รักในฝันของยัยสาวแว่น

ตอนที่ 1

แรกเจอ

          หลังจากที่เราทะเลาะกัน นายก็ค่อยๆหายหน้าไปจากฉัน เพียงเพราะฉันถามว่า "เราเป็นอะไรกัน" นั่นมันไม่ใช่เหตุผลที่ดีเลยนะอีตาบ้า!!!

          วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันนั่งมองโทรศัพท์และหวังว่านายนั่นจะโทรมาขอโทษ หรือทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ฉันรู้สึกดีกว่านี้ นายน่ะไม่เคยเข้าใจอะไรฉันเลย ที่ถามแบบนั้นก็เพราะอยากได้ยินนายบอกว่าเราเป็นแฟนกันแค่นั้นเอง

          "เฮ้อ" เลิกคิดฟุ้งซ่าน แล้วนอนดีกว่าพรุ่งนี้มีงานแต่เช้าด้วยสิ

เช้าวันรุ่งขึ้น

          เช้าแล้วหรอเนี่ย เหมือนยังนอนไม่เต็มที่เลย ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินไปร้านหนังสือที่ฉันทำงานPart-Time อยู่

          "สวัสดีค่ะ พี่ดาว" พี่ดาวเจ้าของร้านหนังสือที่ฉันทำงานอยู่ พี่เขาเป็นคนสวย มีผมยาวถึงกลางหลัง แถมยังดัดเป็นลอนอีกด้วย เวลาพี่เขายิ้มนะ โลกทั้งใบดูสดใสขึ้นมาทันทีเลยล่ะ

          "สวัสดีจ๊ะ ขวัญข้าว" นั่นเป็นประโยคแรกที่พี่ดาวทักฉัน

          "วันนี้มีอะไรให้ข้าวทำมั้งค่ะ" ฉันถามเพื่อแสดงถึงความขยัน ก็ทำงานวันแรกนี่นะ

          "อ๋อ กวาดร้าน ถูร้าน เช็ดชั้นหนังสือ จัดหนังสือให้เข้าที่และเป็นหมวดหมู่ด้วยนะจ๊ะ" ^^ พี่ดาวยิ้มหวาน

          "ทำหมดเลยหรอค่ะ" O๐O ฉันตาโตเท่ากับไข่ห่านเมื่อได้ยินงานที่ต้องทำในวันนี้

          "พี่ล้อเล่นจร้า ทำน่ะต้องทำ แต่พี่มีตัวช่วยจ๊ะ"

          "ค่อยยังชั่ว ข้าวนึกว่าต้องทำหมดเลย"

          "เตวา เตวา นายเตวาาาาาาาาาาา ลงมาข้างล่างเดี๋ยวนี้"

          "พี่มีไร เรียกเตลงมาทำไมเนี่ย คนกำลังฝันดีเลย ฝันว่ามีนางฟ้าสวยๆมาอยู่ตรงหน้า แต่พอลืมตามาไงเป็นยายแก่ๆมายืนแทนที่ซะได้เนี่ย เซ็งโคตร"

          "นี่นายเต พี่ขอสั่งให้นายขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้เลยนะ" คนเป็นพี่เริ่มโมโห

          "ครับป้า" :P

          ว่าน้องชายของพี่ดาวก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ทิ้งให้คนผู้เป็นพี่สาวยืนอยู่ด้วยความอับอายที่มีน้องชายที่ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย

          "ขวัญข้าว พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่มาทำงานอ่ะ" พี่ดาวพูดด้วยเสียงเศร้าๆ

          "ไม่เป็นไรค่ะ ข้าวเข้าใจค่ะ แต่ที่หลังพี่สุดสวยเรียกข้าวว่า ข้าว เฉยๆนะค่ะ พอเรียกเต็มยศ ฟังแล้วข้าวเขินน่ะค่ะ" //><//