We love... เรื่องรักของเรา

หลังจากที่แม่ของซินหวู่รู้เรื่องที่ฉันไปเป็นแฟนหลอกๆให้กับลูกชายเขา ซินหวู่ก็ถูกลากตัวกลับไปทันที ฉันคิดว่าเขาต้องโดนลากไปดูตัวอีกแน่เลย ใจนึงก็สงสารเขานะที่ต้องทำในสิ่งที่ไม่ชอบแต่ขัดไม่ได้ แต่อีกใจนึงของฉันกลับบอกว่าอย่าไปยุ่ง!!!
 
“ร้านปิดแล้วสินะ พอจะมีเวลาคุยกับฉันหน่อยมั้ย?”
 
เสียงของผู้หญิงทรงเสน่ห์และพลังบอกให้ฉันต้องนั่งลงคุยด้วย แม่ของซินหวู่นั่งลงบนโซฟาตัวที่ใกล้ประตูทางเข้า-ออก มาคนเดียวหรอ?
 
“ฉันมาคนเดียว เธอไม่ต้องมองหาให้เสียเวลาหรอกจ๊ะ”
 
“เอ่อ...” ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นประโยคยังไงดี “เรื่องที่หนูไปเป็นแฟนหลอกๆของซินหวู่ต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ -/\-”
 
“ฉันเข้าใจจ๊ะ ฉันคงจับคู่ให้กับเขามากเกินไป” แม่ของซินหวู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงใจดี “แต่เธอก็ต้องเข้าใจด้วยนะ ว่าคนเป็นแม่... ก็อยากให้ลูกได้เจอแต่สิ่งดีๆ ฉันเลยต้องทำจัดนัดบอร์ดให้เขาบ่อยแบบนี้”
 
“แต่คุณไม่คิดบ้างหรอค่ะว่าการทำแบบนั้นทำให้เขาอึดอัดใจ”
 
...เฮือก! ยัยอาเหม่ยนี่แกขึ้นเสียงใส่แม่เขาหรอ? หลังจากที่รู้ตัวว่าทำตัวไม่ดีออกไปฉันก็กลับเข้าสู่โหมดสงบเสงี่ยมเจียมตัวแบบ(กว่า)เดิม แต่แม่ของเขาก็ยังคงน้ำเสียงใจดีกลับมาเหมือนเดิม
 
“คิดสิ... เพราะเขาไม่ยอมคบใครจริงๆจังๆสักทียังไงล่ะ ฉันถึงเป็นกังวล กลัวว่าเขา...” เขาทำไมหรอ? แม่ของซินหวู่เงียบไปสักพักก่อนจะพูดต่อ “เขาจะชอบผู้ชาย”
 
“ชอบผู้ชาย O_O!!!”
 
“ใช่... ฉันกังวลว่าวิธีการเลี้ยงลูกของฉันกำลังจะทำให้เขาเปลี่ยนไปชอบผู้ชาย ขนาดเขาทำงานในสถานที่ที่ต้องเจอผู้หญิงสาวๆ สวยๆ หวานๆ เรียบร้อย หรือแม้แต่เซ็กซี่ เขาไม่ชายตามองเลย ที่สำคัญหน้าหวานๆของเขาทำให้ฉันกังวลด้วยแล้ว ฉันกลัวว่าเขาจะชอบผู้ชาย”
 
ตอนต่อไปไรท์จะลงให้อีกทีบ่ายโมงนะจ๊ะ
ชดเชยที่ไม่ได้ลงไปหลายวัน ช่วงนี้ยุ่งจริงๆรู้ตัวอีกทีก็เข้านอนแล้ว 555+
พอล้มตัวลลงนอนไรท์ก็ขี้เกียจลุก