รักในฝันของยัยสาวแว่น
เขียนโดย 
ฝนดาวตก
วันที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 15.28 น.
แก้ไขเมื่อ 22 มีนาคม พ.ศ. 2560 15.22 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) ตอนที่ 3 เมื่อพบกันอีกครั้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 3
เมื่อพบกันอีกครั้ง
ฉันค่อยๆ มองไปตามเสียง แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อเสียงๆ นั้น เป็นเสียงของคนที่เคยทิ้งฉันไปโดยไม่บอก ไม่ลา ไม่ให้เหตุผลฉันสักคำว่าทำไม ฉันทำผิดอะไร หรือเพียงเพราะฉันไม่สวย และเพียงแค่ฉันเห็นหน้าเขาน้ำตาของฉันก็ค่อยๆ ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว และตอนนั้นเองเขาก็พูดขึ้นว่า
" ดาว น้องชายคุณแขนหักน่ะ สงสัยต้องเขาเฝือกอ่อน พาน้องไปโรงพยาบาลเถอะ " แล้วเขาก็พยุงนายเตวาไปขึ้น โดยมีพี่ดาวเดินตามหลังไป และทิ้งให้ฉันนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว
ฉันจัดร้านต่อคนเดียวจนเรียบร้อย แล้วค่อยกลับบ้าน พอกลับมาถึงบ้านฉันนั่งคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ เขากลับมาแล้วกลับมาแล้วจริง แต่ทำไมเขาถึงทำเหมือนไม่รู้จักฉันล่ะ ทำเหมือนฉันเป็นอากาศที่ลอยอยู่รอบตัวเขา เขาทำให้ฉันเสียใจ ทำให้ฉันเกลียดผู้ชาย ทำให้ฉันคิดถึงเขาแล้ว แล้ว แล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้น
ขวัญข้าวจ๋าาาาาาาาาา รับโทรศัพท์หน่อยเร็ววววววววววว ♪♫♪♫♪♫♪♫
" ฮัลโหลววววววววววววววว " ฉันรับสาย
" นี่เธอ จะไม่มารับผิดชอบกันหน่อยหรอ " เอ๊ะ! นี่เสียงนายเตวานี่
" นี่นาย ไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน แล้วก็รับผิดชอบอะไร "
" พี่ดาวให้มา แล้วที่ฉันแขนเดาะมันเพราะใครหรอ" จริงด้วยสิเขามาช่วยฉันไว้เมื่อจนได้รับบาดเจ็บนี่หน่า
" ได้ แล้วนายอยู่ทีไหนเนี่ย ตอนนี้อ่ะ "
" ร้านหนังสือของพี่ดาวไง "
" ประมาณครึ่งชั่วโมงเจอกัน " ฉันไม่คิดอะไรมาก แค่รับปากไปก่อน
ขวัญข้าวจ๋าาาาาาาาาา รับโทรศัพท์หน่อยเร็ววววววววววว ♪♫♪♫♪♫♪♫
" ฮัลโหล "
" นี่เธอ มันเกินครึ่งชั่วโมงแล้วนะ "
" ตอนนี้อยู่หน้าร้านแล้ว โทรจิกอยู่ได้ ชาติที่แล้วเป็นไก่หรือไง "
" อืม งั้นก็เข้ามาเร็วๆ เลย ยัยแว่น "
" มาแล้ว มีไร ว่ามา "
" เธอต้องมาดูแลฉันเป็น เวลาหนึ่งเดือน "
" ทำไมฉันต้องมาดูแลนายด้วย อีตาบ้า!!! " ก็มันจริงนี่หน่า ทำไมฉันต้องมาดูแลนายด้วยนายเตวาบ้าาาาาาาาาาาาาา
" ก็ที่ฉันเป็นแบบนี้ ที่แขนฉันเป็นแบบนี้ เพราะใครกัน หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา "
" ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจนี่หน่า "
" ขอโทษ พูดง่ายดีนี่ ถ้าขอโทษแล้วแขนฉันหายก็ดีสิ "
" ใครใช้ให้นายมารับฉันล่ะ "
" ก็ฉัน ..... "
" ฉันไม่อยากรู้แล้วล่ะ " ฉันรีบขัดคอเพราะฉันหันไปเห็นคนที่ฉันเฝ้ารอมานาน
" มาแต่เช้าเลยนะขวัญข้าว " เสียงพี่ดาวทักขึ้น
" สวัสดีค่ะพี่ดาว "
" ขวัญข้าว คนนี้หรอที่ชื่อขวัญข้าว " เสียงของผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น
" ใช่ค่ะ คุณหมอ " พี่ดาวตอบ
" ใครกันค่ะพี่ดาว " ฉันรวบรวมความกล้าถามพี่ดาว เพราะในเมื่อเขาทำเป็นจำฉันไม่ได้ฉันก็ทำเป็นจำเขาไม่ได้เหมือนกัน ถึงแม้ว่าความจริงฉันไม่เคยลบเขาออกจากใจไปได้เลยตลอดเวลา 3 ปี
" พี่เขาชื่อ โป้ง จ๊ะ เป็นคุณหมอจ๊ะ " พี่ดาวอธิบาย
" ครับ พี่ชื่อโป้งครับ ยินดีที่รู้จักนะครับ น้องขวัญข้าว " เขายื่นมือมาเพื่อทักทายแบบฝรั่ง
" ยินดีที่รู้จักเช่นกันค่ะ พี่โป้ง " ฉันจะยื่นมือไปเพื่อจะจับมือของเขา มือที่เคยกุมมือฉัน มือที่เช็ดน้ำตาให้ฉัน มือคู่นั้นคู่ที่ให้ความอบอุ่น แต่ทำไมเขาต้องเปลี่ยนชื่อด้วยฉันไม่เข้าใจเขาจริงๆ
" ไปกันเถอะ ฉันหิวข้าวแล้ว " อีตาบ้าเตวา จู่ๆก็มาจับมือฉันเดินออกไปเฉยเลย
" นี่นายลากฉันออกมาทำไม " ฉันสะบัดมือออกพร้อมกับตะโกนใส่หน้านายเตวา
" ก็เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้นี่ยัยแว่นงี่เง้า " เตวาพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ฉันรู้สึกได้ว่าเขาแปลกไป ทำไมกันนะ ฉันไม่เข้าใจเขาจริงๆเลย
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
