1ปีที่ต้องทน...

เปิดทีวี ดูข่าว//ค่ะ ข่าวด่วนวันนี่คือ.. มีคำเขียนประหลาดๆอยู่บนกำแพงก่อสร้าง หลังจากเกิดสึนามิค่ะ รู้สึกว่าคนเขียนเป็นคนที่ผิดหวังกับความรัก...//
"ก็ใช่น่ะสิ! ผิดหวังกับความรัก ผู้หญิงอย่างเราไม่มีคนรัก คนชอบหรอก"
"เพราะความแก่ไงล่ะ"
ปัง!พิณทุบโต๊ะ ปิดตา...ถอนหายใจ
"พอมีคนมาชอบก็ไม่สมหวัง.. พ่อแม่เห็นดี.... แต่เราล่ะ!?..ชอบเขารึยัง..."
พิณถอนหายใจ...เฮ้ยเธอหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน
"อะไรนะ!..เมลเลี่ยมที่แม่ให้เขามั่นกับฉันเป็นโจรข้อหาลักทรัพย์หรอ?!"
พิณตกใจมาก เธอปิดตาถอนหายใจ..เฮ้ย...
"อย่างงี้คงดีแล้วแหละ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขานี่นา..."พิณถอนหายใจ...
พิณเดินช้าๆไปห้องนั่งเล่น หยิบรีโมททีวีขึ้นมา ปึ๊ก! เธอกดหมายเลข13...
เปิดทีวีช่อง13//ค่ะ..มาเจอกันอีกแล้วนะคะ ทางนักสืบได้พบเบาะแสเพิ่ม คาดว่าคนที่เขียนเป็นหญิงสาวที่ไม่สมหวัง(ผิดหวัง)กับความรัก พอเอามาติมคำดีๆแล้ว มาพูดัป็นคำสั้นๆจะพูดได้ว่า...เธอเป็นหญิงสาวหลงรักชายคนหนึ่ง แต่เธอมีคู่มั่นแล้วค่ะ...คาดว่าเธอยังมีชีวิตอยู่แต่ความจำเสื่อม..//
พิณรีลปิดทีวี เธอเริ่มนึกภาพถึงหญิงสางดำๆผมสั้น เขียนบางอย่างบนกำแพงงง..กึกกก