ความรักของสองเรา

"กรี๊ด!!!!"

ฉันส่งเสียงดังจนคุณแม่ได้วิ่งขึ้นมาดูพร้อมน้องชายฝาแฝดของฉัน

"เกิดอะไรขึ้น ลูก"

"มีอะไรพี่"

"ฝันร้ายนะ"

ฉันฝันร้ายมานานจนน้องชายขอคุณแม่ย้ายห้องนอนกับฉัน ฉันเองก็รู้สึกดีใจที่เป็นวันปิดเทอมหน้าร้อง ฉันเป็นพวกชอบอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับเวทมนตร์ แต่มีอยู่วันหนึ่งฉันได้เจอกับชายแก่คนหนึ่งและชายแก่คนนั้นก็ให้แหวนฉัน พอจะหันไปขอบคุณก็หายตัวไป ฉันคิดว่าหน้าจะเป็นเพราะแหวนที่ได้มา ฉันจะหาเหตุเพราะว่ามันเป็นเพราะแหวนหรือเป็นเพราะเหตุอื่น ฉันได้ไปร้านหนังสือที่เก่าที่สุด ฉันเริ่มต้นด้วยหนังสือที่เกี่ยวกับเวทมนตร์แต่ไม่นานฉันก็หันไปเจอเครื่องประดับที่อยู่ในตู้

"สวยจ๊า"

"มันเป็นเครื่องประดับของเจ้าหญิงแห่งหนึ่ง"

เสียงของพนังงานทำให้ฉันตกใจมากเพราะเหมื่อนถูกเครื่องประดับดูดเข้าไป

"ทำไมตกใจเสียงดังจ๊ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"ไม่นานฉันก็จะรู้เอง ยัยเด็กโง่"

ฉันมีความรู้สึกว่าตัวเองถูกผลักไปในห้องที่มืด ฉันมีความรู้ว่าตัวเองสลบไป พอรู้สึกตัวอีกที่ก็อยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยของตกแต่งที่สวยงาม

"ตื่นแล้วเหรอค่ะ คุณหนู"

"เอ๊ะ...คุณหนูหมายถึงฉันเหรอ"

"คุณหนูเป็นอะไรค่ะ"

"ไม่ๆๆๆๆๆๆ"

ฉันส่งเสียงไปจนตัวเองสลบอีก แต่พอตื่นขึ้นมาก็เห็นพ่อแม่ของฉันที่แต่งตัวในชุดที่ไม่ปกติ

"คุณแม่คุณพ่อ"

พอฉันเรียกพวกท่านก็ยิ้มให้และก็ร้องไห้พอเข้ามากอดฉันและพูดว่า

"ลูกไม่หน้าเสียความทรงจำเลย"

"หนูเสียความทรงจำ"

ฉันพอจะเข้าใจแล้ว มันหน้าจะเป็นเพราะยัยผู้หญิงคนนั้น

"แม่จะส่งลูกไปโรงเรียนเวทมนตร์ จะได้ความทรงจำกลับมา"

ฉันคิดว่าหน้าจะเป็นเรื่องใหญ่ของชีวิตของฉันแล้ว