ความรักของสองเรา

"กรี๊ด!!!!"
ฉันส่งเสียงดังจนคุณแม่ได้วิ่งขึ้นมาดูพร้อมน้องชายฝาแฝดของฉัน
"เกิดอะไรขึ้น ลูก"
"มีอะไรพี่"
"ฝันร้ายนะ"
ฉันฝันร้ายมานานจนน้องชายขอคุณแม่ย้ายห้องนอนกับฉัน ฉันเองก็รู้สึกดีใจที่เป็นวันปิดเทอมหน้าร้อง ฉันเป็นพวกชอบอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับเวทมนตร์ แต่มีอยู่วันหนึ่งฉันได้เจอกับชายแก่คนหนึ่งและชายแก่คนนั้นก็ให้แหวนฉัน พอจะหันไปขอบคุณก็หายตัวไป ฉันคิดว่าหน้าจะเป็นเพราะแหวนที่ได้มา ฉันจะหาเหตุเพราะว่ามันเป็นเพราะแหวนหรือเป็นเพราะเหตุอื่น ฉันได้ไปร้านหนังสือที่เก่าที่สุด ฉันเริ่มต้นด้วยหนังสือที่เกี่ยวกับเวทมนตร์แต่ไม่นานฉันก็หันไปเจอเครื่องประดับที่อยู่ในตู้
"สวยจ๊า"
"มันเป็นเครื่องประดับของเจ้าหญิงแห่งหนึ่ง"
เสียงของพนังงานทำให้ฉันตกใจมากเพราะเหมื่อนถูกเครื่องประดับดูดเข้าไป
"ทำไมตกใจเสียงดังจ๊ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"ไม่นานฉันก็จะรู้เอง ยัยเด็กโง่"
ฉันมีความรู้สึกว่าตัวเองถูกผลักไปในห้องที่มืด ฉันมีความรู้ว่าตัวเองสลบไป พอรู้สึกตัวอีกที่ก็อยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยของตกแต่งที่สวยงาม
"ตื่นแล้วเหรอค่ะ คุณหนู"
"เอ๊ะ...คุณหนูหมายถึงฉันเหรอ"
"คุณหนูเป็นอะไรค่ะ"
"ไม่ๆๆๆๆๆๆ"
ฉันส่งเสียงไปจนตัวเองสลบอีก แต่พอตื่นขึ้นมาก็เห็นพ่อแม่ของฉันที่แต่งตัวในชุดที่ไม่ปกติ
"คุณแม่คุณพ่อ"
พอฉันเรียกพวกท่านก็ยิ้มให้และก็ร้องไห้พอเข้ามากอดฉันและพูดว่า
"ลูกไม่หน้าเสียความทรงจำเลย"
"หนูเสียความทรงจำ"
ฉันพอจะเข้าใจแล้ว มันหน้าจะเป็นเพราะยัยผู้หญิงคนนั้น
"แม่จะส่งลูกไปโรงเรียนเวทมนตร์ จะได้ความทรงจำกลับมา"
ฉันคิดว่าหน้าจะเป็นเรื่องใหญ่ของชีวิตของฉันแล้ว