[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Writer talk

  "หึก! อึก!!" เสียงของซากุระเริ่มจะไม่มีเรื่อยๆ

  "โอบิโตะ!"

  "ได้เวลาของบ่าวสาวที่ต้องขึ้นหอแล้วนะครับ! ตอนนี้ขอให้ทุกท่านสนุกกับงานต่อไปนะครับ!"

  "รับสิเว้ย!!! ไอบ้าชิซุย!....ชิซุย!"

(ครับ?!)

 "ฉัน โนฮาระ ริน พี่สาวซากุระตอนนี้ซากุระหายใจไม่ออกนายช่วยเตรียมการที่โรงพยาบาลที!"

(ได้ครับ!)

  "โอบิโตะอุ้มน้องไปเร็ว!"

  "ซากุระแข็งใจก่อนนะ เดี๋ยวก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว!" รินวิ่งตามโอบิโตะพร้อมบอกให้น้องสาวแข็งใจไว้

  "พี่...พี่ริน.. ฉัน...มะ..ไม่ไหว..ละ..แล้ว...." ตาที่พร่ามัวของซากุระเริ่มหลับลงเรื่อยๆ โอบิโตะอุ้มซากุระไปที่รถแล้วขับรถไปที่โรงพยาบาล

 

....

 

  "ขอร้อง อย่าเอาเธอมาเกี่ยวข้องกับเรื่องของอุจิวะกับฮาตาเคะ..."เสียงของคาคาชิเริ่มสั่นคลอนเรื่อยๆ

  "ขอร้อง?! ว้าวๆ~ประธานฮาตาเคะขอร้องกับคู่แข่งงั้นหรอ?! จะไม่ให้เกี่ยวได้ไงล่ะ!! ในเมื่อเราแย่งชิงฮารุโนะ ฮารุโนะคือเป้าหมายของเราทั้งสองตระกูล จากของเล่นที่อยู่ในมือของฉันกลับกลายเป็นว่ามีหมาคาบมันไปแทน"

  "ถึงเธอจะเกี่ยวข้อง แต่อย่าเอาเธอมาเป็นตัวกลางทุกอย่าง! คนเริ่มศึกก่อนเป็นฝ่ายฉัน ฝ่ายฉันที่เริ่มแย่งซากุระจากนาย!"

  "งั้นเวลาขอร้อง...เขาขอร้องกันยังไงล่ะ? เลือกเอานะระหว่างวงตระกูล,บริษัท กับ...หญิงสำส่อนอย่างซากุระที่เคยเป็นของฉัน"

  "....ผม...ในฐานะประธานบริษัทของฮาตาเคะ นายฮาตาเคะ คาคาชิ ขอจบการแข่งขันบริษัท...อุจิวะจะเป็นฝ่ายชนะและได้สิทธิในการควบคุมตระกูล...."

  "ตระกูลอะไร?"

  "......ฮาตาเคะทำตามสิ่งที่ตน-!"

  "ไม่ต้องตกลงอะไรทั้งนั้น!" เสียงใสดังขึ้น

  "โผล่มาจนได้ยัยตัวปัญหาคิดว่าเธอจะนอนตายในหอซะแล้วนะซากุระ"

  "ซากุระ เธอมาที่นี่ทำไม?!"

  "ฉันจะไม่ยอมให้คนที่ฉันรักมาก้มหัวบีบน้ำตาให้กับคู่แข่งบ้าๆอย่างนาย!"

  "น้ำเน่า!"

  "พูดอย่างกับนายไม่เคยทำกับฉันน่ะนะซาสึเกะ! นายจำวันที่นายไปอเมริกาได้มั้ย?"

  "หึ!เรื่องนั้นน่ะหรอ? จำได้"

  "พอดีนาฬิกาที่ฉันใส่น่ะมันอัดเสียงความเท็จที่นายพูดด้วย ส่วนตอนที่นายกลับมาจากอเมริกาฉันก็มีโทรศัพท์สำรองไว้แล้วมันก็อัดเสียงนายด้วยและสุดท้าย เสื้อที่พี่คาคาชิใส่มีไมค์เล็กๆติดอยู่ด้วยนะ และเรื่องสุดท้ายในงานแต่งที่นายวางยาใส่ฉัน ฉันเองก็เกือบตายจริงๆด้วยล่ะสิแต่ยังดีที่มีหมอดีๆจากอุจิวะอยู่บ้างที่ช่วยชีวิตฉันไว้ เขาดูดสารเหยนั่นออกจากตัวฉันแล้วเอาออกซิเจนมาแทนที่"

  "เก่งขึ้นมากเลยนะเจ้าสาว? แต่ยังคงใสซื่ออยู่ดี"

  "?"

  "ในเมื่อไมค์นั่นอัดเสียงฉันยังไงมันก็อัดเสียงว่าที่สามีเธอด้วยเหมือนกัน ซึ่งคำสารภาพที่ว่าฝ่ายฮาตาเคะไปแย่งเธอมาจากฉัน"

  "หึๆ 555! ถ้าเขาแย่งฉันมาจากนายเขาคงฆ่านายแล้วล่ะ ส่วนตอนที่เราคบกันอยู่ฉันบอกให้เอาบุญนะว่า....ฉันรักนายมากจนที่ฉันรู้ว่า ในแชทที่นายบอกฉันว่าให้เจอกันที่ดาดฟ้า ฉันก็เลิกรักนายได้เลยเพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะนายคบคารินมาก่อนที่จะคบฉันแล้วด้วยซ้ำ! ฉันรู้ได้ไง? รู้จากพี่ชายที่นายเห็นว่าเลวไงล่ะ เขาบอกฉันทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องหมั้นของนายด้วย"

  "!!!"

  "พี่ิอิทาจิบอกให้ฉันแกล้งคบต่อไป ฉันแกล้งนายจนเกิดรักนายจริงๆแต่ก็ว่านะ มองคนแค่เปลือกนอก ส่วนพี่คาคาชิน่ะ ฉันมีความรู้สึกดีๆตั้งแต่เขาเข้ามาในโรงเรียนแล้ว จนตอนนี้ฉันมั่นใจว่าเขาคือคนเดียวที่ฉันรัก"

  "งั้นก็ดี จะได้ไปขึ้นหอบนดาวดึงส์!" ซาสึเกะค่อยๆหยิบปืนในเสื้อออกมาแล้วจ่อไปที่หัวของซากุระกับคาคาชิ

  "คุณซาสึเกะ!"

  "โอบิโตะ?"

  "เราขอจับคุณในฐานะตำรวจของอุจิวะและสิ่งที่คุณทำผิดคือสร้างเรื่องเท็จปรักปรำผู้อื่นและพัฒนาบริษัทโดยมิชอบและคุณก็ได้ละเมิดสิทธิ์ของคุณซากุระ"

  "คารินกลับ!" ซาสึเกะจับต้นแขนคารินแล้วดึงเธอเข้ารถ

  "ตามไป!" คำสั่งของโอบิโตะทำให้ตำรวจทุกนายขึ้นรถแล้วขับตามรถของซาสึเกะไป

  "ครับ!"

  "ริน?" คาคาชิที่กำลังตกใจกับเหตุการณ์ทั้งหมดก็เริ่มเอ่ยปาก

  "หืม?" 

  "โอบิโตะทำงานอะไรกันแน่?"

  "นี่นายยังไมรู้อีกหรอ?"

  "ยังล่ะสิถึงได้ถาม"

  "ผู้บังคับบัญชาพลโท จ้ะ"

  "มีสามีดีเนอะ" คาคาชิคิดว่า อีกไม่นานเพื่อนรักของเขาคงจะไม่บอกความลับให้เขารู้อีกแน่เพราะบอกแต่ภรรยาของตัวเองจนลืมเพื่ิอนคนนี้จริงๆ

  "แหงอยู่แล้ว แต่เรื่องเข้าหอน่ะทั้งคู่ยังคงเข้าอยู่ใช่มั้ย?"

  "ฉันเหนื่ิอยกับงานแล้วล่ะคงสลบคาที่นอนน่ะ"

  "คาคาชิจะยอมให้เธอนอนรึเปล่าซากุระ?~"

  "อะไรเนี่ย? พี่คาคาชิทำไมมองหน้าฉันอย่างนั้นล่ะ?"

  "เธอเอาไมค์ใส่ในเสื้อฉันตอนไหน?"

  "ก็....ตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"

  "ห้ะ?!"

  "หึๆ เก่งป้ะ?"

  "ชิ แล้วระบบหายใจเธอล่ะ?"

  "คล่องตัวแล้ว สบายมาก~"

 

  23:30

  "หาว~/(-_-#)"ร่างสูงอุ้มร่างบางเข้าหอแล้ววางร่างบางลงกับเตียงเบาๆ

  "ฉันขอตัวไปอาบอีกห้องนะ หาว~"

  "ค่า~" ทั้งสองเริ่มง่วงซะแล้ว~

  20นาทีผ่านไป

  "zzZ~~" ร่างบางที่มุดตัวอยู่ในผ้าห่มกลับหลับไปเสียแล้ว

  "ขี้เซาจริงๆ" ร่างสูงค่อยขยับไปกอดร่างบางก่อนนอนตามเคยแต่ต้องพบว่า!

  "ซากุระนี่เธอใส่ชุดอะไรนอน?!(0///0!)" เมื่อมือของร่างสูงจับไปที่เอวคอดของร่างบางต้องพบว่ามันไม่ใข่เนื้อผ้าแต่เป็นผิวนวลของเธอเลย!

  "อะไร? ผ้าบางๆที่ฉันใส่พี่ก็เคยเห็นแล้วหนิ"

  "เธอเป็นผู้หญิงนะ! ปกติเสื้อผ้าที่เธอใส่มัน-"

  "อะไรคะคุณสามี~ "

  "โอย~เสียงนี้มัน~(-///-)"
  'เสียงที่ยั่วกิเลสและความปราถนานี่มันพุงพล่านหนักกว่าเดิม'

  "อยากคุยกับเด็กใช่มั้ยเมื่อสี่วันก่อน?" ร่างสูงคร่อมร่างบางไว้พร้อมกับจับข้อมือ

  "ใช่~ อยากมาก~" ร่างบางไม่ขัดขืนการกระทำอะไรของร่างสูงกลับให้ร่างสูงกระทำต่อไป

  "แล้วก็เมื่อหลายวันก่อนเธอเองก็อยากได้ยินเสียงของเด็กๆวิ่งในบ้านด้วย~" ร่างสูงมองเรือนร่างของร่างบางที่อ่อนช้อยไปมา

  "ช่าย~แล้วพี่ก็อยากรู้ว่าเด็กคนนั้นมีสีผมสีอะไร?"

  "หึๆ ถ้าเธอยั่วฉันอย่างนี้คงไม่ได้เลี้ยงลูกคนเดียวแน่ๆ!" ร่างสูงเริ่มใช้มืออีกข้างไล่ไปที่ต้นขาของร่างบาง

  "เห้ย! คนเดียวก็พอม้าง~"

  "ขอ4คน~"

  "ทำไหวเปล่าเหอะ!"

  "เธอยังไม่รู้รสชาดของฉันอย่าอวดเก่ง แม่ตัวดี~"

  หลังจากนั้นทั้งสองก็อยู่ในห้องนั้นเกิน2วัน บ้านที่ทั้งสออยู่เป็นบ้านของร่างสูง ซึ่งพ่อของเขาก็หลอกทั้งสองคนว่าจะขอไปดูงานของร่างสูงเล็กน้อยแต่เปล่าเลย เขาวางแผนกับป้าที่เป็นคนใช้ว่าจะไปขออาศัยบ้านของแม่ร่างบางอยู่ที่นั่นสักพัก

 

  2วันผ่านมา

  "ซากุระ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วย"

  "หืม? เรื่องอะไรล่ะคะ?"

  "เรื่องที่ว่าเธอคบซาสึเกะมันแค่แกล้งงั้นหรอ?"

  "ตามที่พี่ได้ยินในคืนวันนั้นแหละค่ะ"

  "ที่แท้ฮารุโนะก็อยู่เบื้องหลังทั้งหมดใช่มั้ย?"

  "จะว่าอย่างนั้นก็ได้นะคะแต่ลูกตาของคุณน่ะ ฉันเพิ่งรู้นะ"

  "เปลี่ยนสรรพนามเฉย?"

  "ก็คุณสามีไงคะ เชื่อฉันสิเดี๋ยวก็ชิน"

  "ฉันคงจะชินกับว่าคุณได้เร็วอยู่นะแต่..คำว่าคุณพ่อนี่ล่ะสิตัวปัญหา!"

  "ช่วยฉันเลี้ยงลูกด้วยล่ะถ้าเด็กน้อยออกมาแล้ว หึๆ"

 

Sakura talk

  3เดือนผ่านไป

  "....." ฉันกำลังยืนจ้องกับที่ตรวจครรภ์ที่ยังไม่ได้ตรวจ

  "เอาก็เอาวะ!!"

  ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะตรวจมัน ผ่านไปสักพักฉันค่อยๆคว่ำมันลงก่อนจะหลับตาปี๋

 

 

ฉัน...ฉัน

 

 

 

 

ท้อง!!

 

 

 

 

 "ไม่จริงใช่มั้ย! ฉันจะบอกเขาดีมั้ย?! โทรหา...ยัยหมู!" ถ้าดูแล้วตอนนี้ก็3เดือน!

(ฮัลโหล~~)

  "ฉัน...ฉัน"

(เป็นอะไร อีกล่ะซากุระ?)

  "ที่ตรวจครรภ์มัน...สองขีด"

(.....)

  "ฉันควร-!"

(วู้ว!!!!! ซากุระท้องแล้ว!!!เพื่อนฉันท้อง!! แกควรบอกพี่คาคาชินะ แต่เก็บเอาไว้ก่อนก็ได้เพราะยังไงๆท้องก็ป่องอยู่ดีคิดในแง่ดีนะเว้ย~ดีใจว่ะ อร๊าย~~~~)

  "ให้มันน้อยๆหน่อย ตอนนี้พี่เขาเองก็กำลังตามเรื่องซาสึเกะอยู่ด้วยฉันก็เลยไม่อย่ารบกวนเขา"

(ความคิดดีหนิ เออๆเดี๋ยวเอาของไปฝากนะ บาย~ ลูกค้าสั่งของเต็มเลย)

  "จ้า"

 

  13:50

  "จ๊ะเอ๋!! คุณแม่"

  "อะไร?"

  "เอาของมาให้กินอ่ะกลัวแกจะเทบ้านออกมากิน"

  "บางทีฉันก็กลัว...กลัวว่า ฉันจะรับเรื่องนี้ไม่ได้"

  "ทำไมแกคิดอย่างนี้ล่ะ ถ้าแกมีแกจะรับรู้ความรู้สึกของคนเป็นแม่เลยนะซากุระ อีกอย่างนะคุณลุงซาคุโมะก็อยากมีหลานพ่อแม่แกก็อยากมี รวมถึงพวกฉันด้วยนะ รับการเกิดมาของเด็กคนนี้ซะ คนที่มีความสุขที่สุดคือคุณคาคาชิ ถึงมากที่สุดจะเป็นแค่แกด้วยซ้ำ ยอมเจ็บเพื่อเด็กน้อยๆที่ได้เกิดมา"

  "ขอบคุณที่พูดให้ฟังนะ ฉันเชื่อว่าไม่นานนี้อาการของคนเป็นแม่ก็ออกมาเองแหละ เพราะยังไงฉันก็ต้องแพ้ท้อง"

  "เด็กออกแล้วบอกข่าวด้วยล่ะ อยากรู้จนใจแทบขาดละ แล้วมีใครรู้อีก?"

  "มีแค่แกคนเดียวนี่แหละ ที่ไม่อยากให้รู้มากเพราะมันจะเข้าหูพี่คาคาชิเอา"

  "อ่ะ ฉันไปเปิดเน็ตหาให้เลยนะเนี่ยที่ว่า"คนท้องต้องทานอะไร?" บอกเลยว่าเด็กที่เกิดมาต้องสตรองแน่แก!"

  "หรอ!!! เหมือนแกมีลูกกับซาอิซะมากกว่าอ่ะเตรียมขนาดนี้"

  "ยัยบ้า! เรื่องลูกซาอิคงไม่รู้หรอกว่าต้องทำอะไรยังไง!"

  "ก็ไม่แน่หนิ อะไรจะเกิดขึ้นก็ได้ขึ้นอยู่กับอนาคต?"

  "... อย่าทำงานหักโหมล่ะหันมาใส่ใจกับเด็กในท้องกับตัวเองให้เป็นพิเศษล่ะ เป็นห่วงแกกับหลานเว้ย~"

  "จ้าๆ"

...

  "หนังสือ? คู่มือคุณแม่มือใหม่?! นี่มันเล่นเตรียมขนาดนี้เลยหรอ?! สรุปใครท้องกันแน่วะเนี่ย?"

 

  17:30

  "โอย~ ฮึก!! จะอ้วก! แหวะ!!"ระหว่างที่ฉันนั่งดูทีวีอยู่ข้างล่างก็เห็นพี่คาคาชิเดินค่อมหลังมา

  "พี่คาคาชิ!! เป็นอะไรไปคะ?!" ฉันก็รีบวิ่งไปหยิบของจากเขาแล้วช่วยพยุงเดินเข้ามาในตัวบ้าน

  "ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ กินอะไรก็จะอ้วกตลอดเลย"

  "ฉันว่าไปนั่งพักก่อนนะ เดี๋ยวฉันหายาให้"

  "สงสัยอาจจะเป็นโรคกระเพาะมั้ง? กินอะไรไม่ค่อยลงแถมยังจะมีอะไรออกจากปากทุกวัน"

  "ทานยานะคะแล้วไปพักผ่อน เดี๋ยวเรื่องงานฉันดูให้"

  "ลำบากเธอเปล่าๆ ฉันทำงานได้สบายๆน่ะ"

  "แน่ใจนะว่าไหว?"

  "ไหวสิ ฉันทำได้"

  "อย่าหลอกฉันนะว่าไม่ได้กินยาข้าวก็ด้วยนะ!"

  "ครับๆ คุณศรีภรรยา~"

 

  19:00

  "ทานข้าวได้แล้วนะคะ"

  "รู้แล้วๆ กำลังลงไป"

  "เฮ่อ~"

  "ฮึก! อืม~ ทำไมมันกลิ่นแปลกๆล่ะ?"

  "เอ๋? คุณป้ากับฉันเพิ่งเอามาวางเองนะไม่เสียหนิคะ?"

  "ฉันคง..ไม่สบายมากเกินไป?"

  ระหว่างที่นั่งทานข้าว ฉันก็เห็นพี่คาคาชิเขี่ยข้าวในจานไปมา กินคำเล็กๆและมีท่าทีจะอาเจียนทุกครั้ง จนฉันเป็นห่วง

  "ผมขอตัวก่อนนะครับ...ฮึก!" อยู่ๆเขาก็วิ่งไปที่หลังบ้านแล้วใช้มือปิดปากเอาไว้

  "พี่คาคาชิ?! ขอตัวก่อนนะคะ!" ฉันวิ่งตามเขาไปที่หลังบ้าน

  "เอ~ ช่วงนี้คาคาชิมีอาการแปลกๆแฮะ?"

  "คงจะเป็นเพราะทานข้าวไม่ตรงเวลานะค่ะท่าน..ไม่แน่อาจเป็นเพราะ...."
.....

  "แควะ!! อะแห่มๆ! โอย~"

  "พรุ่งนี้ไม่ต้องทำงานนะคะ พักผ่อนอยู่บ้านดีกว่านะ" ฉันยื่นน้ำเปล่าให้เขาแล้วลูบที่หลังของเขา

  "แต่ว่า..." ยังจะมีแต่อีก! (-_-!)

  "ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น นี่เป็นคำสั่ง!"

  "เข้าใจแล้ว..." เขาทำหน้าเศร้าเล็กน้อยแล้วค่อยๆเดินเข้าบ้าน

  "ไม่ไหวก็หยุดงานไปก่อนเถอะ คาคาชิ"

  "แต่ถ้าขาดประธานบริษัทไปคงจะ..."

  "พ่อก็เป็นประธานบริษัทนะ"

  "ขอวันพรุ่งนี้อีกวันเถอะ ถ้าไม่ไหวจริงๆฉันก็จะอยู่บ้าน"

  "ก็ได้ค่ะ แต่สัญญาก่อนว่าจะทานข้าวกับยาให้ครบมื้อ"

  "สัญญา"

 

  00:08
  และระหว่างที่นอนอยู่พี่คาคาชิก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป ฉันรู้สึกว่าเตียงยุบลงก็หันไปเห็นเขากำลังอาเจียนที่โถส้วม

  "ฮีึก!"

  "พี่คาคาชิ...."ฉันย่อตัวไปนั่งข้างๆเขาก่อนจะลูบหลังเขาเพื่อให้เขาได้อาเจียนสะดวกขึ้น

  "ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เธอต้องตื่นกลางดึกน่ะ"

  "ไม่เป็นไรค่ะ ผลัดกันดูแลบ้างนะคะ คราวนี้ฉันเป็นคนดูแลพี่ไง"

  "ขอบคุณนะ ลำบากเธออีกแล้วล่ะสิ" เขาใช้มือเช็ดที่มุมปากแล้วกดชักโครกแล้วล้างมือบ้วนปากสองสามรอบ

  "ใครบอกกันว่าฉันลำบาก? ฉันไม่ลำบากสักหน่อย"

  "ดูแลฉันไงเรียกลำบาก"

  "ภรรยาดูแลสามีด้วยความรักเรียกลำบากหรอคะ?"

  "....ขอโทษนะที่ทำให้เธอต้อง..."

  "พอได้แล้วค่ะ"

  "....."

 

Writer ใครอ่านจบภายใน1วันบ้างตอนนี้? เดี๋ยวมีคนถามทำไมอัพตอนนี้ยาวจัง? ตอบ ไรท์กำลังปูพรมเตรียมเรื่องอื่นอยู่นะจ๊ะขออัพยาววววว ไปเลยเนอะ อีกไม่นานเรื่องอื่นๆที่ไรท์เตรียมก็จะมาแล้วเตรียมใจอ่านได้นะ ใครยังไม่ติดตามไรท์ติดตามได้นะจะได้ไม่พลาดนิยายเรื่องต่อๆไป