รักในฝันของยัยสาวแว่น

                                             ตอนที่ 2
                                             อุบัติเหตุ        " เธอเสร็จฉันแน่ " หลังจากที่พี่ดาวออกไปได้สักพักนายเตวาก็พูดขึ้น    " ถ้านายกล้านายตายแน่ ฉันขอเตือนก่อนนะ " แล้วฉันก็หยิบมีดพกในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา    " นี่ยัยแว่นไปจัดร้านเถอะ ฉันไม่อยากโดนพี่ดาวบ่นอีก " เตวาเปลี่ยนเรื่องทันที    ผ่านไป 3 ชั่วโมงเราช่วยกันจัดร้านใกล้เสร็จแล้วเหลือแต่ด้านบนซึ่งฉันต้องให้นายเตวามาช่วยเพราะฉันคงไม่มีความสามารถปีขึ้นที่สูงได้ขนาดนั้นหรอกนะ (ก็ฉันกลัวความสูงนี่หน่า)    " นายเตวา นายอยู่ไหนน่ะ มาช่วยทางนี้หน่อยซิ "    " เฮ เฮ้ นายอยู่ไหนน่ะ "    " หึ ฉันทำเองก็ได้ มันจะสูงสักแค่ไหนเชียว อีตาบ้า อย่าให้เจอนะ ฉันจะอัดนายให้เละเลย " ฉันบ่นกับตัวเอง สายตาก็มองหานายเตหวังว่าเขาจะเข้ามาช่วยทำ แต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงา สุดท้ายฉันก็ต้องเดินไปเอาบันไดหลังร้านมาและค่อยๆ ปีนขึ้นไปจัดหนังสือที่ด้านบนโดยไม่รู้เลยว่ากำลังมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองดูการกระทำของฉันอยู่ ฉันค่อยๆเช็ดและจัดหนังสือให้เข้าที่ แต่แค่ฉันมองลงไปด้านล่างฉันก็ขาสั่นแล้ว    " เห้ยยยยยยยยยย " ฉันร้องเสียงหลงเมื่อหนังสือเกือบหล่นจากชั้น ฉันเอื้อมไปเก็บโดยลืมไปว่าตัวเองอยู่บนที่สูง และในตอนนั้นเองฉันก็.....    " อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก " นั่นไงฉันตกลงมาจากบันไดสู่พื้นโลก แต่เอะทำไมมันนิ่มๆ อ่ะ หรือร้านพี่ดาวปูพื้นหญ้าอ่ะ    " ฉันหนัก เธอจะลุกได้หรือยัง " เสียงคุ้นๆ แหะ  ฉันมองตามเสียงแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเสียงที่ฉันได้ยินคือเสียงของนายเตวา แต่ที่ต้องตกใจกว่านั้นคือฉันนอนทับร่างของเขาอยู่    " นี่นาย !!!!  มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย "    " เธอจะนอนซบอกคุยกับฉันอย่างนี้ใช่ไหมล่ะ ฉันจะได้กอดเธอไว้เลย "    " อีตาบ้า " ฉันเขินกับคำพูดของนายเตวา    " เธอสองคนทำอะไรกันน่ะ " นั่นมันเสียงของพี่ดาวนี่หน่า    ฉันและนายเตวามองตามเสียงแล้วก็ต้องตกใจ เมื่อบุคคลที่ยื่นอยู่ตรงหน้าคือพี่ดาว เราทั้งคู่รีบลุกขึ้นนั่ง แต่เอ๊ะทำไมนายเตวาไม่ยอมลุกแหะ    " พี่ดาวคะ ข้าวอธิบายได้นะคะ มันไม่ใช่อย่างที่พี่ดาวเห็นและก็ไม่ใช่อย่างที่พี่ดาวคิดอยู่ค่ะ " ฉันรีบอธิบายพร้อมกับหันไปพูดกับนายเตวา    " นี่นายลุกขึ้นมาได้แล้ว "    " ฉันลุกไม่ไหว เธอมาพยุงฉันเลย " พอนายเตวาพูดจบฉันก็รีบเข้าไปช่วยทันที    " โอ๊ยยยยย "    " นี่นายจะร้องทำไมเนี่ย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะเนี่ย "    " ฉันเจ็บแขนนี่หน่า เธอก็เบาๆ หน่อยซิยัยแว่น "    " เดี๋ยวอย่าเพิ่งขยับนะ นายเต " พี่ดาวพูดขึ้นหลังยืนดูมานาน   " เดี๋ยวเราดูน้องชายให้นะดาว " เสียงหนึ่งดังขึ้น แต่มันเป็นเสียงที่คุ้นเคย และเป็นเสียงที่ฉันไม่มีวันลืม ใช่ต้องเป็นเขาแน่ต้องใช่แน่ๆ