ต้น คนนี้มีรัก

13:28 19/06/2553
 >ท้องฟ้ากำลังเริ่มจะเปลี่ยนสีจากสีฟ้ากลายเป็นสีเทา พื้นที่รอบๆกำลังถูกปกคลุมด้วยเมฆฝนแห่งความเหงา เหมือนใจผมที่เฝ้าคิดถึงเธอ< ผมพิมพ์ข้อความไว้โพสลงเฟสบุ๊ค
          "เลียนไปว่ะ " ผมพูดคนเดียวออกมาแบบเบาๆ ปกติผมไม่เคยโพสสเตตัสเลียนๆแบบนี้เท่าไร แล้วผมคิดไงจะโพสเนี่ย ช่างมันเหอะ 
 >ไอ้ต้น..< มาร์คส่งเมสเสจมาหาผม
> เออ..มีไรว่ะ< ผมส่งกลับไปหามัน
> ไปเตะบอลป่ะ กูนัดพวกไอ่ เป้ ไอ่เชนไว้เรียบร้อยล่ะ< มาร์คส่งมาหาผม
> ไอ้บ้า วันนี้วันเสาร์กูจะทำการบ้าน อีกอย่างฝนแมร่งก็จะตกแล้วเนี่ย< ผมส่งไปหามาร์ค
>มึงจะไปหรือไม่ไป< มาร์คส่งกลับมา
>กู ไม่ ไป ดูปากกูน่ะ กูไม่ไปโว๊ยยย < ผมส่งกลับไปหามัน
แล้วมันก็เงียบไปสักพัก
'หึ กูชนะ ' ผมคิดในใจแล้วผมก็เตรียมหยิบการบ้านออกมาทำ
แล้วก็มีเสียงเมสเสจดังขึ้น ผมเลยเปิดอ่าน เป็นเมสเสจของไอ่มาร์ค มันส่งรูปประตูห้องของใครมาก็ไม่รู้ แต่ผมรู้สึกคุ้นมาก มีตราสัญญาลักษณ์ ลิเวอร์พูลด้วย แล้วผมก็นึกออก นี่มันประตูห้องนอนผมนี่หว่า 
"เชี้ยล่ะ " ผมอุทานออกมา สิ้นเสียงอุทานประตูห้องผมก็ถูกเปิดออกอย่างรุนแรง 
" ไอ้เ_ี้ยต้นนนนน" ไอ้มาร์คตะโกนใส่ผมพร้อมกับวิ่งจะมาจับตัวผม ผมหันไปหามันแล้วก็วิ่งไปกระโดดลงบนเตียงนอน 
"กูไม่ปายยยยย" ผมยังปฏิเสธมันต่อไป
 
 
        16.30   
 'สุดท้ายคนที่ชนะก็ไม่ใช่ผม แต่เป็นไอ้มาร์ค ไม่เข้าใจเหมือนกันตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาทำไมพร้อมต้องยอมมันตลอดด้วยก็ไม่รู้' ผมยืนคิดอยู่ในสนามบอลของสวนสาธารณะของอำเภอ 
 " เห้ยยย ไอ้ต้นระวัง " เสียงไอ้เชน ตะโกนมาหาผม ผมหันไปดูเห็นลูกบอลลอยมาทางผมอย่างรวดเร็ว ผมก้มหลบลูกบอล ผมหลบได้ครับ สักพักไอ้มาร์คก็เดินมาหาผม
 " มึงหลบทำเ_ี้ย ไรว่ะ บอลไปติดบนต้นไม้เลยเห็นป่ะ" มันบ่นใส่ผมแบบยิ้มๆพร้อมกับชี้ไปตรงลูกฟุตบอลที่ติดอยู่บนต้นไม้
 ผมมองไปดูบนต้นไม้แล้วก็หันกลับมาหามัน แล้วก็ตบหัวมันไปทีหนึ่ง
" ไม่หลบกูก็เจ็บสิว่ะ มึงเตะอ่ะมึงขึ้นไปเอาลงมาเลยน่ะ" ผมบอกมันพร้อมกับชี้ให้มันขึ้นไปเอา
"เออๆ" มันตอบผมและก็เดินตรงไปที่ต้นไม้แล้วก็ปืนขึ้นไป 
"โอ๊ย เชี้ยเอ๊ย "มันอุทานพร้อมกับกระโดดลงจากต้นไม้ 
" มึงเป็นไรว่ะ " ไอ้เป้ถามไอ้มาร์ค
"แมร่งรังมดแดง รังโคตรใหญ่เลยสัส " มันตอบพร้อมกับเดินมาเกาไปเกามา 
" โห้ แค่มดตัวเล็กนิดเดียวเอง กลัวไปได้ เดี่ยวกูขึ้นเอง " ไอ้เชนบอกพร้อมกับเดินไปปืนขึ้นต้นไม้ "เชี้ยเอ๊ย " เชนอุทานพร้อมกับกระโดดลงจากต้นไม้
"ไหน บอกมดตัวเล็กนิดเดียวไง " ไอ้มาร์คถาม
"เออ มดตัวเล็กดิ แต่ต่อแมร่งตัวโคตรใหญ่เลย" เชนตอบ
" งั้นเอาอย่างนี้ ไอ้ต้นมึงเอารองเท้ามาดิ " มาร์คพูด
" เอาไปทำไมว่ะ" ผมถอดร้องเท้าแล้วยื่นให้มัน แล้วถามด้วยความสงสัย
"ก็ทำอย่างนี้ไง" มันโยนรองเท้าผมไป หวังจะให้โดนลูกบอล แต่รองเท้าผมกลับไปติดอยู่บนต้นไม้เหมือนลูกบอล
" เชี้ย รองเท้ากู " ผมอุทานออกมา พร้อมกับมองหน้าไอ้มาร์คอย่างไม่พอใจ 
" เหะๆ "ไอ้มาร์คหันมายิ้มให้ผม"ต้นเอามาอีกข้างดิ" มาร์คบอกผม
"มึงยังไม่พออีกหรอ" ผมพูดอย่างเซ็งๆ
"เออ น่า รอบนี้ไม่พลาดแน่ " มาร์คพูดอย่างมั่นใจพร้อมกับโยนรองเท้าอีกข้างผมขึ้นไป อย่างที่คิดครับมันขึ้นไปติดอีกข้าง
" ไง พ่อคุณ " ผมพูดแบบ ประชด
"คนเราก็มีพลาดกันบาง "มาร์คบอกผมแบบยิ้มๆ จากนั้นมันก็โยนรองเท้าทุกคนขึ้นไปอยู่บนต้นไม้
"เอาไงต่อดีว่ะ " มันยิ้มแล้วหันมาถามผม
"เออ นั้นดิเอาไงต่อว่ะ " ผมตอบมันพร้อมกับคิดหาวิธี
"หาไม้ยาวๆเขี่ยลงดิ" ???
"เออ ทำไมคิดไม่ออกว่ะ ฉลาดมากเลยไอ้มาร์ค" ผมตอบพร้อมกับยิ้ม แต่เดียวก่อนนะเสียงไอ้มาร์คมันแปลกๆว่ะ  ผมหันไปมอง เห็นเนยมายืนยิ้มอยุ่ข้างๆผม 
" เอ้า เนยมาได้ไงเนี่ย " ผมถามด้วยความตกใจ 
" อ่อ เรามาวิ่งออกกำลังกายกับแก้วอ่ะ เห็นต้นเลยเข้ามาทัก" เนยตอบด้วยรอยยิ้ม น่ารักมากกก 
" อ่อ เอ่อ แล้วไอ้แก้วล่ะ " ผมถามเนยแล้วหันหามัน 
" ไปเข้าห้องน้ำอ่ะ " เนยตอบพร้อมกับชี้ไปทางห้องน้ำ ผมก็มองตามไปทางห้องน้ำ เอ๊ะ ไกลๆนั้นใครว่ะ ไอ้มาร์ค ที่แท้มึงหนีไปเข้าห้องน้ำนี้เอง ไม่ช่วยกันหาทางออกเลย ไอ่เพื่อนชั่ว 
" เอ่อ เดียวเราไปวิ่งต่อล่ะ เอาลงมาให้ได้ล่ะ " เนยพูดพร้อมกับโบกมือบายๆให้แล้วก็วิ่งไป
" อืม บาย " ผมก็โบกมือให้แล้วก็มองตามเนยวิ่งไปเรื่อยๆ ผมยืนค้างอยุ่อย่างนั้น เหมือนตกอยุ่ในภวังค์ สักพักก็มีมือมาตบที่ไหล่ผม ผมหันกับไปดูเห็นไอ่เชนกับไอ้เป้ยืนหน้าเซ็งๆ 
"รีบเอาบอลลงเหอะ กูอยากกลับบ้านล่ะ "ไอ้เชนบอกผม 
 แล้วผมกับพวกไอ้เป้ ก็เอาบอลลงมาจนได้ ต่อไปก็ไปจัดการไอ้คนทำแล้วหนี 
 ♫♪... จะมีเพื่อเธออ รักเพียงแค่เธอ โอบกอดเธอด้วยรักกก รักที่ห่วงใย ...♫♪ เสียงเพลงจากโทรศัพท์ของไอ้มาร์ค 
'สบายเลยนะมึง ' ผมคิด 
"จัดแมร่งดิ" ผมกระซิบบอกพวกไอ้เป้ 
พวกไอ้เป้เดินย่องเข้าไปใกล้ๆห้องที่ไอ้มาร์คเข้าแล้วก็โยนรังมดแดงรังใหญ่ใส่มัน
"โอ๊ยยย ไอ้มดบ้าแมร่งตามมาถึงนี่เลยหรอว่ะเนี่ย ไอ้เ_ี้ยยต้นนน " เสียงไอ้มาร์คร้องพร้อมกับด่าผม
ผมกับพวกไอ้เป้หัวเราะกันไม่หยุดเลย วันนี้เป็นวันที่สนุกมากครับ สนุกจริงสนุกจนผมลืมทำการบ้านเลย แม่ด่าแน่ๆ