Just love... แค่รักก็พอ

            “เคลวิน... คนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้นาย เขาอยู่ห้องถัดไป” เธอแนะนำแขกคนนั้นให้ผมรู้จัก
            “นายมาพอดีเลย ช่วยเช็ดตัวให้ฉันแทนเธอหน่อย”
            ผมไม่พูดเปล่ารีบคว้ากะละมังและลากตัวเคลวินเข้าไปในห้องนอนพร้อมกับล็อคประตู ผมถอดเสื้อยืดออกและโยนมันไปที่เตียง เคลวินเดินถือผ้าขนหนูผืนเล็กที่ชุ่มน้ำเช็ดด้านหลังให้ผมก่อน มือข้างหนึ่งของเขาวางไว้บนบ่าของฉัน
            ตอนแรกผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร สักพักเคลวินเริ่มถูวนไปมาที่แผ่นหลังของผม ส่วนมือที่วางบนไหล่เริ่มลูบไล้ไปมาที่ต้นแขน ผ้าขนหนูที่ชุ่มน้ำค่อยๆเลื่อนต่ำลง...ต่ำลง... เขาวางมือค้างไว้บนบ่าผมข้างหนึ่งก่อนจะกระซิบด้วยเสียงอันเซ็กซี่ว่า
            “ชอบความเป็นส่วนตัวก็ไม่บอก” มือข้างที่ไร้ผ้าขนหนูลูบวนอยู่ที่หน้าท้องของผม “น้องชายนายก็แซ่บใช่ย่อยนะ ซี๊ด~”
            “อ๊ากกกกกกกก~”
            ผมวิ่งออกมาจากห้องโดยไม่ได้ใส่เสื้อ และกระโดดไปเกาะยัยหลานผอ.ที่กำลังนั่งเคี้ยวขนมอยู่ที่โซฟา เธอมองผมด้วยความตกใจเล็กน้อยก่อนจะเข้าใจสถานการณ์เมื่อเคลวินเดินออกมาด้วยท่าทางจะกลืนกินผมเข้าไปทั้งตัว
            “เคลวิน! นายอย่าแกล้งเขาสิ เขาป่วยอยู่นะ”
            “นี่เธอรู้อยู่แล้วหรอว่าเขา...เขาเป็น...”
            ยัยหลานผอ.ไม่ตอบ แต่พยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับถุงขนมในมือต่อ ผมพยายามไล่เคลวินให้ออกจากห้อง ก็นะ...ต่อให้ใจเป็นหญิงแต่ร่างกายก็ยังเป็นชายอยู่ ผมเสียแรงไปกันเรื่องไม่จำเป็นซะเยอะจนตอนนี้เหงื่อท่วมตัว
            “ฉันว่าเช็ดตัวคงไม่ได้ช่วยอะไร นายไปอาบน้ำเลยดีกว่า”
            ผมรับผ้าเช็ดตัวมาก่อนจะเข้าห้องน้ำอย่างไว ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะผมเขิน... คือ... คนที่มันน่าจะเขินน่าจะเป็นเธอมากกว่า ผู้หญิงอะไรยืนมองผู้ชายเปลือย(ท่อนบน)ได้ไม่สะทกสะท้านอะไร เล่นเอาผม(คนเปลือย)เขินแทน
 
            “อาหมิง! เมื่อคืนแกไปค้างที่ไหนมาวะ? แล้วแกไปมีเพื่อนชื่อเคลวินตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมฉันไม่เห็นรู้จักเลย?”
            ผมรู้มาว่า ยัยหลานผอ.ให้เคลวินโทรไปหาซินเย่บอกที่บ้านว่าผมมาค้างบ้านซินเย่ เพื่อไม่ให้พวกท่านต้องมาเป็นห่วงเป็นกังวล(ว่าจะไปตีกัน) ผมไม่ได้เล่าให้ซินเย่ฟังว่าแท้จริงแล้วผมไปค้างห้องยัยหลานผอ. ขืนเล่าไป...ซินเย่รู้โลกรู้กันพอดี
            ตลอดเช้ายัยหลานผอ.ก็ทำตัวปกติเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ที่แปลกก็คงเป็น... เธอไปได้เบอร์โทรศัพท์ผมมาได้ยังไง? เธอส่งข้อความมายกเลิกนัดกลางวันของเรา ก่อนที่เสียงออดพักกลางวันจะดังขึ้น เมื่อผมหันกลับไปยังโต๊ะหลังห้องเธอก็เดินออกไปแล้ว
            “อาหมิง... วันนี้นายดูไม่ค่อยดีเลยนะ ไม่สบายรึเปล่า?”
            “นิดหน่อยนะ”
            ผมตอบเข่ออี้ไป เธอมองผมด้วยความเป็นห่วง... วันนี้ผมมาร่วมวงกินข้าวกับซินเย่ เข่ออี้ และหลิงหลิง อาหารที่เข่ออี้ทำมัน... ไม่ใช่ว่ามันไม่อร่อย แต่ผมรู้สึกไม่อยากกินมันเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะผมไม่สบายอยู่ก็ได้มั้ง
            กริ๊งงงงง
          “เหว่ย?”
            (ฮัลโหลมายสวีทฮาร์ต)
            “เคลวิน!!!” ผมร้องออกมาเสียงดังเมื่อได้ยินเสียงปลายสาย “นายไปได้เบอร์ฉันมาจากไหน?”
            (อยากรู้ก็ออกมาที่หน้าโรงเรียนสิ)
            ผมวางสายจากเคลวิน และเดินตรงไปยังหน้าโรงเรียน ชายหนุ่มตัวสูงโปร่งในคราบชุดนักเรียนสีฟ้าลายหมากรุก สีมันช่างตัดกับผ้าพันคอซะจริง ผ้าพันคอลายหมากรุกของเขาดันเป็นสีแดง…สด! ขอเน้นๆเลยว่าแดงสดจริงๆ
            “เฮ้! นายมาได้ยังไง?”
            ไม่ใช่เสียงผมที่เรียกเคลวิน แต่เป็นยัยหลายผอ.ที่โผล่มาจากมุมมืด เธอวิ่งตรงไปยังเคลวินที่ยืนอยู่หน้าโรงเรียน พวกเขายืนคุยอะไรบางอย่างกันอย่างสนิทสนมก่อนที่เคลวินจะถอดผ้าพันคอจากคอตัวเองไปพันให้เธอ
            ผ้าถูกพันรอบคอยัยหลานผอ.อยู่ 3 รอบก่อนที่เคลวินจะจัดทรงผ้าพันคอให้สวย เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอจนจมูกของทั้งคู่ชนกัน อ๊ายยยยย~ อย่างกับคู่รักกัน ถ้าไม่ติดที่ว่าผมรู้ความลับของเคลวินผมคงคิดว่าพวกเขาเป็นคู่รักกันจริงๆ
            หลังจากยืนดูทั้งคู่พลอดรักกันอยู่สักพัก ยัยหลานผอ.ก็กลับเข้าโรงเรียนไป ผมเดินไปหาเคลวินที่ยังคงยืนรอผมอยู่หน้าโรงเรียน เขามองหน้าผมอย่างงงๆเหมือนเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
            “อาหมิง!” เสียงของใครบางคนดังมาจากด้านหลังผม ทันทีที่หันกลับไป พวกคุณต้องไม่เชื่อแน่เลยว่ามีเคลวิน 2คนอยู่ตรงหน้าผม
            “ถ้านี่... เคลวิน... แล้วนั่นใคร?” ผมหันหน้าสลับไปมาระหว่างเคลวิน 2คน
            “ฉันเอ็ดดี้ ฝาแฝดของเคลวิน”
            เขาพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่แถวนั้นไป เคลวินยื่นถุงกระดาษมาให้ผม มันเป็นยาที่ผมลืมทิ้งไว้ที่ห้องยัยหลานผอ. ที่จริงให้ยัยหลานผอ.เอามาให้ผมมันจะไม่ง่ายกว่าหรอ? เรื่องช็อคยังไม่จบลงแค่นั้น... เอ็ดดี้ที่ว่าเป็นฝาแฝดของเคลวินดันเป็นชายแท้100% ชอบผู้หญิง และคาดว่าผู้หญิงคนนั้นคงเป็นยัยหลานผอ.แน่ๆ
            เวลาพักกลางวันยังคงเหลือไว้ให้ผมได้เตล็ดเตร่ ผมตรงไปยังดาดฟ้าที่ประจำ และแน่นอนยัยนั่นก็ต้องอยู่ที่ดาดาฟ้าเช่นกัน เธอยืนพิงกำแพงเหมือนรู้ว่าผมกำลังมาหา...
            “มาสักทีนะ นายอยากรู้อะไรล่ะ?”
            “.....”
            “O_O”
            ผมยืนเท้าแขนทั้ง 2 ข้างคล่อมตัวเธอไว้ ดูเธอจะตกใจเล็กน้อย... แต่สายตาผมดันไปสะดุดกับผ้าพันคอสีแดง เธอยกมือมากำผ้าพันคอไว้แน่น หวงมากหรอ? ไม่รู้ว่าอารมณ์ผมมันขึ้นๆลงๆเพราะพิษไข้หรืออะไร? ผมรู้สึกหงุดหงิดที่เห็นเธอจะแคร์ผ้าพันคอผืนนี้มาก
            “หวงมากหรอ?” ผมขึ้นเสียงใส่เธอ
            “นายโกรธคนอื่นก็อย่ามาพาลใส่ฉันสิ!” เธอก็ขึ้นเสียงใส่ผมกลับ
            “ฉันไม่ได้โกรธ”
            “ถ้านายไม่ได้โกรธแล้วจะมาตะคอกใส่ฉันทำไม”
            เธอพยายามดันแขนข้างหนึ่งผมออกเพื่อจะเดินออกไป พยายามอยู่นาน... ก็นะ...ถึงผมจะไม่ใช่คนแข็งแรงอะไรแต่ก็สู้แรงน้อยๆของเธอได้ก็แล้วกัน สุดท้ายผมก็ยอมปล่อยให้เธอเดินออกไป เห็นแก่ความพยายามของเธอหรอกนะ
            แต่ผมก็ยังรู้สึกหงุดหงิดให้ไอ้ผ้าพันคอสีแดงนั้นอยู่ดี ผมเดินตามหลังไปคว้าผ้าพันคอนั้นไว้ ทำให้เธอต้องหยุดเดิน... ไม่ใช่อะไรหรอกนะ! การคว้าของผมดันเป็นการไปดึงคอเธอไว้ เธอคงจะรู้สึกจุกที่คอหอย เธอหันกลับมาด้วยใบหน้าเขียวปี๋ กะ...เธอโกรธแล้ว!!!
            “นายทำบ้าอะไร!!!?”
            “อะ...เอ่อ ฉันเห็นอะไรติดผ้าพันคอเลยจะเอาออกให้” ผมแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ
            “มีอะไรติดอยู่อย่างนั้นหรอ?” เธอทำหน้าแบบ นายแก้ตัวไม่ขึ้นเลย “งั้น... ฉันว่า มันก็มีอะไรติดคอเสื้อนายเหมือนกัน”
            เธอคว้าปกคอเสื้อของผมพร้อมกับเหวี่ยงมันไปมา ยัยนี่แรงเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ทั้งๆที่เมื่อกี้ผมสู้แรงเธอไหวแต่ตอนนี้กลับสู้ไม่ได้เลย และผมก็คงยอมให้เธอเหวี่ยงคอผมไม่ได้เช่นกัน ผมคว้าไอ้ผ้าพันคอนั่นเพื่อที่จะแกะมันออก แต่ใครมันจะไปคิดล่ะว่ามันจะกลายเป็นเรื่องอภิมหึมา...ใหญ่โตได้ขนาดนั้น
            จุ๊บ
            “ขะ...ขอโทษ”
            ผมขอโทษหลังจากที่ปากเราประกบกันไปเพราะอุบัติเหตุ... มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆนะ ผมไม่ได้ตั้งใจ เธอก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เดินเข้าไปในตึก ไม่รู้เป็นเพราะว่าเธอเขินหรือโกรธกันแน่ ใจผมนี่เต้นระรัวไม่เป็นจังหวะยิ่งกว่าตอนเจอเข่ออี้ครั้งแรกซะอีก ความรู้สึกตอนที่จูบเธอมันเหมือนไม่ใช่ครั้งแรก ผมรู้สึกคุ้นเคยกับมันมาก่อนหน้านี้... มันมีด้วยหรอตอนที่ผมเคยจูบเธอ???