The Offer ข้อเสนอแลกเปลี่ยนหัวใจ

เช้าวันต่อมา แผนการเปลี่ยนเข็มนาฬิกาใช้ไม่ได้ แผนสำรองก็ไม่ได้เตรียมไว้ ไอ้หมอนั่นตื่นเช้าเป็นกับเขาด้วย(เช้ากว่าเมื่อวาน) ระหว่างที่รอเขากินข้าวเช้าเสร็จ ฉันก็มานั่งรอเขาที่รถด้านคนขับเพื่อเตรียมจะมุ่งออกไปสู่ประตูรั้วโรงเรียน...

ปั๊ก... ประตูรถถูกเปิดออก O_O

“ฉันจะขับเอง”

“ไม่ได้!” ฉันกอดพวงมาลัยไว้แน่น เมื่อไอ้หมอนี่เปิดประตูฝั่งคนขับและยื่นหน้าเข้ามาบอกว่าเขาจะขับเอง “ถ้าให้นายขับ นายก็ขับไปที่อื่นสิ”

“ฉันสัญญาว่าจะไม่ขับไปที่อื่น จะตรงไปโรงเรียนเลย”

ฉันคลายกอดจากพวงมาลัยและหันมามองหน้าเขา เอ่อ...ตอนนี้หน้าของเราอยู่ใกล้กันมาก มันใกล้กว่าตอนที่ฉันกอดเขาที่ลานจอดรถนั่นซะอีก และมันยิ่งใกล้เข้าไปอีกเมื่อเขาขยับหน้าเข้ามา

ผลั่ก!

“ถ้านายมีแรงขับก็ขับสิ”

ฉันถีบเข้าที่หน้าท้องของเขาจนเจ้าตัว ตัวงอเป็นกุ้ง... แล้วเราก็โยกย้ายตำแหน่ง ฉันมานั่งข้างคนขับ ส่วนเขาก็ขึ้นไปนั่งขับรถแทน มืออีกข้างก็ลูบท้องไม่หยุดขณะขับรถ เฮ้ยๆๆๆ ช่วยขับ2มือได้มั้ย? หัวใจฉันจะวาย เฮ้ยๆๆๆ...เห็นจักรยานตัดผ่านข้างหน้ามั้ย?

และแล้วพวกเราก็มาถึงโรงเรียนโดยสวัสดิภาพ ขอบพระคุณพ่อแก้วแม่แก้วที่ปกป้องรักษาชีวิตลูกไว้ให้ยืนยาว ^/\^;