I miss you ฤดูกาลแสงทองจากฟากฟ้า

          เวลามักผ่านไปเร็วเสมอ และก็จริง ฉันช็อกมากเมื่อมาดูเวลาพบว่า 7:50 นาที ย๊ากกก ไม่น๊าาา
ไม่จริง แต่มันคือเรื่องจริง!! และช็อกยิ่งกว่าเมื่อฉันไม่ได้นอนคนเดียวบนเตียงนุ๊มนุ่มนัสิ เพราะมันมีเด็กชายหน้าออกเกาหลีหน่อย ซึ่งเดาไม่อยากก็คือ ชินเซะ ฉันควรกริ๊ดไหม? กริ๊ดหน่อยก็คงดีมั้ง
 
"กริ๊ดดดดดดดดด" ฉันเริ่มกรีดร้อง คนตัวสูงสะดุ้งตื่นตกใจหันมามอง
 
"เกิดอะไรขึ้นครับ?"
 
"นาย......นาย.....นาย"
 
"ผมทำไม"
 
"นายมาอยู่บนเตียงฉันได้ไง"
 
"ผม....ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ"
 
       เราทะเลาะกันยาวนานมากและกว่าจะเลิกทะเลาะได้เวลาก็ล่วงเลยไปมาก ซึ่งชินเซะก็เอาแต่ตีหน้าซื่ออีกแล้ว ไม่เถียง ไม่ตอบโต้ ฉันโมโหจะบ้าตายอยู่แล้วย๊ากกก......
"ผมไม่ทำอะไรพี่จริงๆนะครับ วันนั้นผมกับพี่ก็ง่วงกันมากแล้ว แถมพี่ยังดื่มไวน์อีก และพี่ก็บอกผมเองด้วยว่า มาบนเตียงด้วยกันก็ได้ นอนพื้นมันเย็นน๊าา เดี๋ยวจะไม่สบายเอา และก็ตัวพี่นั้นแหละพี่ดึงผมไปนอนบนเตียง ด้วยความที่ผมง่วงมาก ก็เลยหลับในทันที"
 
"อ้อ ใช่ๆ แต่ฉันดื่มไวน์นะจะเมาได้ไง"
 
"ผมก็ว่างั้นแหละ^^ พี่ไม่เมาหรอก พี่แค่ลืมตัวเฉยๆ" ร่างสูงยิ้มให้พร้อมทำท่าทางทะเล้น
 
"ถือว่า โมฆะแล้วกัน" เออ ฉันผิดเองผิดเต็มประตูเลยด้วย งอนแล้ว ฉันจะไม่ออกจากห้องวันนึงคอยดู!!
 
   เคลียร์เสร็จก็ไม่ทำอะไรเลย นั่งเล่นเกมส์ในห้องนี่แหละ ส่วนชินเซะนะเหรอออกไปตั้งแต่บ่ายแล้วบอกว่าจะกลับมาตอนสี่โมง พออยู่คนเดียวก็รู้สึกหว่าเว้เหมือนกัน หุๆ 
 
6โมงเย็น
 
        ไหนบอกกลับสี่โมงเย็นไง นี่มัน........
"ผมมาแล้วครับ" ใช้มายากลหายตัวหลอกเด็กอีกแล้ว
พูดถึงก็มาเลยเนอะตายอยากจริงๆ
 
"อืม" 
 
"หึย กินข้าวก่อนพี่เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป"
 
"ไม่!! ฉันไดเอต"
 
"นี่แนะ" ชินเซะยัดขนมปังชิ้นโตใส่ปากฉัน เห้ยยยย มันอร่อยว่ะเเกรรร จบกันไดเอตของฉัน แต่ฉันชอบมายากลวันนี้ที่เค้าเล่นนะ เสกอาหารใส่ปาก เยี่ยมไปเลย ยายนี่ทำให้ฉันตื่นเต้นตลอดเลยนะชินเซะ..........