7วันจากรักเป็นรอ

เช้าวันรุ่งขึ้นพอสมาโรงเรียนตามปกติ มันไม่ใช่เรื่องจำเป็นเลยที่พอสจะต้องมาคิดถึงเรื่องเมื่อวานแต่เขากลับยังคงคิดเรื่อยๆ นั่นทำให้เขานั้นเริ่มที่จะเหม่อลอย"ใช่สิ วันนี้ต้องทำงานนี่นา ดีนะที่ระยะเวลาส่งนานมากเพราะเป็นงานชิ้นใหญ่ต้องรีบทำแล้ว"พอสคิดขึ้นได้หลังจากที่เอาแต่เหม่อ"ทัช วันนี้มาเริ่มทำงานห้เสร็จไปสัก50%กัน" "โอเค เพื่อนฝูง ว่าแต่นายร้สึกจะมีข่าวว่าไปแอบชอบใครเขาหรอ" "ไม่มี เอ็งจะบ้าหรือไงไปเอาข่าวแบบนี้มาจากไหน" "เพื่อนเอ๋ยเอ็งอย่ามาปฏิเสธเลยแหล่งข่าวข้าน่ะไวแถมถูกต้องด้วย" "ตลกล่ะ ไปๆจะเริ่มเรียนแล้ว"พอถึงพักเที่ยงพอสซื้อข้าวไปนั่งกินบริเวณดาดฟ้า ปกติแล้วบริเวณดาดฟ้านั่นไม่มีทั้งเก้าอี้และที่นั่งแต่พอสไปทำเรื่องขอกับอาจารย์ขออุปกรณ์มาทำที่สำหรับนั่งพัก ซึ่งเขาทำทั้งที่นั่งและที่กันแดดแต่ก็ไม่ค่อยมีใครค่อยขึ้นมานัก เขานั่งลงค่อยๆลงมือกินข้าวอย่างใจเย็น นั่งจิบน้ำผลไม้พลางมองขึ้นไปมองท้องฟ้าสีน้ำเงินมีกลุ่มเมฆค่อยๆลอยผ่านไปอย่างช้าๆ ลมเย็นๆพัดเข้ามา"สบายจังเลยน้า"พอสพลางคิดขึ้นมาในใจสักพักมีเสียงข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ของเขา
เบล"ทำอะไรอยู่เหรอ"
พอส"พักกลางวันครับ"
พอส"แล้วเบลทำอะไรเหรอ"
เบล"เราก็นั่งเล่นรอคาบต่อไปน่ะ"
พอส"หายากนะเนี่ยที่จะทักมาเวลาแบบนี้"
เบล"ทัไม่ได้หรือไง"
พอส"เปล่าครับ แค่สงสัยน่ะ"
เบล"วันนี้มีวอกิลนะ อย่าลืมล่ะ"
พอส"ครับ ไปแน่นอนครับ"
พอสปิดโทรศัพท์เงยหน้าและหลับตาลงปล่อยเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆ หลังจากพักกลางวันจบพอสก็เข้าเรียนตามปกติจนถึงเลิกเรียนพอสก็ไปทำงานตามที่นัดกับทัชไว้ ทั้งสองคนนั่งทำงานไปเรื่อยๆ"พอส บอกอะไรเอ็งอย่างนะ" "อะไรล่ะ" "สังคมหน้าจอน่ะมันหาอะไรที่จริงจังไม่ค่อยได้หรอก" พอสหยุดเขียนและมองทัชแต่ทัชก็ยังก้มหน้าทำงานต่อไป พอสจึงทำงานต่อ "อืม ชั้นรู้" "พอสแต่ชั้นก็เข้าใจนายนะ ความรู้สึกพวกนี้น่ะมันเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาแหละ" "เอ็งจะสื่อถึงอะไร" "ก็เปล่าหรอก ที่นายทำน่ะไม่ผิด แต่นายก็เผื่อใจไว้บ้าง หมายถึงคิดในอีกแง่นึงน่ะ" พอสไม่พูดเขายังคงทำงานต่อแต่ในหัวของเขานั้นคิดเต็มไปหมด ทัชเห็นดังนั้นก็ไม่ได้สนใจเพราะเขารู้นิสัยเพื่อนของเขาดี หลังจากทำงานเสร็จพอสและทัชก็แยกย้ายกันกลับบ้าน พอสกลับมาถึงเขาก็รีบทำการบ้านที่ยังเหลืออยู่ทันที "เอ ข้อนี้ทำยังไงนะ" พอสต้องนั่งงมกับกรบ้านอยู่พักใหญ่กว่าจะทำเสร็จ หลังจากเสร็จงานแล้วพอสก็เปิดเกมเล่นตามปกติ"ยังไม่ถึงเวลานี่นา ไปหาของขายดีกว่าเงินยิ่งน้อยๆอยู่"ระหว่างที่กำลังเดินผ่านเขาก็เจอกับเบลซึ่งมีเพลเยอร์มากมายมานั่งคุยเขาไม่แปลกใจเลยทำไมเบลถึงไม่ค่อยคุยกับเขาเท่าไร พอสลงดันเจี้ยนหาของมาขายจนถึงเวลาวอกิล หัวหน้ากิลแจ้งเตือนในแชทให้ไปรวมตัวกัน "วันนี้คนเยอะคึกคักดีจัง" "ขออยู่ปาร์ตี้ด้วยนะ" แชทกิลเต็มไปด้วยข้อความจากสมาชิกมากมาย ก่อนเริ่มประมาณ2นาที หัวกิลได้ทำการนัดแนะแผนให้กับสมาชิกให้ประจำตามจุดและหน้าที่ของแต่ละคน หลังจากการวอเริ่มขึ้นความชุลมุนจึงเกิดถึงแม้มันจะดูวุ่นวายไปบ้างแต่ก็สนุกดีซึ่งเขาไม่เคยทำมาก่อน หลังจากการวอจบลงพอสก็ไปเดินเล่นในเมืองเขาเห็นเบลออนอยู่เขาจึงทักไป แต่ เบลไม่ตอบกลับมา "แค่คิดไปเองมั้งนะ อาจจะไม่ใช่ก็ได้ก็เขามีคนคุยเยอะแยะเลยนี่นา" พอสจึงไปหาเควสทำต่อ เขาเห็นอีเวนท์แปลกๆซึ่งปกติไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน "ไหนๆ ลองดูหน่อยซิ เปิดมิติใหม่แห่งการเล่นเกม พบกันอีก6วันข้างหน้า นี่มันอะไรเนี่ย" พอสรู้สึกงงเล็กน้อยกับสิ่งที่ไม่น่าจะมีในเกมนี้ แต่เขาไม่ได้สนใจมากนักพอสจึงไปทำเควสต่อ จริงๆแล้วเขารอเบลทักมาต่างหาก แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีแม้แต่ข้อความเดียวตอบกลับมาเลย