[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

 
4 ปีผ่านไป....
Writer talk
     เมื่อเวลาผ่านไปเร็วเหมือนกับโกหก การเรียนของสาวผมสวยสีดอกซากุระผ่านไปแล้ว4ปี เธอเริ่มเข้ามหาวิทยาลัย เธอยังคงอยู่ที่โคโนฮะ เพื่อเข้ามหาวิยาลัยที่นั่นต่อ การสอบผ่านไปอย่างราบรื่น
  "ซากุระ? ซากุระ? ยัยเถิก!" สาวผมบอล์นทองเรียกร่างบางที่นั่งเหม่ออยู่ริมขอบหน้าต่าง
  "ห๊ะ! อะไรๆใครเรียก?!"
  "ช่วงนี้เหม่อบ่อยจังนะ เป็นอะไรรึเปล่าแก?"
  "แค่...เครียดนิดหน่อยน่ะ เรื่องติงต๊องอ่ะแกไม่ต้องห่วงหรอก"
  "ดีเนอะ สอบเข้ามหาวิทยาลัยโคโนฮะได้กันหมดทุกคนเลย"
  "แหงอยู่แล้วป้ะ? โรงเรียนมัธยมก็ชื่อโคโนฮะแล้วจะสอบเข้ามหาลัยโคโนฮะไม่ได้เนี่ยนะ? หลักสูตรสอนมาก็ทำให้สอบเข้ามหาลัยนี้ด้วยซ้ำ"
  "เอาเหอะแก แต่แกจะไม่ได้เจออาจารย์คาคาชิแล้วเพราะว่าอาจารย์สอนแค่มัธยม~"
  "บ้าเปล่าแก! เรื่องส่วนตัวก็ส่วนตัวสิจะปนกับเรียนทำไม?"
  "โทษๆ ไปกินข้าวกัน"
  "ขอไปเอาหนังสือก่อนนะ"
  "เออก็ได้ๆ ฉันรอที่ร้านประจำนะ"
  "อืม...แล้วพวกนั้นอ่ะ?"
  "อ๋อเดี๋ยวก็ตามมาเองแหละ" หลังจากที่ทั้งคู่คุยกันก็แยกย้ายไปที่ที่พูดกันไว้
 
  "ถ้ามหาลัยมันใหญ่ขนาดนี้นะ...โหย!แล้วจะหาหนังสือเจอมั้ยวะ?" ร่างบางบ่นพึมพำกับมหาลัยที่ใหญ่โตเหมือนเมืองใหญ่เมืิองหนึ่งเพราะคณะที่เข้ากันนั้นจะเป็นคณะบริหารธุรกิจทั้งนั้น รวมถึงพวกของนารูโตะเองก็ด้วยที่เข้าคณะบริหารธุรกิจ
  "ซากุระจัง? มาทำอะไรที่ห้องสมุดหรอคะ?"
  "อ้าว! ฮินาตะ ฉันกำลังหาหนังสือเรื่องคณะน่ะวานช่วยหาให้หน่อยสิ"
  "อันนี้รึเปล่าคะ?" สาวผมน้ำเงินยื่นหนังสือให้ร่างบาง
  "ใช่! ขอบคุณมากๆเลยนะ"
  "คุณซากุระจะเจอกับอาจารย์คาคาชิอีกรึเปล่านะ?(^_^?)"
  "ฮินาตะ~ เล่นอะไรเนี่ย? โห่!แกมีแฟนออกหน้าออกตาหนิ แกก็ชอบทำตัวแอบๆซ่อนๆเหมือนไม่ใช่แฟนไอนารูโตะยังอย่างนั้น"
  "เปล่าหนิคะ แค่อยากอยู่คนเดียวบ้าง"
  "งอนนารูโตะแน่ๆเลย"
  "ไม่ใช่นะคะ!"
  "เอาล่ะไม่แกล้งแล้ว ไปกินข้าวกันเหอะ"
  "......."
  
  19:53
  ก่อนที่จะมีเรียนต้องมีรับน้องใหม่แน่นอน ร่างบางอ่อนเปรี้ยเพลียแรง เดินเข้าคฤหาสน์อย่างเคยชิน
  "เฮ่อ~ กลับมาแล้วค่ะ~" ร่างบางพูดทักทายก่อนจะหมดแรง
  "ซากุระ?! ทำไมหมดสภาพแบบนี้ล่ะ?" ร่างสูงวิ่งไปรับเธอก่อนถามที่มาที่ไป
  "ก็รุ่นพี่น่ะสิคะ ให้เล่นอ่ะไรก็ไม่รู้จับฉลากบ้าๆบอๆจากนั้นก็สั่งขึ้นไปปีนต้นไม้แล้วก็กระโดดลงมายังไม่พอ! ยังโดนขี้โคลนเหนียวๆที่ล้างออกยากๆมาละเลงหน้าฉันอีก!"
  "555 มันเป็นประสบการณ์อย่าไปคิดมาก แล้วทำไมไม่บอกให้ฉันไปรับ?"
  "รุ่นพี่มาส่งค่ะแต่เล่นจนฉันแขนแทบหัก เรื่องนี้ฉันจะบ้าตาย!"
  "ไปอาบน้ำสระผมเถอะ เหม็นไปหมดเลย"
  "เฮ่อ! เข้าใจแล้วค่ะ"
      การคบหาดูใจนั้นก็ผ่านไป4ปีเช่นกัน 4ปีที่ผ่านมาทั้งคู่รักกันดี แต่เวลาที่ผ่านไปดูเหมือนแค่ก้อนหินมันไม่ขยับไปไหนเลยแต่ทั้งคู่ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย จนร่างบางลืมเรื่องของซาสึเกะไปสักพัก แต่ร่างสูงไม่มีวันลืมอย่างแน่นอนเพราะเรื่องนี้เกี่ยวกับบริษัทและคนรักของเขาด้วยเช่นกัน
  เสียงเรียกเข้าของคาคาชิก็ดังขึ้น
  "เดี๋ยวฉันโทรกลับไป ตอนนี้ไม่ว่างคุย" เสียงของคนที่โทรมาหาเขายังไม่ได้เอ่ยถามสักคำ
  "คุยกับใครหรอคะ?"
  "อ๋อเปล่า ไม่มีอะไรเพื่อนฉันโทรมาน่ะ"
  "งั้นหรอคะ?"
  "ไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะจับเธอกินนะถ้ายังไม่ไป"
  "ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ"
  "แล้วเธอคิดว่าฉันจะไม่ทำอะไรเธอเหมืิอนตอนที่เธอยังอยู่ ม.5หรอ?"
  "จะทำอะไรฉัน?!"
  "อยากรู้ก็ลองไม่ไปอาบน้ำสิ~" ร่างสูงยืนพิงประตูแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์มองหน้าร่างบาง
  "ไปแล้วๆ น่ากลัวจุงเบยอ่ะ~" ร่างบางพูดกวนเล็กน้อยก่อนจะเข้าห้องของเธอไป
  ห้องที่เธอพักตอนนี้คือห้องของแม่คาคาชิ ทุกอย่างที่อยู่ในห้องไม่ได้ทำขึ้นมาใหม่แต่ยังคงความเป็นห้องเดิมอยู่ ที่เพิ่มเติมคือของของซากุระ
  "หืม~ ผมหอมมาก~" ร่างบางจับช่อผมของตัวเองมาหนึ่งช่อแล้วสูดกลิ่นหอม
  "ซากุระ ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ยอ่ะ ฉันลืมของไว้ที่ห้องเธอน่ะ" ร่างบางได้ยินของร่างสูงจึงคิดสนุกขึ้นมา
  "ลืมของไว้ที่ห้องของฉันอย่างนั้นหรอ~" นั่นก็คือการหว่านเสน่ห์
  "ชะ...ใช่"
  "เข้ามาหาเองสิ~ เผื่อมันเป็นของสำคัญ~"
  "จะดีหรอ?"
  "เข้ามาสิคะ~ ไม่เมื่อยหรอยืนอยู่ตรงนั้น?~" ซากุระยืนพิงขอบประตู ชุดที่เธอใส่ก็เป็นชุดนอนบางๆเท่านั้นพร้อมกับผ้าคลุมที่บางพอกัน
  "เห้ย! คือ....เธอทำไมไม่ใส่ชุดให้เรียบร้อยก่อนจะมา..."
  "...อะไรคะ?"
  "เธอก็รู้แล้วไม่ใช่หรอว่าฉัน...เป็นคนยังไง?"
  "ฉันรู้ จะหาของไม่ใช่หรอคะ?"
  "งั้นฉันจะรีบๆหานะ เธอจะได้นอน"
  "ไม่ต้องรีบก็ได้~"
 
  แกร็ก!! (เสียงล็อคประตู)
 
  "ห๊ะ!! นี่เธอทำอะไรน่ะ?"ร่างสูงพยายามที่จะไม่มองร่างบางเขารีบวิ่งไปเก็บของที่ตัวเองลืม
  "ฉันเปล่าทำสักหน่อย~"
  "เธอน่ากลัวกว่าที่ฉันคิด!"
  "ก็...เอาอย่างนี้ดีกว่า"
  "อะไรของเธอ?"
  "ช่วยติวหนังสือเล่มนี้กับฉัน ถ้าพี่ติวดีฉันจะให้ผ่านแต่ถ้าไม่ดีล่ะก็....."
  "ก็อะไร?!"
  "โดนทำโทษน่ะสิ"
  "บะ..แบบไหน?"
  "เดี๋ยวก็รู้~"
  "ขนลุกจัง~"
  "นี่พี่ก็เริ่มแล้วนะ~"
  "ก็อย่าทำตัวแบบนี้สิครับคนสวย~"
  "หืม?~ ฉันทำอะไร?~"
  "เรามาเริ่มติวหนังสือที่เธอว่ากันดีกว่า~ก่อนที่ฉันจะไม่ได้ออกจากห้องนี้"
  "เริ่มเลยสิ ฉันรอพี่อยู่นะ~"
 
 Writer จบEp.นี้อย่างลวกๆเพราะไรท์ยุ่งมาก~ ขอจบแค่นี้แล้วไปต่อที่Ep.33นะคะ บาย~~~