[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Writer talk
  "หึก! อึก!!" เสียงของซากุระเริ่มจะไม่มีเรื่อยๆ
  "โอบิโตะ!"
  "ได้เวลาของบ่าวสาวที่ต้องขึ้นหอแล้วนะครับ! ตอนนี้ขอให้ทุกท่านสนุกกับงานต่อไปนะครับ!"
  "รับสิเว้ย!!! ไอบ้าชิซุย!....ชิซุย!"
(ครับ?!)
 "ฉัน โนฮาระ ริน พี่สาวซากุระตอนนี้ซากุระหายใจไม่ออกนายช่วยเตรียมการที่โรงพยาบาลที!"
(ได้ครับ!)
  "โอบิโตะอุ้มน้องไปเร็ว!"
  "ซากุระแข็งใจก่อนนะ เดี๋ยวก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว!" รินวิ่งตามโอบิโตะพร้อมบอกให้น้องสาวแข็งใจไว้
  "พี่...พี่ริน.. ฉัน...มะ..ไม่ไหว..ละ..แล้ว...." ตาที่พร่ามัวของซากุระเริ่มหลับลงเรื่อยๆ โอบิโตะอุ้มซากุระไปที่รถแล้วขับรถไปที่โรงพยาบาล
 
....
 
  "ขอร้อง อย่าเอาเธอมาเกี่ยวข้องกับเรื่องของอุจิวะกับฮาตาเคะ..."เสียงของคาคาชิเริ่มสั่นคลอนเรื่อยๆ
  "ขอร้อง?! ว้าวๆ~ประธานฮาตาเคะขอร้องกับคู่แข่งงั้นหรอ?! จะไม่ให้เกี่ยวได้ไงล่ะ!! ในเมื่อเราแย่งชิงฮารุโนะ ฮารุโนะคือเป้าหมายของเราทั้งสองตระกูล จากของเล่นที่อยู่ในมือของฉันกลับกลายเป็นว่ามีหมาคาบมันไปแทน"
  "ถึงเธอจะเกี่ยวข้อง แต่อย่าเอาเธอมาเป็นตัวกลางทุกอย่าง! คนเริ่มศึกก่อนเป็นฝ่ายฉัน ฝ่ายฉันที่เริ่มแย่งซากุระจากนาย!"
  "งั้นเวลาขอร้อง...เขาขอร้องกันยังไงล่ะ? เลือกเอานะระหว่างวงตระกูล,บริษัท กับ...หญิงสำส่อนอย่างซากุระที่เคยเป็นของฉัน"
  "....ผม...ในฐานะประธานบริษัทของฮาตาเคะ นายฮาตาเคะ คาคาชิ ขอจบการแข่งขันบริษัท...อุจิวะจะเป็นฝ่ายชนะและได้สิทธิในการควบคุมตระกูล...."
  "ตระกูลอะไร?"
  "......ฮาตาเคะทำตามสิ่งที่ตน-!"
  "ไม่ต้องตกลงอะไรทั้งนั้น!" เสียงใสดังขึ้น
  "โผล่มาจนได้ยัยตัวปัญหาคิดว่าเธอจะนอนตายในหอซะแล้วนะซากุระ"
  "ซากุระ เธอมาที่นี่ทำไม?!"
  "ฉันจะไม่ยอมให้คนที่ฉันรักมาก้มหัวบีบน้ำตาให้กับคู่แข่งบ้าๆอย่างนาย!"
  "น้ำเน่า!"
  "พูดอย่างกับนายไม่เคยทำกับฉันน่ะนะซาสึเกะ! นายจำวันที่นายไปอเมริกาได้มั้ย?"
  "หึ!เรื่องนั้นน่ะหรอ? จำได้"
  "พอดีนาฬิกาที่ฉันใส่น่ะมันอัดเสียงความเท็จที่นายพูดด้วย ส่วนตอนที่นายกลับมาจากอเมริกาฉันก็มีโทรศัพท์สำรองไว้แล้วมันก็อัดเสียงนายด้วยและสุดท้าย เสื้อที่พี่คาคาชิใส่มีไมค์เล็กๆติดอยู่ด้วยนะ และเรื่องสุดท้ายในงานแต่งที่นายวางยาใส่ฉัน ฉันเองก็เกือบตายจริงๆด้วยล่ะสิแต่ยังดีที่มีหมอดีๆจากอุจิวะอยู่บ้างที่ช่วยชีวิตฉันไว้ เขาดูดสารเหยนั่นออกจากตัวฉันแล้วเอาออกซิเจนมาแทนที่"
  "เก่งขึ้นมากเลยนะเจ้าสาว? แต่ยังคงใสซื่ออยู่ดี"
  "?"
  "ในเมื่อไมค์นั่นอัดเสียงฉันยังไงมันก็อัดเสียงว่าที่สามีเธอด้วยเหมือนกัน ซึ่งคำสารภาพที่ว่าฝ่ายฮาตาเคะไปแย่งเธอมาจากฉัน"
  "หึๆ 555! ถ้าเขาแย่งฉันมาจากนายเขาคงฆ่านายแล้วล่ะ ส่วนตอนที่เราคบกันอยู่ฉันบอกให้เอาบุญนะว่า....ฉันรักนายมากจนที่ฉันรู้ว่า ในแชทที่นายบอกฉันว่าให้เจอกันที่ดาดฟ้า ฉันก็เลิกรักนายได้เลยเพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะนายคบคารินมาก่อนที่จะคบฉันแล้วด้วยซ้ำ! ฉันรู้ได้ไง? รู้จากพี่ชายที่นายเห็นว่าเลวไงล่ะ เขาบอกฉันทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องหมั้นของนายด้วย"
  "!!!"
  "พี่ิอิทาจิบอกให้ฉันแกล้งคบต่อไป ฉันแกล้งนายจนเกิดรักนายจริงๆแต่ก็ว่านะ มองคนแค่เปลือกนอก ส่วนพี่คาคาชิน่ะ ฉันมีความรู้สึกดีๆตั้งแต่เขาเข้ามาในโรงเรียนแล้ว จนตอนนี้ฉันมั่นใจว่าเขาคือคนเดียวที่ฉันรัก"
  "งั้นก็ดี จะได้ไปขึ้นหอบนดาวดึงส์!" ซาสึเกะค่อยๆหยิบปืนในเสื้อออกมาแล้วจ่อไปที่หัวของซากุระกับคาคาชิ
  "คุณซาสึเกะ!"
  "โอบิโตะ?"
  "เราขอจับคุณในฐานะตำรวจของอุจิวะและสิ่งที่คุณทำผิดคือสร้างเรื่องเท็จปรักปรำผู้อื่นและพัฒนาบริษัทโดยมิชอบและคุณก็ได้ละเมิดสิทธิ์ของคุณซากุระ"
  "คารินกลับ!" ซาสึเกะจับต้นแขนคารินแล้วดึงเธอเข้ารถ
  "ตามไป!" คำสั่งของโอบิโตะทำให้ตำรวจทุกนายขึ้นรถแล้วขับตามรถของซาสึเกะไป
  "ครับ!"
  "ริน?" คาคาชิที่กำลังตกใจกับเหตุการณ์ทั้งหมดก็เริ่มเอ่ยปาก
  "หืม?" 
  "โอบิโตะทำงานอะไรกันแน่?"
  "นี่นายยังไมรู้อีกหรอ?"
  "ยังล่ะสิถึงได้ถาม"
  "ผู้บังคับบัญชาพลโท จ้ะ"
  "มีสามีดีเนอะ" คาคาชิคิดว่า อีกไม่นานเพื่อนรักของเขาคงจะไม่บอกความลับให้เขารู้อีกแน่เพราะบอกแต่ภรรยาของตัวเองจนลืมเพื่ิอนคนนี้จริงๆ
  "แหงอยู่แล้ว แต่เรื่องเข้าหอน่ะทั้งคู่ยังคงเข้าอยู่ใช่มั้ย?"
  "ฉันเหนื่ิอยกับงานแล้วล่ะคงสลบคาที่นอนน่ะ"
  "คาคาชิจะยอมให้เธอนอนรึเปล่าซากุระ?~"
  "อะไรเนี่ย? พี่คาคาชิทำไมมองหน้าฉันอย่างนั้นล่ะ?"
  "เธอเอาไมค์ใส่ในเสื้อฉันตอนไหน?"
  "ก็....ตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"
  "ห้ะ?!"
  "หึๆ เก่งป้ะ?"
  "ชิ แล้วระบบหายใจเธอล่ะ?"
  "คล่องตัวแล้ว สบายมาก~"
 
  23:30
  "หาว~/(-_-#)"ร่างสูงอุ้มร่างบางเข้าหอแล้ววางร่างบางลงกับเตียงเบาๆ
  "ฉันขอตัวไปอาบอีกห้องนะ หาว~"
  "ค่า~" ทั้งสองเริ่มง่วงซะแล้ว~
  20นาทีผ่านไป
  "zzZ~~" ร่างบางที่มุดตัวอยู่ในผ้าห่มกลับหลับไปเสียแล้ว
  "ขี้เซาจริงๆ" ร่างสูงค่อยขยับไปกอดร่างบางก่อนนอนตามเคยแต่ต้องพบว่า!
  "ซากุระนี่เธอใส่ชุดอะไรนอน?!(0///0!)" เมื่อมือของร่างสูงจับไปที่เอวคอดของร่างบางต้องพบว่ามันไม่ใข่เนื้อผ้าแต่เป็นผิวนวลของเธอเลย!
  "อะไร? ผ้าบางๆที่ฉันใส่พี่ก็เคยเห็นแล้วหนิ"
  "เธอเป็นผู้หญิงนะ! ปกติเสื้อผ้าที่เธอใส่มัน-"
  "อะไรคะคุณสามี~ "
  "โอย~เสียงนี้มัน~(-///-)"  'เสียงที่ยั่วกิเลสและความปราถนานี่มันพุงพล่านหนักกว่าเดิม'
  "อยากคุยกับเด็กใช่มั้ยเมื่อสี่วันก่อน?" ร่างสูงคร่อมร่างบางไว้พร้อมกับจับข้อมือ
  "ใช่~ อยากมาก~" ร่างบางไม่ขัดขืนการกระทำอะไรของร่างสูงกลับให้ร่างสูงกระทำต่อไป
  "แล้วก็เมื่อหลายวันก่อนเธอเองก็อยากได้ยินเสียงของเด็กๆวิ่งในบ้านด้วย~" ร่างสูงมองเรือนร่างของร่างบางที่อ่อนช้อยไปมา
  "ช่าย~แล้วพี่ก็อยากรู้ว่าเด็กคนนั้นมีสีผมสีอะไร?"
  "หึๆ ถ้าเธอยั่วฉันอย่างนี้คงไม่ได้เลี้ยงลูกคนเดียวแน่ๆ!" ร่างสูงเริ่มใช้มืออีกข้างไล่ไปที่ต้นขาของร่างบาง
  "เห้ย! คนเดียวก็พอม้าง~"
  "ขอ4คน~"
  "ทำไหวเปล่าเหอะ!"
  "เธอยังไม่รู้รสชาดของฉันอย่าอวดเก่ง แม่ตัวดี~"
  หลังจากนั้นทั้งสองก็อยู่ในห้องนั้นเกิน2วัน บ้านที่ทั้งสออยู่เป็นบ้านของร่างสูง ซึ่งพ่อของเขาก็หลอกทั้งสองคนว่าจะขอไปดูงานของร่างสูงเล็กน้อยแต่เปล่าเลย เขาวางแผนกับป้าที่เป็นคนใช้ว่าจะไปขออาศัยบ้านของแม่ร่างบางอยู่ที่นั่นสักพัก
 
  2วันผ่านมา
  "ซากุระ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วย"
  "หืม? เรื่องอะไรล่ะคะ?"
  "เรื่องที่ว่าเธอคบซาสึเกะมันแค่แกล้งงั้นหรอ?"
  "ตามที่พี่ได้ยินในคืนวันนั้นแหละค่ะ"
  "ที่แท้ฮารุโนะก็อยู่เบื้องหลังทั้งหมดใช่มั้ย?"
  "จะว่าอย่างนั้นก็ได้นะคะแต่ลูกตาของคุณน่ะ ฉันเพิ่งรู้นะ"
  "เปลี่ยนสรรพนามเฉย?"
  "ก็คุณสามีไงคะ เชื่อฉันสิเดี๋ยวก็ชิน"
  "ฉันคงจะชินกับว่าคุณได้เร็วอยู่นะแต่..คำว่าคุณพ่อนี่ล่ะสิตัวปัญหา!"
  "ช่วยฉันเลี้ยงลูกด้วยล่ะถ้าเด็กน้อยออกมาแล้ว หึๆ"
 
Sakura talk
  3เดือนผ่านไป
  "....." ฉันกำลังยืนจ้องกับที่ตรวจครรภ์ที่ยังไม่ได้ตรวจ
  "เอาก็เอาวะ!!"
  ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะตรวจมัน ผ่านไปสักพักฉันค่อยๆคว่ำมันลงก่อนจะหลับตาปี๋
 
 
ฉัน...ฉัน
 
 
 
 
ท้อง!!
 
 
 
 
 "ไม่จริงใช่มั้ย! ฉันจะบอกเขาดีมั้ย?! โทรหา...ยัยหมู!" ถ้าดูแล้วตอนนี้ก็3เดือน!
(ฮัลโหล~~)
  "ฉัน...ฉัน"
(เป็นอะไร อีกล่ะซากุระ?)
  "ที่ตรวจครรภ์มัน...สองขีด"
(.....)
  "ฉันควร-!"
(วู้ว!!!!! ซากุระท้องแล้ว!!!เพื่อนฉันท้อง!! แกควรบอกพี่คาคาชินะ แต่เก็บเอาไว้ก่อนก็ได้เพราะยังไงๆท้องก็ป่องอยู่ดีคิดในแง่ดีนะเว้ย~ดีใจว่ะ อร๊าย~~~~)
  "ให้มันน้อยๆหน่อย ตอนนี้พี่เขาเองก็กำลังตามเรื่องซาสึเกะอยู่ด้วยฉันก็เลยไม่อย่ารบกวนเขา"
(ความคิดดีหนิ เออๆเดี๋ยวเอาของไปฝากนะ บาย~ ลูกค้าสั่งของเต็มเลย)
  "จ้า"
 
  13:50
  "จ๊ะเอ๋!! คุณแม่"
  "อะไร?"
  "เอาของมาให้กินอ่ะกลัวแกจะเทบ้านออกมากิน"
  "บางทีฉันก็กลัว...กลัวว่า ฉันจะรับเรื่องนี้ไม่ได้"
  "ทำไมแกคิดอย่างนี้ล่ะ ถ้าแกมีแกจะรับรู้ความรู้สึกของคนเป็นแม่เลยนะซากุระ อีกอย่างนะคุณลุงซาคุโมะก็อยากมีหลานพ่อแม่แกก็อยากมี รวมถึงพวกฉันด้วยนะ รับการเกิดมาของเด็กคนนี้ซะ คนที่มีความสุขที่สุดคือคุณคาคาชิ ถึงมากที่สุดจะเป็นแค่แกด้วยซ้ำ ยอมเจ็บเพื่อเด็กน้อยๆที่ได้เกิดมา"
  "ขอบคุณที่พูดให้ฟังนะ ฉันเชื่อว่าไม่นานนี้อาการของคนเป็นแม่ก็ออกมาเองแหละ เพราะยังไงฉันก็ต้องแพ้ท้อง"
  "เด็กออกแล้วบอกข่าวด้วยล่ะ อยากรู้จนใจแทบขาดละ แล้วมีใครรู้อีก?"
  "มีแค่แกคนเดียวนี่แหละ ที่ไม่อยากให้รู้มากเพราะมันจะเข้าหูพี่คาคาชิเอา"
  "อ่ะ ฉันไปเปิดเน็ตหาให้เลยนะเนี่ยที่ว่า"คนท้องต้องทานอะไร?" บอกเลยว่าเด็กที่เกิดมาต้องสตรองแน่แก!"
  "หรอ!!! เหมือนแกมีลูกกับซาอิซะมากกว่าอ่ะเตรียมขนาดนี้"
  "ยัยบ้า! เรื่องลูกซาอิคงไม่รู้หรอกว่าต้องทำอะไรยังไง!"
  "ก็ไม่แน่หนิ อะไรจะเกิดขึ้นก็ได้ขึ้นอยู่กับอนาคต?"
  "... อย่าทำงานหักโหมล่ะหันมาใส่ใจกับเด็กในท้องกับตัวเองให้เป็นพิเศษล่ะ เป็นห่วงแกกับหลานเว้ย~"
  "จ้าๆ"
...
  "หนังสือ? คู่มือคุณแม่มือใหม่?! นี่มันเล่นเตรียมขนาดนี้เลยหรอ?! สรุปใครท้องกันแน่วะเนี่ย?"
 
  17:30
  "โอย~ ฮึก!! จะอ้วก! แหวะ!!"ระหว่างที่ฉันนั่งดูทีวีอยู่ข้างล่างก็เห็นพี่คาคาชิเดินค่อมหลังมา
  "พี่คาคาชิ!! เป็นอะไรไปคะ?!" ฉันก็รีบวิ่งไปหยิบของจากเขาแล้วช่วยพยุงเดินเข้ามาในตัวบ้าน
  "ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ กินอะไรก็จะอ้วกตลอดเลย"
  "ฉันว่าไปนั่งพักก่อนนะ เดี๋ยวฉันหายาให้"
  "สงสัยอาจจะเป็นโรคกระเพาะมั้ง? กินอะไรไม่ค่อยลงแถมยังจะมีอะไรออกจากปากทุกวัน"
  "ทานยานะคะแล้วไปพักผ่อน เดี๋ยวเรื่องงานฉันดูให้"
  "ลำบากเธอเปล่าๆ ฉันทำงานได้สบายๆน่ะ"
  "แน่ใจนะว่าไหว?"
  "ไหวสิ ฉันทำได้"
  "อย่าหลอกฉันนะว่าไม่ได้กินยาข้าวก็ด้วยนะ!"
  "ครับๆ คุณศรีภรรยา~"
 
  19:00
  "ทานข้าวได้แล้วนะคะ"
  "รู้แล้วๆ กำลังลงไป"
  "เฮ่อ~"
  "ฮึก! อืม~ ทำไมมันกลิ่นแปลกๆล่ะ?"
  "เอ๋? คุณป้ากับฉันเพิ่งเอามาวางเองนะไม่เสียหนิคะ?"
  "ฉันคง..ไม่สบายมากเกินไป?"
  ระหว่างที่นั่งทานข้าว ฉันก็เห็นพี่คาคาชิเขี่ยข้าวในจานไปมา กินคำเล็กๆและมีท่าทีจะอาเจียนทุกครั้ง จนฉันเป็นห่วง
  "ผมขอตัวก่อนนะครับ...ฮึก!" อยู่ๆเขาก็วิ่งไปที่หลังบ้านแล้วใช้มือปิดปากเอาไว้
  "พี่คาคาชิ?! ขอตัวก่อนนะคะ!" ฉันวิ่งตามเขาไปที่หลังบ้าน
  "เอ~ ช่วงนี้คาคาชิมีอาการแปลกๆแฮะ?"
  "คงจะเป็นเพราะทานข้าวไม่ตรงเวลานะค่ะท่าน..ไม่แน่อาจเป็นเพราะ....".....
  "แควะ!! อะแห่มๆ! โอย~"
  "พรุ่งนี้ไม่ต้องทำงานนะคะ พักผ่อนอยู่บ้านดีกว่านะ" ฉันยื่นน้ำเปล่าให้เขาแล้วลูบที่หลังของเขา
  "แต่ว่า..." ยังจะมีแต่อีก! (-_-!)
  "ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น นี่เป็นคำสั่ง!"
  "เข้าใจแล้ว..." เขาทำหน้าเศร้าเล็กน้อยแล้วค่อยๆเดินเข้าบ้าน
  "ไม่ไหวก็หยุดงานไปก่อนเถอะ คาคาชิ"
  "แต่ถ้าขาดประธานบริษัทไปคงจะ..."
  "พ่อก็เป็นประธานบริษัทนะ"
  "ขอวันพรุ่งนี้อีกวันเถอะ ถ้าไม่ไหวจริงๆฉันก็จะอยู่บ้าน"
  "ก็ได้ค่ะ แต่สัญญาก่อนว่าจะทานข้าวกับยาให้ครบมื้อ"
  "สัญญา"
 
  00:08  และระหว่างที่นอนอยู่พี่คาคาชิก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป ฉันรู้สึกว่าเตียงยุบลงก็หันไปเห็นเขากำลังอาเจียนที่โถส้วม
  "ฮีึก!"
  "พี่คาคาชิ...."ฉันย่อตัวไปนั่งข้างๆเขาก่อนจะลูบหลังเขาเพื่อให้เขาได้อาเจียนสะดวกขึ้น
  "ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เธอต้องตื่นกลางดึกน่ะ"
  "ไม่เป็นไรค่ะ ผลัดกันดูแลบ้างนะคะ คราวนี้ฉันเป็นคนดูแลพี่ไง"
  "ขอบคุณนะ ลำบากเธออีกแล้วล่ะสิ" เขาใช้มือเช็ดที่มุมปากแล้วกดชักโครกแล้วล้างมือบ้วนปากสองสามรอบ
  "ใครบอกกันว่าฉันลำบาก? ฉันไม่ลำบากสักหน่อย"
  "ดูแลฉันไงเรียกลำบาก"
  "ภรรยาดูแลสามีด้วยความรักเรียกลำบากหรอคะ?"
  "....ขอโทษนะที่ทำให้เธอต้อง..."
  "พอได้แล้วค่ะ"
  "....."
 
Writer ใครอ่านจบภายใน1วันบ้างตอนนี้? เดี๋ยวมีคนถามทำไมอัพตอนนี้ยาวจัง? ตอบ ไรท์กำลังปูพรมเตรียมเรื่องอื่นอยู่นะจ๊ะขออัพยาววววว ไปเลยเนอะ อีกไม่นานเรื่องอื่นๆที่ไรท์เตรียมก็จะมาแล้วเตรียมใจอ่านได้นะ ใครยังไม่ติดตามไรท์ติดตามได้นะจะได้ไม่พลาดนิยายเรื่องต่อๆไป