[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

 
Writer talk
  ที่เตียงสีขาวสะอาดมีชายหญิงคู่หนึ่งนอนกอดกัน ที่หน้าของทั้งสองมีรอยยิ้มแสดงถึงความสนุกสนานและมีความสุข
  ร่างบางตื่นขึ้นมานั่งมองร่างสูงก่อนจะโน้มตัวมาใกล้ๆหน้าของร่างสูง ร่างสูงรู้ตัวกอดตัวของร่างบางแล้วจักจี้ที่เอวของเธอจนเธอต้องพลิกตัวไปอยู่ข้างล่าง
  "5555!!..หยุดๆ..หยุดได้แล้ว555!"ร่างบางขอร้องให้หยุดแต่ร่างสูงยังคงแกล้งเธอต่อไป
  "คิดหรอ?ว่าฉันจะให้เธอหอมแก้มง่ายๆน่ะ? ง่ายไปรึเปล่า?" ร่างสูงรู้การกระทำขี้เล่นของร่างบางได้หมด
  "แล้วพี่คิดหรอ?ว่าฉันจะให้พี่จักจี้ฉันอย่างนี้ทั้งวันน่ะ?" 
  "เธอจะทำอะไร?...เห้ย!"ร่างบางไม่รอช้าจับปกเสื้อของร่างสูงเหวี่ยงให้ไปอยู่ข้างล่างแทน
  "ก็....อย่างนี้ไง~"เธอใช้นิ้วชี้แตะที่ปากของร่างสูงแล้วลากลงมาที่หน้าท้อง
  "อ๋อ~รู้แล้วว่ายังไง~"เขาจับข้อมือทั้งสองของร่างบางแล้วดึงมาหาเขา
  "ยังไงล่ะ? ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน~"
  ทั้งสองมองตาเหมือนรู้ใจอีกฝ่าย
 
....
 
  ก๊อกๆ! (เสียงเคาะประตู?)
 
  "ห๊ะ!!/ห๊ะ?!"ทั้งคู่อุทานพร้อมกัน แล้วลุกขึ้นมาจากเตียง
  "ไหนพี่บอกว่า?..."ซากุระรีบมัดผมแล้วแต่งตัวให้ดีขึ้น
  "ฉันก็โทรไปบอกแล้วนะ?"คาคาชิเองก็เดินไปเก็บของแล้วแต่งตัวให้ดีขึ้น
  "แล้วเป็นใครล่ะ?"ทั้งคู่ถามหาสาเหตุ
  "ฉันก็ไม่รู้"
  "มีใครอยู่มั้ย?"เสียงจากคนข้างนอกตะโกนถาม
  "ฉันรู้แล้วล่ะว่าใคร แขกฉันเอง"
  "หา?...พี่นัดแขกมาด้วยหรอ?"
  "ก็นัดเรื่องประชุมธุรกิจน่ะแล้วก็เรื่องแต่งงานของพวกเขา เธอไปเตรียมน้ำต้อนรับแขกเถอะ"
 
Kakashi talk
 ผมรีบเก็บของแล้วก็งานสำคัญๆเก็บใส่ลิ้นชัก คนที่มาคือโอบิโตะกับริน 
  "มาเปิดประตูได้แล้วคาคาชิ!" ไอนี่ก็เรียกจังเลย!(-_-#)
  "ขอโทษที่ต้องให้ยืนเรียกตั้งนาน"ผมเดินไปเปิดประตู
  "เรียกจนเป็นโทรโข่งอยู่ละ-"
  "ตัวเองก็!.....ไม่เป็นไรจ้ะคาคาชิ ว้า~ห้องยังสะอาดเหมือนเดิมเลยนะ"รินถอดรองเท้าแล้วเดินเข้าไปในห้อง
  "อะ! ไอคาคาชิ!"ระหว่างที่โอบิโตะกำลังถอดรองเท้าอยู่ก็ดันเหลือบตาไปเห็นรองเท้าของซากุระ
  "อะไร?"
  "พาใครมาด้วยเนี่ย?!"
  "เดี๋ยวก็รู้..."
  "บอกมาเดี๋ยวนี้นะเว่ย!"
  "ไม่!"
 
  ตัดไปที่ริน
 
  "ขอโทษนะจ๊ะ เธอคือใครหรอ?"รินถามกับร่างบางผมสีดอกซากุระที่กำลังเตรียมน้ำรับแขกอยู่
  "ฉันคือ..."ร่างบางผมชมพูกำลังหันหน้ามาหาริน!
 
 
 
 
 
 
 
......
 
 
 
 
 
 
 
 
  "!!!!!!/!!!!??" ทั้งสองคนเมื่อหันหน้ามาเจอกันก็ตกใจและอึ้งไปพร้อมๆกัน
  "ซะ...ซากุระ!"
  "พี่...ริน?!"
  "อร้าย!!!!" เสียงของทั้งคู่ดังออกมาจากห้องครัว
  "เกิดอะไรขึ้น! ตัวเอง~(0////0)" ไอนี่หน้าหื่นมาอีกละ (-_-#!)
  "โอบิโตะ โอบิโตะ!!"ผมเรียกสติมันกลับมา
  "ห๊ะๆ?! อะไร?!"วิญญาณออกจากร่างหรือไง?
  "เป็นอะไร?"
  "นั่นใครวะ? น่ารักดีว่ะสวยกว่ารินอีก" มันรู้หรือเปล่าว่านั่นแฟนผม?(-_-#!!)
  "ก็ที่บอกไปว่าตามวาสนาจะได้เห็นนั่นแหละ"
  "ห๊ะ!! อย่าบอกนะว่า!..."ก็เออไง! ไอฟาย!
  "อืม..."
  "น่ารักเกินไป เลิกหาแฟนที่หน้าตาดีกว่ารินจะได้มั้ย?!"
  "อะไรของนาย? นี่ซากุระคือคนแรกแล้วก็คนสุดท้ายที่ฉันจะอยู่ด้วย ถ้าแย่งมึงตาย!"ผมมองโอบิโตะแล้วหันไปมองพวกเธอต่อ
  "พี่ไม่คิดเลยว่าน้องจะมาอยู่ที่นี่!! หลังจากที่พี่ไปฝรั่งเศสมานะ พี่ซื้อเครื่องสำอางกับมากาลองมาให้น้องเต็มเลยมีชุดด้วยนะ! แต่พี่มาบ้านน้องแล้วพ่อกับแม่น้องบอกพี่ว่าน้องออกไปพักที่โรงแรมแล้ว"
  "แต่ฉันก็อยู่นี่แล้วไง ฉันรักพี่รินที่สุดเลย~(>////<)"สองสาวกอดกันอย่างดีใจ
  "อ้าว! ตัวเองๆนี่น้องสาวเค้าชื่อว่าฮารุโนะ ซากุระ น่ารักป้ะล่ะ!"รินหันมามองพวกผมแต่หน้าของโอบิโตะดูหื่นหนักกว่าเดิมอีก
  "น่ารัก~สวยด้วย~(*////*)"น้ำลายไหลหมดปากแล้วมั้งน่ะ?!
  "แหงล่ะน้องสาวเค้าเอง"
  "เดี๋ยวนะ! นามสกุลอะไรนะ?!"
  "ฮารุโนะ ถามทำไม?"
  "นามสกุลของริน โนฮาระ? นามสกุลของซากุระ ฮารุโนะ?โนฮาระ ฮารุโนะ?โนฮาระ? ฮารุโนะ?....."
  ........

  "....(-_-||)"นี่คือหน้าของผม,ซากุระและริน

  "ฉันว่าปล่อยให้มันบ้าอยู่คนเดียวดีกว่านะ"
  "ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละคาคาชิ ไปกันเถอะซากุระ"
  "เอิ่ม....ค่ะ?"
   "ว่าแต่..ไปมายังไง น้องซากุระมาอยู่กับคาคาชิล่ะ?"
  "คือว่า...."ซากุระอ้ำอึ้ง
  "มันเป็นแบบนี้...." ผมกระซิบข้างหูรินเพื่อบอกความจริงทั้งหมด
  "ห๊ะ!!!  นะ..นายเป็น-...อื้อ!" รินตกใจกับความจริงแล้วจะตะโกนออกมา โอบิโตะวิ่งมาปิดปากรินไว้
  "ตัวเอง!! อย่าตะโกนหรือตกใจเกินไป!!"
  "โห้ย! ก็เพื่อนเรามีแฟนเป็นน้องสาวฉันหนิ ฉันก็ตกใจเป็นธรรมดา!... ซากุระ!คาคาชิทำอะไรเธอรึเปล่า?!"
  "คือมันไม่มีอะไรหรอก เขาดูแลฉันดีมากเลยล่ะแม้กระทั่งฉันถูกซาสึเกะเขา...ช่างมันเถอะก็เอาเป็นว่าเขาไม่ได้ทำอะไรฉันเสียหาย"
  "จริงหรอ? เดี๋ยวพี่มานะ....คาคาชินายไม่ได้ทำอะไรเด็กที่ใสซื่อบริสุทธุิ์เวอร์จิ้นที่ยังไม่ได้บรรลุนิติภาวะใช่มั้ย?!"
  "หือ?...อย่าคิดมากสิรินฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
  "เออใช่ ตัวเองคิดมากไปนะ"
  "ฉันไม่ได้ถามนาย!"
  "ยึ้ย!!! คร้าบ~(ToT||)"
  "จริงหรอ?!"
  "อายุเกินเกณฑ์เมื่อไหร่ก็ตอนนั้นแหละ.."(^_^)จะรอดหรอคนอย่างซากุระ จะกินให้หายบริสุทธุิ์เลย!!
  "ไอหื่น!!! เสียเวลาที่ฉันปลื้มเพื่อนคนนี้จริงๆ!!ว่ามันดีนักหนา! อย่าอยู่เลย!!!"
  "ตัวเองๆ~ใจเย็นนะครับ~ ไอคาคาชิไปไกลๆเลย ออกจากห้องเลยไป" ที่ไล่เนี่ยห้องผมป้ะ? 
  "นี่ห้องกูป้ะ?"
  "ช่างมันเหอะแต่ยังไงนายต้องสัญญากับฉันว่าตอนที่ซากุระอายุยังไม่ถึงเกรณ์ นายจะต้องรักซากุระแค่คนเดียวและจะดูแลเธอตลอดไป" รินทำหน้าจริงจังแล้วถามผม
  "ฉันสัญญาว่าจะรักและดูแลซากุระตลอดไป เธออย่าไปคิดมากริน"
  "ฉันฝากน้องสาวไว้ที่นายเพราะฉันเชื่อใจนาย ฉันเชื่อว่านายจะรักษาสัญญา" รินย้ำผมให้ผมดูแลซากุระ
  "ขอบใจนะที่เชื่อใจฉัน.... เห้ย!!มึงมองไร?"ผมกอดขอบคุณรินแต่ก็เห็นโอบิโตะนั่งมองอะไรบางอย่างซึ่งหน้ามันโคตรหื่น ผมรู้แล้วว่ามันมองอะไรมันมองซากุระ
  "หา?" รินตกใจที่ผมพูดคำหยาบออกมา
  "ไร? มองไร?คิดไปเองละมึง?"
  "ซากุระมานั่งตรงนี้มา ตรงนั้นมันไม่ปลอดภัยแล้วล่ะ"ของใครใครก็หวง ผมเรียกซากุระให้มานั่งข้างๆผม
  "หืม? ทำไมล่ะ"ซากุระเดินออกมาจากห้องครัว
  "เห้ย!ขอนิดเดียว อย่าหวงดิ!"
  "หึๆ! โอบิโตะวันนี้นายไม่ได้เข้าบ้านแน่ๆ!!"เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของผมแต่เป็นเสียงของ....ริน
  "....(T_T#!!)"
  "เดี๋ยวฉันมาฉันขอเอาน้ำให้พวกพี่ก่อนละกัน"
 
  2นาทีผ่านไป
 
  "นี่ค่ะพี่ริน"เธอหยิบแก้วน้ำให้ริน
  "ขอบคุณมากนะจ้ะน้องรัก(^_^)"
  "พี่?....."
  "พี่ชื่อโอบิโตะ ขอบคุณนะ....หึๆ!" จับแก้วก็พอแล้วนะจับมือแฟนกูอีก!มันจะมากไปละไอเวรนี่! 
  "ไม่เป็นไรค่ะ... พี่คาคาชิ?"เธอวางแก้วไว้ตรงหน้าผม ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทแต่ยังไงก็ไม่ใช้ของร่วมกันโดยเฉพาะแฟน
  "ซากุระมานั่งใกล้ๆพี่!"
  "ค่ะ?"
  "หึๆ~ หวงขนาดนั้นเลยหรอคาคาชิ?"รินถามผม แต่ผมก็ไม่ได้มองหน้ารินเลยมองมันคนเดียวอ่ะไอหน้าเบี้ยว!
  "หวงดิยิ่งตัวเล็กๆอยู่ ส่วนแฟนรินอ่ะระวังตัวไว้ด้วยไม่นานจะต่อยมันออกนอกห้อง!!"
  "โอบิโตะมีงานจะส่งให้คาคาชิหนิรีบส่งซะสิ"
  "เฮ่อ~(^_*) เรามีงานจะมาส่งนายอ่ะคาคาชิ~" กวนส้น*** ดูมันทำเสียง เสียงนี่หวานหูมาเลยมีหญิงอยู่ไงเสียงถึงเปลี่ยน
  "งานไร?!เอากลับไป!!"
  "พี่ก็พูดแรงไปนะ"
  "ขอโทษนะที่ต้องพูดแรงแต่ฉันจำเป็น! รินพาซากุระไปเดินเล่นอย่าให้พวกอุจิวะเห็นโดยเฉพาะพวกของซาสึเกะ ถึงแม้มันจะไปแล้วแต่ยังไงฉันก็เป็นห่วงซากุระ"
  "อะ..เอิ่ม...ได้ๆ"
  
  แกร่ก....(เสียงปิดประตู)
 
  "มึงมีอะไรว่ามา?!"
  "เห้ย!ใจเย็นๆ กูล้อเล่น!"
  "ล้อเล่น? หึ!จริงมากกว่า! กูบอกแล้วว่าแย่งมึงตาย!"
  "กูก็มีแฟนอยู่แล้วเปล่าวะ?"
  "ถึงจะมีแต่กูก็ไม่เคยล่วงเกินแฟนมึงแบบที่มึงทำกับแฟนกูหรอกนะ"
  "ก็แฟนมึงเด็กกูก็เล่นๆได้หนิ ซีเรียสไรวะ?"
  "แฟนใครเขาก็หวงกันทั้งนั้น! มึงอย่าให้กูด่าเลยกูไม่ชอบแล้วกูก็ไม่ชอบให้ใครมาล่วงเกินแฟนกู"
  "วันหลังจะไม่ทำแล้ว ขอโทษๆ"
  ผมไม่อยากให้ใครล่วงเกินซากุระเพราะ......ผมหวงเธอ ผมเข้าใจว่าผมจริงจังกับเรื่องนี้ผมรักเธอจริงๆเพราะเธอมีทุกอย่างที่ผมต้องการ ผมโกรธมันมากจนเนตรวงแหวนขึ้นแล้วก็กลับมาปวดตาอีกครั้ง
  "เฮ่อ~ เปลี่ยนเรื่องคุยเหอะ นายมีเรื่องอะไร?"ผมถอนหายใจออกมาแล้วปรับเสียงให้พอดี
  "คือ....อิทาจิได้เป็นประธานบริษัทชั่วคราวพร้อมประกาศออกจากอุจิวะไปทำธุรกิจส่วนตัวกับแสงอุษาใน4ปีข้างหน้า เพื่อให้ซาสึเกะกลับมาดูบริษัทต่อถาวร แล้วก็...."
  "แล้วอะไร?"
  "เรื่องอุบัติเหตุ อุจิวะรู้แล้วว่าใครชนนาย"
  "อิทาจิใช่มั้ย?"
  "!!!?...นายรู้ได้ยังไง?!"
  "คนที่รักน้องทำทุกอย่างให้น้องสมหวังและมีความสุข ตัวเองจะทุกข์หรือจะสุขยังไงก็ต้องเห็นน้องชายมีความสุขก่อน ถึงแม้ความสุขของน้องชายจะแลกมาด้วยความผิด,ความแค้น,ความเกลียดชังหรือแม้แต่ความตายก็ยอม จนกว่าน้องชายจะได้ความสุข"
  "โห~ รู้ทุกเรื่อง"
  "แล้วเรื่องสัญญาล่ะ?"
  "อ่ะ นี่ใบสัญญาการแบ่งอำนาจอยู่ในนี้พร้อมเซ็นตกลง..." โอบิโตะยื่นใบสัญญามาให้
 

 
  สัญญาการแบ่งอำนาจ
พร้อมข้อตกลง
     ข้าพเจ้าประธานของบริษัทและโรงแรมสาขาอุจิวะ อุจิวะ ฟุงาคุ ขอลดการถือหุ้นกับทางฮาตาเคะออก50%และอีก50%จะอยู่ที่ลูกชายคนที่สองของข้าพเจ้า อุจิวะ ซาสึเกะ
     เมื่อ อุจิวะ ซาสึเกะ กลับมาจากการศึกษาต่างประเทศสหรัฐอเมริกาในเวลา4ปีพร้อมว่าที่ภรรยาของเขาและได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานของบริษัท อุจิวะ เซ็นเตอร์และโรงแรมโคโนฮะ สาขาอุจิวะ อย่างเป็นทางการ สัญญานี้จะถูกใช้อย่างเป็นทางการด้วยเช่นกัน
     ข้อตกลงมี ดังนี้

1.หากทางฮาตาเคะเกิดการถอดหุ้นก่อนกำหนดการใช้ใบสัญญานี้จะถือว่าทางฮาตาเคะทำผิดสัญญาและจะถูกดำเนินการในขั้นต่อไป
2.หลังจากฮาตาเคะถอดหุ้นกับอุจิวะ จะต้องไม่เกิดการลอบทำร้ายฝ่ายใดๆทั้งสิ้นรวมถึงอุจิวะและหุ้นทางอื่นๆของฮาตาเคะเช่นเดียวกัน

3.เมื่อทั้งสองฝ่ายตกลงถอดหุ้นจะไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไปยุ่งเกี่ยวกัน ถ้าไม่มีการเชิญอย่างเป็นทางการ
 
     ทาง ฮาตาเคะ ขอยอมรับข้อตกลงทุกอย่างบนข้างต้นโดยไม่มีข้อแม้หรือข้อขัดข้องอย่างไรทั้งสิ้น
  
 
ลงชื่อ...............................ประธานฮาตาเคะ
(..........................................................)
 ลงชื่อ...........................................พยาน
 (..........................................................)
 

 
  "แบบฟอร์มของจริงดิ?"
  "จริงดิ! เรื่องเซ็นยินยอมไม่ยินยอมอ่ะประธานช่วง4ปีก็เป็นมึงหนิ?"
  "ก็เออไง ถามอะไรหน่อย ข้อตกลงข้อ2อ่ะถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเกิดลอบทำร้ายฝ่ายตรงข้าม ฝ่ายนั้นจะผิดมั้ย?"
  "ผิดดิ"
  "แล้วถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งลอบทำร้ายหุ้นส่วนของฝ่ายตรงข้ามผิดมั้ย?"
  "ผิดหมดแหละ สรุปง่ายๆคือ ทุกฝ่ายเมื่อถอดหุ้นเรียบร้อยแล้วจะไม่มีฝ่ายใดทำร้ายกัน"
  "ขอให้เป็นอย่างนั้นก็แล้วกัน หึ!" ทำสัญญามาเองแล้วผิดสัญญาเองนี่ไม่ตลกนะ
  "เออๆเรื่องยินยอมหรือไม่ยินยอมอ่ะไปอ่านไม่ก็ไปคิดดีๆละกันเพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ"
  "อืม~ รู้แล้ว ขอโทรหาซากุระก่อน"
  .....
  "อยู่ไหนแล้วครับ?"
(อยู่ที่ห้างใกล้ๆนี่แหละค่ะ กำลังจะกลับแล้วล่ะ)
  "ให้ฉันไปรับมั้ย?"
(อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวเรียกแท็กซี่เอาก็ได้)
  "งั้นกลับมาดีๆนะ"
(ค่า~)
  "คร้าบ~"
  "คุยกันมุ้งมิ้งจังเลยนะ"
  "ทำไมอ่ะ?"
  "เปล่า แค่อยากบอกเพราะเวลาฉันคุยกับรินนะ เออ ได้! แค่นี้นะ จบ สั้นๆทุกคำเวลาเครียดๆ"
  "หึๆ ก็อย่างนี้แหละ"
  "กี่โมงละ?"
  "บ่ายสาม"
  "อ๋อ~~......ห๊ะ!? ฉิบหายแล้วไง!ตอนบ่ายสามครึ่งมีนัดประชุม ฉิบหายแล้วๆ!!!"
 
   แกร่ก!
 
  "เค้ากลับมาแล้วตัวเอง~"
  "ไปริน! เอาของกลับบ้านแล้วไปประชุมต่อ!!"
  "เออจริงด้วย!! บ่ายสามครึ่งมีนัดประชุม!! ซากุระคาคาชิ ไปก่อนนะบาย~"
  "(•_•?)/(-_-?||)"
 
 
 Writer จบละจ้ากับEp.ที่26 Ep.27จะมาเร็วๆนี้แหละ ติดตามต่อไปนะจ๊ะ  บ๊ายบาย~