[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

 

Writer talk

  2อาทิตย์ผ่านมา

  08:00

  โบสถ์แห่งหนึ่งถูกจัดไปด้วยพฤกษานานาพันธุ์แต่ที่ขาดไม่ได้คือต้นไม้สีชมพูที่มีชื่อว่าซากุระ ดอกซากุระแย้มบานสะพรั่งกลีบที่ล่วงโรยคือสัญญาณความยินดีในงานวิวาห์ ร่างสูงโปร่งยืนมองท้องฟ้าสดใสที่มีกลีบดอกซากุระปลิวผ่านไปมาก่อนจะเดินไปหน้างานเพื่อรับแขก ชุดที่สวมใส่ก็เป็นสีขาวชุดนี้เป็นสีที่คนรักของเขาเลือกให้

  "ยินดีด้วยนะคะท่านประธาน!/ยินดีด้วยครับ!"

  "ขอบคุณทุกคนมากนะที่มางาน"

  "ถ้าผมไม่มาก็ไม่ได้เงินน่ะสิครับ 555"

  "ถ้ามากวนสงสัย...."

  "อย่าเลยครับ ล้อเล่นครับท่านประธาน~"

  "หึๆ ล้อเล่นบ่อยๆก็ไม่ดีนะ?"

  "สวัสดีครับอาจะ...คุณคาคาชิ" นารูโตะที่เดินเข้ามาในงานแล้วดันเผลอทักทายผู้เป็นเจ้าบ่าวในงานผิด

  "10กว่าปีแล้วนะนารูโตะยังเผลอเรียกอาจารย์อีกหรอเนี่ย?(-_-#)"

  "โห~ก็คุณสอนผมตั้งแต่ม.1หนิ มันก็ติดมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว อย่างน้อยคุณเองก็สอนผมจริงๆหนิใช่มั้ย?"

  "ก็จริง ถึงงานแต่งของนายเมื่อไหร่ก็บอกละกัน"

  "ครับ แล้วรุ่นพี่เห็นแฟนผมมั้ยอ่ะ? เล่นหายไปตั้งแต่ตี4แหนะ ตัวยิ่งเล็กๆอยู่"

  "ช่วยซากุระแต่งตัวอยู่มั้งตอนนี้ก็ 8โมงแล้วนะยังไม่เสร็จเลย"

  "อย่าว่าแต่แฟนผมเลย หายกันทั้งแก๊งค์เลยครับ ต่างคนต่างถามหาแฟนตัวเองโดยเฉพาะเนจิ"

  "กลัวแฟนหายหรอ?"

  "มันก็วางแผนเหมือนกันว่าจะแต่ง"

  "จริงดิ?!"

  "จริงสิผมจะโกหกทำไม?"

  "555 ถ้ามีจริงๆก็บอกเนจิด้วยล่ะว่าอย่าลืมชวน"

  "แน่นอน"

  "นารูโตะคุง!"

  "ฮินาตะ! ไปไหนมา!"

  "ช่วยคุณอิโนะ คุณเทมาริและคุณเท็นๆมาค่ะ"

  "ช่วยอะไร?"

  "แต่งตัวให้เจ้าสาวค่ะ"

  "อ๋อ~"

  "เจ้าบ่าวคะ เจ้าสาวจะเดินทางมาหาแล้วค่ะ เข้าไปในงานแล้วเตรียมพร้อมดีกว่านะคะ"

  "จ้าๆ แล้วที่เหลือล่ะฮินาตะ?"

  "กำลังเก็บรายละเอียดอยู่ค่ะไม่นานเดี๋ยวก็เดินทางมาแล้วล่ะค่ะ"

  "ขอบคุณนะ"

  หลังจากจบการสนสทนาต่างๆแล้ว ร่างสูงผมสีเงินที่ได้เป็นเจ้าบ่าวจำเป็นต้องเดินเข้างานเพื่อเตรียมพร้อมกับหัวใจและการสละโสดอันแสนยาวนาน ในครั้งที่เขาลืมตาข้างซ้ายในวันนั้น มันทำให้เขานึกถึงเธอตลอดทุกเวลาไม่ว่าจะเช้าหรือเย็นหรือจะเป็นตอนที่เขาจะนอน แม้กระทั่งความฝันของเขาหญิงสาวผมสีซากุระก็เข้ามาอยู่ในหัวของเขา เมื่อใกล้งานแต่งเป็นเวลา3วันที่ฝ่ายหญิงจะต้องกลับไปเตรียมพร้อมที่บ้าน รวมถึงเขาด้วยทั้งสองลาจากกันด้วยจูบอันแสนหวาน ก่อนจะมาพบกันในงานวิวาห์

  กรึก!...ปึง... (เสียงประตูเปิด)

  "มาแล้วๆ เริ่มได้" หลังจากสิ้นเสียงประตูแล้ว วงดนตรีที่เตรียมมาก็เริ่มบรรเลงขึ้น ร่างสูงหันตามเสียงประตู
ปรากฎให้เห็นร่างบางในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ เขายิ้มที่เห็นเธอเดินมา ก่อนที่พ่อของเธอจะส่งลูกสาวที่ตัวเองรักให้เขา ผ้าบางๆที่กั้นหน้าของเธอทำให้ร่างสูงอยากเปิดมันเพื่อจะได้มองคนรักของเขาได้เต็มสองตา

  "เจ้าบ่าวจะรับหญิงสาวฮารุโนะ ซากุระเป็นภรรยาหรือไม่?"

  "รับครับ"เขาเอ่ยรับทันทีในสีหน้าที่ยิ้มอ่อนๆให้เจ้าสาว

  "แล้วเจ้าสาวจะรับคุณฮาตาเคะ คาคาชิเป็นสามีหรือไม่"

  "รับค่ะ" ร่างบางตอบโดยที่ไม่ลังเลอะไรก่อนจะยิ้มให้ร่างสูง

  "เมื่อทั้งสองรับปากกันแล้ว ขอให้ทั้งสองรักกันอย่างบริสุทธิ์ความรักของทั้งสองจะไม่มีสิ้นสุดจนกว่าจะชีวิตจะสิ้นลมหายใจ ความรักของบ่าวสองเป็นที่ประจักษ์ชัดแล้วว่าทั้งสองเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการ มีใครจะคร้านอะไรหรือไม่?" บาทหลวงถามผู้คนในโบสถ์ก่อนจะพยักหน้า แขกในงานตาต่างลุกเป็นไฟอยากเห็นบ่าวสาวจูบกัน เจ้าบ่าวเปิดผ้าบางๆที่ปิดหน้าเจ้าสาวออกก่อนสาวเจ้าจะเอ่ยอะไรบางอย่าง

  "ฉัน-!" ไม่ทันที่จะกล่าวอะไรร่างสูงก็โอบไหล่และเอวของเจ้าสาวแล้วดึงเข้ามาจูบแล้วระฆังวิวาห์ก็ดังลั่น

  "หึ้ย!!ฟิน!~/โอ้โห~/รุนแรง!" ทั้งโอบิโตะและรินต่างตกใจกับการกระทำของเพื่อนสนิท

  "จะพูดอะไรนะ?" เขาถอนจูบออกแล้วมองหน้าเจ้าสาว

  "....."ร่างบางยิ้มเยาะก่อนจะจูบร่างสูงอีกที

  "ท่าทางจะได้หลานเต็มบ้านแน่ๆเลยว่ะ"เทมาริกระซิบอิโนะที่กำลังมองบ่าวสาวจูบกันเหมืิอนดูซีรีย์เกาหลี

  "ก็ว่างั้นแหละแก~ขอหลานน่ารักๆนะ!"

  "ดังไปแล้วยัยหมู!เดี๋ยวเขาก็ละปากกันหรอก"เท็นๆตีแขนอิโนะก่อนจะจ้องต่อ

  "พร้อมมั้ย?" ร่างสูงละจูบอันหน้าเสียดายออกก่อนจะถาม

  "พร้อมอะไร? เดี๋ยวก่อนสิ!" ร่างบางเพียงเอ่ยปากออกว่าอะไรร่างสูงก็ช้อนตัวของเธอแล้ววิ่งไปที่รถคันหรูของตัวเอง

  "เอ๋? จะพาฉันไปไหน?"

  "ไปหาแม่ฉันน่ะ"

  "ไปสิคะ ฉันเองก็มีเรื่องอยากจะบอกคุณแม่เหมือนกัน"

  "เห้ยๆ! จะไปไหนกันอ่ะ!?"

  "ไปหอไงอิโนะไม่น่าถาม!"

  "หึ้ย~ รู้สึกฟิน~"

  "โรคจิต!"

  "อ้าวๆ ว่าอย่างนี้ก็ไม่ถูกนะ!"

 

  สถานที่แห่งความทรงจำ

  "แม่ครับความฝันที่ผมวาดไว้มันเป็นจริงแล้วนะครับ"

  "คุณแม่คะ...พี่คาคาชิเป็นผู้ชายที่หนูรักค่ะ เขาดูแลหนูดีมากเลยนะคะ เขาทั้งมีเมตตา จิตใจอ่อนโยนและที่สำคัญรักแค่หนูคนเดียว หนูสัญญาค่ะว่าจะรักและเคารพเขาในฐานะสามี"

  "ซากุระ...บอกอีกทีได้มั้ยว่าเธอเรียกฐานะฉันว่าอะไร?"

  "สามีค่ะ มีอะไรหรอคะ?"

  "เปล่า ฉันแค่ไม่ชินน่ะปกติเธอเรียกฉันว่าพี่"

  "เดี๋ยวก็ชิน ถ้าวันนี้ผ่านไปได้ดีคืนนี้พี่ก็ได้ยินฉันเรียกพี่ว่าที่รักเต็มๆปากแล้ว"

  "อยากฟังแล้วอ่ะ~"

  "คืนนี้ไงคะ" ร่างบางเดินกอดแขนร่างสูงก่อนจะเดินมาข้างล่าง

 

Sakura talk

  20:30

  ธีมสีในงานคือสีขาวกับสีเงิน ถามว่าใครเลือก? ฉันเลือกเอง มันคือพี่คาคาชิเลยล่ะสีผมคือสีเงินสีขาวคือสีชุด

  "งานแต่งตอนกลางคืนนี้สวยจังเลยนะคะ"ฉันมองพี่คาคาชิแล้วยิ้มให้เขา

  "ใครเลือกล่ะครับ?"

  "คนเลือกสวยมั้ยล่ะ?"

(โอ้ย! หลงตัวเองในงานแต่งอีก~ :writer)

  "สวย สวยมาก~" พูดจริงหรือพูดเล่นเนี่ย?

  "พูดจริง?"

  "จริงๆ สวยมาก ทั้งงานนี้เธอจัดการเองด้วยซ้ำขอบคุณนะที่รัก"

  "ว้าวๆ รักกันอย่างนี้ สงสัยมีลูกเต็มบ้านแน่ๆ!"

  "นั่นปากหรออิโนะ?"

  "ใช่แล้ว ปากหมา เอ้ย! ปากดีอย่างนี้มีแค่อิโนะจ้ะ~"

  "ฉันเชื่อแล้วว่าฉันมีเพื่อนเป็นหมา"

  "อีเจ้าสาวปากร้ายนี่!"

 

  21:45

  พี่โอบิโตะกับพี่รินเป็นพิธีกรในงานบอกเลยว่าป่วนสุดๆเพราะคนที่คอยจับผิดก็มีพวกอิโนะยังไม่พอยังมีพวกพี่เขาอีก ฉันล่ะไม่อยากให้ค่าตัว (-_-#!)

  "เจ้าบ่าวๆ"

  "ครับ?"

  "หอมแก้มเจ้าสาวโชว์หน่อยดิ!" พี่โอบิโตะ!! พี่เขายื่นไมค์ให้พี่คาคาชิ

  "ส่งไมค์มาให้กูด่าชัดๆรึไงล่ะ? ไอบ้า!" พี่คาคาชิยังไม่ได้รับไมค์มาจากพี่โอบิโตะ สังเกตได้ว่าพี่เขาสนิทกันจริงๆ

  "อยากได้ยินเสียงหอมดังๆ~"

  "พี่โอบิโตะเล่นอะไรเนี่ย!"

  "พี่ไม่ได้เล่น เขาบอกมา~"

  "555!" คนในงานต่างขำในมุขที่พี่โอบิโตะเล่น

 

  กรึก! ปึง!! (เสียงประตูเปิด)

  "ผมมาช้าไปสินะ" สะ... เสียง เสียงซาสึเกะ! เขามางาน!

  "ไม่ช้าหนิครับมาได้ทันพอดีเลย ช็อตเด็ดกำลังมาเลย"

  "ซาสึเกะ..." เสียงของฉันสั่นไปหมดเพราะกลัวว่าเขาจะมาพังงาน

  "ไม่ต้องกลัวนะ งานแต่งของเราจะผ่านไปด้วยดี ถ้าเราอยู่ด้วยกัน"

  "...."

  "เจ้าบ่าวเจ้าสาวทั้งหล่อทั้งสวยเลยนะคะ!" คารินเองก็มางานด้วย เธอใส่ชุดราตรีสีแดงสดเดินเข้ามาในงาน สายตาที่คาดโทษฉันเหมือนฉันแย่งของของนางไปอีกครั้ง

  "ขอบคุณนะครับ พวกคุณสองคนเองก็กำลังจะแต่งงานผมกับเจ้าสาวเองก็ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ อย่าลืมเชิญผมกับภรรยาไปงานนะครับคุณอุจิวะ ซาสึเกะ ทุกคนในสตูดิโอแสดงความยินดีให้ทั้งสองหน่อยสิครับ" ฉันรู้ว่าเขาจะมาฉีกหน้าฉันกับพี่คาคาชิในงาน แต่พี่คาคาชิรู้ทันเขาก็รีบชิงพูดก่อน

  "ครับ ผมเชิญคุณและภรรยาของคุณไปร่วมงานแน่นอนครับแต่ว่า....ผมขออะไรอย่างนึงสิครับ"

  "...."พี่คาคาชิมองซาสึเกะด้วยสีหน้าเย็นชาเรียบเฉย

  "คุณซากุระ คุณยังจำสัญญาเมื่อ2ปีที่แล้วได้รึเปล่าครับ?"

  "!!!"

  "สัญญาที่เราทำด้วยกันและตกลงกัน สองคน"

  "สัญญาอะไรซากุระ?"

  "เขาบอกฉันว่าพี่ขายฉันให้กับเขา ถ้าพี่ขายฉัน พี่จะไม่ถูกรบกวนจากอุจิวะ"

  "ห๊ะ?! ฉันไม่เคยตกลงสัญญานั่นนะ ฉันไม่เคยคิดจะ-"

  "ฉันรู้ๆ แต่มันรวมไปถึงพ่อแม่ของเราด้วย"

  "รวม?!"

  "...." ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ

  "ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดถึงสัญญาอะไรคุณซาสึเกะ?" ฉันเลี่ยงที่จะไม่ตอบมันเพราะมันจะลามไปใหญ่

  "งั้นหรอครับ? ผมกะจะมาทวงสัญญานั่นอีกรอบนะ~ เอาเป็นว่าขอให้ทั้งคู่เข้าหอกันอย่างมีความสุขนะครับ"

  "ซาสึเกะ!"

  "อย่าเลยค่ะ" ฉันจับแขนพี่คาคาชิเอาไว้เพื่อห้ามเขา

  "แต่..."

  "เชื่อฉันเถอะ...พี่โอบิโตะคะ"

  "งั้นเรา...จะให้เจ้าสาวโยนช่อดอกไม้นะครับ นาทีทองของสาวๆที่มีแฟนแต่ยังไม่แต่งและสาวๆที่โสดกันรวมไปถึง...อ่า...เหล่าเก้งกวางบ่างและญาติมิตรของลิงด้วยนะครับ ถ้าถามผมว่ามันคืออะไร?....ผมไม่ตอบดีกว่าน๊า~" พี่โอบิโตะแก้ไขเฉพาะหน้าให้ทุกคนลืมเรื่องเมื่อครู่

  "กรี๊ด!!~~/มาแล้วโว้ย!/กูต้องได้แต่ง!"

  "...." รู้สึกเจ็บที่หน้าอกแปลกๆ

  "ไหวมั้ย?"

  ""วะ...ไหวค่ะ ฉันโอเค งานแต่งของเราฉันจะไม่ให้มันพัง"

  "งั้นรีบๆโยนเถอะ ดูจากทรงแล้วเธอคงไม่ไหว"

  "ค่ะ"

  ฟิ้ว~ หมับ!!

  "เอ๋?!"

  "ใครได้วะ?"

  "ในมือฉันก็ไม่มี"

  "ฮิ...ฮินาตะ!!!"

  "แกได้ได้ไง?!"

  "ก็ไม่รู้สิคะฉันแค่นั่งเฉยๆนะคะ"

  "นารูโตะงานอีเกะจบแกต่อเลยฉันจะได้ตาม"

  "นี่อิโนะ! ถามซาอิยังเหอะ?"

  "ยังไม่ถามแต่จะแต่ง!!"

 

  ตัดมาที่ฉัน

  "อ่ะ!..โอ้ย!" มันเริ่มแน่นที่อกจนเริ่มหายใจไม่ออก

  "ซากุระ!"พี่คาคาชิเห็นฉันไม่ไหวก็รีบพาไปหลังเวที

  "ฉัน...ฉันเป็นอะไร?!"

 "กลิ่นนี้มัน! เธออย่าหายใจถี่นะค่อยๆหายใจ โอบิโตะพูดปิดงานเร็ว!"

  "ได้!"

  "ซากุระไหวเปล่าไปโรงพยาบาลมั้ย?!" พี่รินวิ่งมาพยุงอีกแรง

  "รินฉันฝากซากุระก่อนนะ! ถ้าไม่ไหวโทรหาชิซุยเอาล่ะ"

  "นายจะไปไหน?!"

  "ไปหาซาสึเกะ"เสียงที่เรียบเฉยทำให้ฉันอยากจะตามไปด้วยแต่ก็ไปไม่ได้

 

Kakashi talk

  "ซาสึเกะ!!" ผมวิ่งตามมันไปถึงหน้าตึก

  "ตามมาซะหน้างานเชียวมีอะไรหรอ?"

  "แกใส่สารระเหยลงในช่อดอกไม้ใช่มั้ย?!"

  "ฉลาดดีหนิ" ถ้าไม่ใช่สายสืบมาก่อนเธออาจจะตายก็ได้...

  "มึงจะฆ่าซากุระจริงๆหรอ?!"

   "ถ้าซากุระมีทายาทให้มึง บริษัทที่ซากุระดูแลก็ตกเป็นของมึง! ไม่ให้กูฆ่าก็ไม่ได้เพราะทั้งเกลี้ยกล่อมก็แล้วเธอก็ไม่ยอมเป็นของกู แล้วจะให้ทำยังไง!?"

  "เลวเกินไป! ถ้าเกลียดกันขนาดนี้ฆ่ากูไม่ดีกว่ารึไง! เป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่คนในครอบครัวของกู! ถ้าจะฆ่าเธอให้ฆ่ากูแทนซะ! เรื่องจะได้จบ!" ขอคนที่ไม่ใช่ซากุระ.. เท่านั้น

  "ถ้ากูฆ่ามึงมันก็ไม่สนุกสิใช่มั้ยคาริน?"

  "จริงอย่างที่ซาสึเกะพูดนะคุณคาคาชิ"

  "...."คงต้องพูด...จำเป็นต้องใช้คำๆนั้นจริงๆงั้นหรอ?

  "เงียบทำไมล่ะ?"

  "ได้โปรด..."

  "มึงพูดว่าอะไรนะ?"

  "ได้โปรด...อย่าทำร้ายซากุระ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องธุรกิจ.. หรือเรื่องส่วนตัวของนายกับเธอ...."

  "เฮ่อ~"

 

Writer สงสารอ่ะ เจออุปสรรคเยอะเกิ๊นนะคู่นี้ เชียร์ kakasaku คู่นี้หน่อยนะ ไหนๆก็จะจบเรื่องแล้ว จะรักกันแบบปกติแบบชาวบ้านชาวช่องได้เปล่าเนี่ย ใครแต่งวะแม่ม!

(ไรท์จะด่าตัวเองทำไม????)