รักในฝันของยัยสาวแว่น

ตอนที่ 5

ความสุขที่สวยงาม

          เอ๊ะนี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ทำไมมันมืดอย่างนี้ล่ะ ฉันจำได้เมื่อกี้นี้ฉันนั่งรอนายเตวาอยู่ที่โรงพยาบาลนี่ แล้วทำไม มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ยยยยยยยยยยยย

          " งงหรอสาวน้อย " เสียงใครกันอ่ะ เสียงทำไมคุ้นๆ

          " ใครอ่ะ ออกมานะ อย่ามาเล่นอะไรแบบนี้ "

          " ไม่ต้องกลัวหรอก ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก จนกว่าเธอจะได้รู้ความจริงเกี่ยวกับโต้งก่อน "

          " โต้ง ใช่พี่โต้ง นายทำอะไรกับเขา "

          " โต้งเขารักเธอมาก รักมากจนต้องตายไง เพราะความรักโง่ๆ "

          " ไม่จริง เขายังไม่ตาย "

          " เขาตายไปแล้วจริงๆ เธออยากรู้ไหมว่าทำไมเขาถึงได้ตาย "

          " นายโกหก นายโกหก " ฉันสับสนว่าที่เขาพูดมันจริงหรือโกหก ฉันกลัวจนต้องร้องไห้ออกมา

          " ฉันพูดจริงๆ เขาตายเพราะโรคที่เขาเป็นอยู่เขาต้องไปรักษาตัวที่เมืองนอกเพื่อให้มันหาย แต่เขากลับไม่ไป ทำไมรู้ไหม เพราะเขารักเธอไง เขารักเธอ ถึงได้เลือกวิธีที่อันตรายที่สุด คือ ผ่าตัด แล้วผลไปไงเธอรู้บ้างไหม มันไม่สำเร็จไง ไม่สำเร็จ ไม่สำเร็จ เธอได้ยินไหม เขาเลยต้องจากโลกนี้ไป "

          " แต่ฉันเพิ่งเจอเขาเมื่อหลายเดือนก่อนนะ "

          " คนที่เธอเจอไม่ใช่เขา แต่เป็นฉันเอง พี่ชายฝาแฝดของโต้งไง " เขาดึงผ้าปิดตาฉันออก ฉันถึงได้เห็นใบหน้าของเขา เขาคือ

          " พี่โป้ง " ฉันตกใจมาก ทำไมเป็นเขาล่ะ

          " ใช่ฉันเอง ตกใจล่ะซิ "

          " ทำไมพี่ทำแบบนี้ แล้วเรื่องที่พี่โต้งป่วยข้าวไม่เคยรู้เลย พี่โต้งไม่เคยบอกอะไรข้าวเลยค่ะ พี่โป้ง "

          " ฉันไม่เชื่อ เพราะเธอคนเดียว เพราะเธอ "

          " พี่โป้ง ฟังข้าวดีๆ นะค่ะ ถ้าข้าวรู้ว่าพี่โต้งป่วย ข้าวต้องให้พี่โต้งไปรักษาตัวแน่ "

          " ไม่จริง วันนั้นโต้งไปหาเธอ วันเกิดของเธอไงล่ะ เธอไม่เห็นจะพูดอะไรกับเขาเลย ทำเป็นไม่สนใจเขาด้วยซ้ำ ตอนนี้เขาตายแล้วสะใจเธอไหมล่ะ ตายในวันเกิดเธอไง ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า "

          " พี่โต้งตายในวันเกิดของข้าวหรอค่ะ "

          " ก็ใช่น่ะสิ "

          " ไม่จริง ไม่จริง "

          " จะไปถามเขาไหมล่ะ ฉันจะสงเคราะห์ให้ เอาไหม "

          " พี่โป้งอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ "

          " ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกสาวน้อย "

          " แล้วพี่ถือมีดทำไม พี่คิดจะทำอะไรกันแน่ "

          " ฉันก็จะแก้มัดให้เธอ แล้วก็จะทำอะไรบ้างอย่างแทนโต้งไงล่ะ "

          " ทำอะไร พี่โต้งให้พี่โป้งทำอะไร "

          " โต้งไม่ได้ให้ทำ แต่ฉันอยากทำ ใบหน้าที่เหมือนกัน จะสนองความต้องการของเธอไงล่ะ "

          " ข้าวไม่ได้ต้องการอะไร "

          " ช่วยไม่ได้ โต้งไม่เคยจูบเธอไม่ใช่หรอ งั้นฉันจะทำแทนเอง "

          " ไม่นะพี่่โป้ง ไม่นะ " ฉันพยายามเบือนหน้าหนี

          " ไม่ต้องกลัว ไม่เจ็บหรอก "

          " ไม่ ไม่ ไม่ " พี่โป้งเอามือจับหน้าฉันและจูบฉันอย่างรุนแรง จากนั้นก็เอามืดกรีดเสื้อฉัน ไม่นะ นายเตวาช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย

          " เธอต้องเป็นของนายโต้งน้องชายฉันคนเดียว "

          " ไม่นะ ไม่ ช่วยด้วย ช่วยด้วย "

          " ไอ้ชั่ว แกจะทำอะไรขวัญข้าว " เสียงนายเตวา นายมาช่วยฉันแล้ว นายมาแล้ว

          " เตวา พี่ป่าวนะ "

          " ก็ฉันเห็นอยู่ แกปล่อยขวัญข้าวนะ "

          " แต่เขาทำร้ายน้องชายของพี่นะ "

          " เขาตายเพราะโรคมะเร็งในสมองไม่ใช่หรอ "

          " นายรู้ได้ไง "

          " พี่ดาวบอกฉันทุกเรื่อง "

          " แล้วไง ต้นเหตุก็มาจากยัยนี่ อยู่ดี ฉันจะทำให้โต้งสมหวัง ฉันจูบมันแทนนายโต้งเอง " ว่าแล้วพี่โป้งก็จูบฉันอีกครั้ง แต่แค่ไม่กี่วินาทีนายเตวาก็ตรงเข้ามาซัดปากพี่โป้งจนกระเด็นออกไปไกลจากตัวฉัน จากนั้นก็ตามไปกระทืบจนสภาพพี่โป้งดูไม่ได้

          " พอแล้วนายเตวา พอแล้วเดี๋ยวพี่เขาก็ตายกันพอดี " ฉันรีบเข้าไปห้าม ก่อนที่นายเตวาจะกระทืบพี่โป้งตายไปเสียก่อน

          " จำไว้อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของเตวา เพราะนอกจากฉันห้ามใครแกล้งยัยนี่ " นายเตวาพูดก่อนที่จะพาฉันออกมา

          " นี่นายเตวา ที่พูดเมื่อกี้คืออะไร ผู้หญิงของเตวา " ฉันถามเพราะอยากรู้

          " ก็หมายความอย่างที่พูดทุกอย่าง เธอเป็นผู้หญิงของฉัน "

          " ฉันไปเป็นผู้หญิงของนายตั้งแต่เมื่อไรกัน "

          " เออ ช่างมันเถอะ มันทำอะไรเธอไปบ้างเนี่ย " นายเตวาจับฉันหมุนไปรอบๆ ยกแขนฉัน สำรวจร่างกายฉันใหญ่เลย

          " ช่างเถอะนะ แค่นั้นพี่เขาก็ไม่กล้ามายุ่งกับฉันแล้วล่ะ " ขืนฉันบอกไปไอ้บ้านี่คงได้กลับไปซ้อมพี่โป้งอีกแน่

          " ช่างเถอะหรอ!!! เมื่อกี้เธอก็ปกป้องมัน หรือว่าเธอยังลืมใบหน้าที่เหมือนกันของคนรักของเธอกับไอ้หมอนั่นไม่ได้ หะ!!!! "

          " ไม่ใช่อย่างนั้นนะ "

          " แล้วมันอย่างไหนล่ะ บอกฉันมาสิ "

          " คือ คือ ... "

          " คืออะไร ฉันถามว่ามันทำอะไรเธอหรือเปล่า "

          " เขาจะ จะ "

          " จะอะไร บอกมาสิ ฉันจะบ้าตายเพราะเธอ ทำไมนะ ทำไมเธอไม่บอกฉัน "

          " เขาจูบฉัน "

          " แล้วเธอก็ยอมงั้นหรอ "

          " แล้วที่นายเห็นสภาพของฉันมันขัดขืนได้ไหมล่ะ "

          " แต่เธอก็ยอม "

          " ฉันขัดขืนเต็มที่แล้วนะ ฉันไม่เต็มใจนายได้ยินไหม ฉันร้องให้นายช่วย ฉันกลัวมากแค่ไหนนายรู้บ้างไหม ฮือๆๆ " ฉันร้องไห้ไม่หยุด

          " มันจูบเธอใช่ไหม ฉันจะลบรอยจูบของมันให้เธอเอง "

          " ลบอย่างไง " ฉันถามด้วยความสงสัย

          " ก็อย่างนี้ไง " พอนายเตวาพูดจบเขาก็ค่อยเลื่อนปากของเขามาประกบกับปากของฉัน ความรู้สึกนี้มันเหมือน เหมือนตัวเบาๆ ลอยอยู่ในอากาศเลย เราจูบกันอยู่นานจน นายเตวาถอนริมฝีปากออกแล้วพูดว่า

          " ทีนี้จะกล้าดื้อกับฉันอีกไหม "

          " บ้า "

          " บ้าแล้ว เธอรักฉันไหมล่ะ "

          " แล้วหล่อๆ อย่างนายล่ะ รักยัยแว่นคนนี้หรือเปล่า "

          " ฉันรักเธอตั้งแต่แรกเห็น รักเธอคนเดียว รักมาตั้ง 10 ปี รักตั้งแต่เห็นเธอตกน้ำแล้วล่ะ "

          " นายคือเด็กผู้ชายคนนั้นที่ช่วยฉันไว้หรอ "

          " ใช่ หรือเธอจำรสจูบ และความรู้สึกนั้นไม่ได้ "

          " จำไม่ได้ "

          " จำไม่ได้ สงสัยต้องพิสูจน์อีกสักรอบ "

          " ไม่เอา " ฉันวิ่งหนีเขา

เช้าวันใหม่

          " พี่โต้งค่ะ พี่ไม่ต้องห่วงข้าวแล้วนะค่ะ ตอนนี้ข้าวมีคนดูแลแล้วค่ะ "

          " ใช่แล้วโต้ง พี่ขอโทษนะที่ทำร้ายคนที่นายรักน่ะ ตอนนี้พี่เข้าใจข้าวทุกอย่างแล้วล่ะ เวลาและความดีของข้าวทำให้พี่รู้ว่าความจริงมันคืออะไร "

          " หลับให้สบายนะโต้ง ดาวกับโป้งจะดูแลข้าวแทนโต้งเอง "

          " พอแล้ว ตาฉันบ้างนะ นี่นายโต้งนายโชคดีนะที่ยัยแว่นชอบนายอ่ะ แต่ตอนนั้นยัยนี่หลงทาง แต่ตอนนี้ยัยนี่เจอทางที่ถูกต้องแล้ว ฉันขอของฉันคืนนะ "

          " นี่นายเตวา นายพูดบ้าอะไรน่ะ "

          " ก็มันเรื่องจริง หรือเธอจะเถียง "

          " ไม่เถียงก็ได้ "

          " ฉันรักเธอนะ ยัยแว่นของฉัน "

          " ฉันก็รักนายเหมือนกัน ปีศาจร้าย "

          " ไหนๆ เธอก็เรียกฉันว่าปีศาจร้ายแล้ว งั้นก็ไม่เกรงใจแล้วนะ "

          " นายจะทำอะไรน่ะ "

          ฉันวิ่งหนีนายเตวาแต่สุดท้ายก็โดนเขาจับตัวได้เขาค่อยเลื่อนริมฝีปากมาประกบกับริมฝีปากของฉัน ภายใต้สายลมเย็นๆ ทำให้เราจูบกันอยู่อย่างเนินนานโดยไม่สนใจว่าพี่ดาวกับพี่โป้งจะมองอยู่ และยังมีสายตาอีกคู่หนึ่งที่มองดูอยู่บนฟ้า แล้วสายลมเย็นๆ ที่เราสัมผัสกันนั้นก็คืออ้อมกอดของผู้ชายที่จากไปเมื่อ 3 ปีก่อน

          ในที่สุดความรักที่ฉันใฝ่ฝันไว้ ก็ได้กลายเป็นความจริง พี่โต้งค่ะตอนนี้ข้าวเจอคนที่มาเติมเต็มความฝันของข้าวแล้วนะค่ะ พี่โต้งไม่ต้องเป็นห่วงข้าวแล้วนะค่ะ หลับให้สบายนะคะพี่โต้ง

          " ฉันคงไม่ต้องห่วงเธอแล้วนะ ขวัญข้าว ฉันขอให้เธอมีความสุขมากๆ นะ สายลมเหล่านี้จะเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ฉันจะมอบให้กับเธอ ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของหัวใจของฉัน "

- The End  by ฝนดาวตก -