The Offer ข้อเสนอแลกเปลี่ยนหัวใจ

“ยัยเตี้ย”
 
ฉันหันไปมองเจ้าของคำพูด เขาหน้าตาหล่อเหลา หน้าคม สูงโด่ง คิ้วเข้ม ปากอมชมพู หน้าขาวใส ไหล่กว้างๆ แผ่นอกหนาๆ ผิวสีเข้ม(เพราะตากแดด)ที่ตอนนี้กำลังชุ่มไปด้วยน้ำจากสระว่ายน้ำ
 
“อย่ามายืนขว้างทาง”
 
ไม่พูดเปล่า ไอ้หมอนี่เดินชนไหล่ฉันไปเลย...
ตามโขยงมาด้วยเพื่อนชายและสาวของเขา ที่เดินตามต้อยๆประนึ่งลูกหมาเดินตามแม่หมา เพื่อนเขาแต่ละคนแซ่บๆทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแต่ละคนประวัติไม่ธรรมดาจริงๆ
 
“อาหารบ้านๆแบบนี้ ผมไม่กิน”
 
“ไอ้ฟีฟ่า!”
 
“ถ้าพ่อชอบของบ้านๆก็กินไปคนเดียว”
 
หลังจากที่ทิ้งระเบิดไว้เขาก็เดินหายไป พ่อทศกุมขมับพร้อมกับส่ายหน้าไปด้วย เพราะเอือมระอากับท่าทางตั้งแง่รังเกียจแม่ใหม่ของลูกชาย
 
นี่มันก็ปาเข้าไป 3 เดือนได้แล้วที่แม่หญิงแต่งงานกับพ่อทศ พ่อของนายฟีฟ่า เขาเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในเวลาไม่กี่ปี แต่ด้วยเขามุ่งหน้าทำแต่งานทำให้ขาดความเอาใจใส่ในครอบครัว เขาหย่ากับแม่ของนายฟีฟ่าเมื่อปีที่แล้ว แต่ทั้งคู่ก็แยกกันอยู่มาหลายปีแล้วล่ะ
 
หลังจากนั้นไม่นานพ่อทศก็แต่งงานใหม่กับแม่หญิง(เมื่อ 3 เดือนที่แล้ว) ก็อย่างว่าล่ะนะ... แม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงย่อมเป็นของที่ไม่ถูกกันอยู่แล้ว แต่สำหรับพ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยงอย่างฉันไม่มีแน่นอน เพราะอะไรน่ะหรอ?
 
ก็เพราะฉันไม่ใช่ลูกแท้ๆของแม่หญิงนะสิ
 
แม่หญิงเป็นป้าสะใภ้ของฉัน แกแท้งลูกเพราะโหมทำงานหนัก ลุงฉันที่มีอาชีพเป็นหมอก็รับจ๊อบเข้าแต่เวร(ช่วงกลางคืน) ทำให้ทั้งคู่ไม่ค่อยมีเวลาให้กัน แต่ก็ไม่ได้มีท่าทางตั้งแง่รังเกลียดกัน  แต่พอแม่หญิงแท้ง...อาการคนเสียลูกก็กำเริบ รับไม่ได้ ทำให้ทั้งคู่ทะเลาะกันหนัก และหย่ากันในที่สุด
 
“อาทิตย์หน้าแล้วสินะที่หนูแฟร์ต้องกลับแม่ฮ่องสอน”
 
“ใช่คะ แฟร์ยังไม่อยากกลับเลย” ฉันเดินเข้าไปสวมกอดแม่หญิง “แฟร์ยังอยากอยู่กับแม่หญิง กับพ่อทศแบบนี้อีกสักพัก”
 
“งั้นหนูแฟร์ก็ขายร้านที่โน้น แล้วมาเปิดร้านที่กรุงเทพสิ เดี๋ยวพ่อออกทุนให้”
 
“ไม่ดีมั้งคะ”
 
แค่นี้หนูก็โดนลูกชายพ่อจ้องจะกระโดดถีบขาคู่อยู่ทุกวันแล้ว