ความรักของสองเรา

"มินจัง เป็นอะไรเหรอ" เสียงซินแบด
"คือ ครูเจสบอกว่าหนูต้องหาคู่เต้นรำนะค่ะ"
"ไงฉันขอเต้นรำกับเธอได้มั้ย" เสียงซินแบด
"ได้ค่ะ"
พอฉันกับคุณซินแบดเต้นรำอยู่หน้างานทุกคนก็พากันออกมาเต้นรำ พอฉันเห็นฉันก็รู้สึกมีความสุขแล้วยิ้มออกมาแบบไม่รู้ จนเพลงจบฉันกับคุณซินแบดก็เดินไปหาคุณโคเอนและพวกอาลาดิน
"เป็นเต้นรำที่งดงามมาก" เสียงโคเอน
"เต้นรำได้เก่งจริงๆมิน" เสียงอาลีบาบา
"ขอบคุณค่ะ"
แต่ฉันกลับมีความรู้ว่าตนเองกำลังทำอะไร ฉันเดินออกมาจากและวิ่งไปที่ต้นไม้ใหญ่พอมาถึงต้นไม่ใหญ่ ฉันนั่งลงอยู่ใต้ต้นไม้และบรรเลงพิณด้วยความคิดที่ไม่เป็นสุข
"เล่นพิณด้วยความเศร้ามันจะสนุกอะไร"
"ใครนะ"
"ฉันเอง"
"จูดัล"
"เธอทำไมมาอยู่ที่นี้" เสียงจูดัล
"ฉันมานั่งเล่นเฉยๆ"
พอฉันตอบกลับจูดัลก็ทำหน้าไม่เชื่อฉัน และเขาเหมือนพวกที่อย่ารู่อะไรก็ต้องรู้ให้ได้ด้วย 
"เต้นมั้ย" เสียงจูดัล
"เอ๊ะ"
ทำไมถึงชนเต้นรำละ จะว่าไปเสียงเพลงก็มาถึงนี่ 
"มาเร็ว" เสียงจูดัล
จูดัลดึงฉันยืนขึ้นแล้วฉันก็เต้นรำพอจูดัล แต่ทำไมฉันถึงได้รู้สึกว่าหัวใจมันเต้นแรงผิดปกติ ทันที่ตอนเต้นกับคุณซินแบดก็ไม่รู้สึกอะไร
"ขอถามอะไรได้ไม" เสียงมิน
"ว่ามา" เสียงจูดัล
"นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี้" เสียงมิน
"๐////////๐" 
ฉันมองหน้าจูดัลสิ่งที่เห็นคือหน้าของจูดัลแดงมากและเขาก็ไม่มองหน้าฉันทันที่ทุกครั้งเขาจะมองหน้าฉัน
"ก็....." เสียงจูดัล
"ก็อะไร" เสียงมิน