ฉันจะลบรอยจูบของมันให้เธอเอง "
          " ลบอย่างไง " ฉันถามด้วยความสงสัย
          " ก็อย่างนี้ไง " พอนายเตวาพูดจบเขาก็ค่อยเลื่อนปากของเขามาประกบกับปากของฉัน ความรู้สึกนี้มันเหมือน เหมือนตัวเบาๆ ลอยอยู่ในอากาศเลย เราจูบกันอยู่นานจน นายเตวาถอนริมฝีปากออกแล้วพูดว่า
          " ทีนี้จะกล้าดื้อกับฉันอีกไหม "
          " บ้า "
          " บ้าแล้ว เธอรักฉันไหมล่ะ "
          " แล้วหล่อๆ อย่างนายล่ะ รักยัยแว่นคนนี้หรือเปล่า "
          " ฉันรักเธอตั้งแต่แรกเห็น รักเธอคนเดียว รักมาตั้ง 10 ปี รักตั้งแต่เห็นเธอตกน้ำแล้วล่ะ "
          " นายคือเด็กผู้ชายคนนั้นที่ช่วยฉันไว้หรอ "
          " ใช่ หรือเธอจำรสจูบ และความรู้สึกนั้นไม่ได้ "
          " จำไม่ได้ "
          " จำไม่ได้ สงสัยต้องพิสูจน์อีกสักรอบ "
          " ไม่เอา " ฉันวิ่งหนีเขา
เช้าวันใหม่
          " พี่โต้งค่ะ พี่ไม่ต้องห่วงข้าวแล้วนะค่ะ ตอนนี้ข้าวมีคนดูแลแล้วค่ะ "
          " ใช่แล้วโต้ง พี่ขอโทษนะที่ทำร้ายคนที่นายรักน่ะ ตอนนี้พี่เข้าใจข้าวทุกอย่างแล้วล่ะ เวลาและความดีของข้าวทำให้พี่รู้ว่าความจริงมันคืออะไร "
          " หลับให้สบายนะโต้ง ดาวกับโป้งจะดูแลข้าวแทนโต้งเอง "
          " พอแล้ว ตาฉันบ้างนะ นี่นายโต้งนายโชคดีนะที่ยัยแว่นชอบนายอ่ะ แต่ตอนนั้นยัยนี่หลงทาง แต่ตอนนี้ยัยนี่เจอทางที่ถูกต้องแล้ว ฉันขอของฉันคืนนะ "
          " นี่นายเตวา นายพูดบ้าอะไรน่ะ "
          " ก็มันเรื่องจริง หรือเธอจะเถียง "
          " ไม่เถียงก็ได้ "
          " ฉันรักเธอนะ ยัยแว่นของฉัน "
          " ฉันก็รักนายเหมือนกัน ปีศาจร้าย "
          " ไหนๆ เธอก็เรียกฉันว่าปีศาจร้ายแล้ว งั้นก็ไม่เกรงใจแล้วนะ "
          " นายจะทำอะไรน่ะ "
          ฉันวิ่งหนีนายเตวาแต่สุดท้ายก็โดนเขาจับตัวได้เขาค่อยเลื่อนริมฝีปากมาประกบกับริมฝีปากของฉัน ภายใต้สายลมเย็นๆ ทำให้เราจูบกันอยู่อย่างเนินนานโดยไม่สนใจว่าพี่ดาวกับพี่โป้งจะมองอยู่ และยังมีสายตาอีกคู่หนึ่งที่มองดูอยู่บนฟ้า แล้วสายลมเย็นๆ ที่เราสัมผัสกันนั้นก็คืออ้อมกอดของผู้ชายที่จากไปเมื่อ 3 ปีก่อน
          ในที่สุดความรักที่ฉันใฝ่ฝันไว้ ก็ได้กลายเป็นความจริง พี่โต้งค่ะตอนนี้ข้าวเจอคนที่มาเติมเต็มความฝันของข้าวแล้วนะค่ะ พี่โต้งไม่ต้องเป็นห่วงข้าวแล้วนะค่ะ หลับให้สบายนะคะพี่โต้ง
          " ฉันคงไม่ต้องห่วงเธอแล้วนะ ขวัญข้าว ฉันขอให้เธอมีความสุขมากๆ นะ สายลมเหล่านี้จะเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ฉันจะมอบให้กับเธอ ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของหัวใจของฉัน "
 
- The End  by ฝนดาวตก -