[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Sasuke talk
  "นารูโตะ มึงไปทำความรู้จักกับฮินาตะไป!" ชิกามารุบอกนารูโตะ คือไล่ซะมากกว่า 
  "โอ้!!..เอะอะก็ไล่ โธ่เว้ย!!! ไปก็ได้!!!" ไอบ้านี่เอะอะก็โวยวายมันเที่ยงแล้วนะโว้ย! ยังจะมีหน้ามาคุยกับพวกกูอีกไอโง่เอ้ย
  ถ้าถามว่าความรักสำหรับผมคืออะไร คงตอบว่ามันคือเรื่องสนุกมากล่ะ สายตาทุกคนบอกผมว่า ผมมันเป็นพวกฟันแล้วทิ้ง จะว่าผมอย่างนั้นก็ไม่เชิงหรอกนะเพราะผมแค่คาสโนว่านิดๆเท่านั้นเองแค่เดินผ่านผู้หญิงที่เป็นกลุ่มก็ละลายกันแล้วด้วยซ้ำ ผมมีหน้าเป็นอาวุธเท่านั้นเอง ใช่ข่าวกระจายไปทั่วโรงเรียนโคโนฮะแล้วว่าผมเลิกกับเธอ เธอคือ ซากุระ แล้วตอนนี้ผมก็มีว่าที่แล้วเธออยู่ชั้นม.3/2 อุสึมากิ คาริน เธอเป็นเน็ตไอดอลโลกสวย ผมแค่หาอะไรเล่นๆคลายเครียดแล้วก็ฆ่าเวลาที่ไม่ได้ทำอะไรเลยเท่านั้น เธอแตกต่างจากซากุระมาก ซากุระเป็นผู้หญิงที่ ชอบหานิยายอ่าน เขียนนิยาย เรียนจริงจังโดยเฉพาะ วิทยาศาสตร์และสุขศึกษาทางด้านร่างกายเพราะเธออยากเป็นหมอ ผมยอมรับว่าเธอน่ารัก แต่บางครั้งก็ดูเด็กงอแงง่ายงอนง่ายและเธอก็ปากไม่ดีต่อคนที่ไม่ดีใส่เธอก่อนหรือไปกวนประสาทอะนะ?? แต่คารินเธอเป็นคนที่รู้จักกันทั่วโรงเรียน การเรียนก็ทั่วไปกับนักเรียนหญิงที่ชอบถ่ายรูป ทำหน้าทำผมแต่งตัวไปวันๆและผมก็ยอมรับว่าเธอมาแรง สวย รสนิยมก็ไม่เหมือนซากุระแล้ว ผมมีของเล่นชิ้นเก่าแต่นั่นจะเป็นสิ่งที่ผมลืมได้ยากที่สุด 
  "ซาสึเกะ!??" ใครมันเรียกตอนนี้วะ เพิ่งนั่งเองนะเว่ย!! อย่าให้รู้นะมึง
  "อิทาจิ นายมีอะไร?" พี่ชายของผมเอง เข้ามาในห้องตอนไหนยังไม่รู้เลย
   "ทำความรู้จักกับซากุระยัง นี่มันจะบ่ายแล้วนะ"แล้วไง?บ่ายคือบ่าย ก็น่าจะรู้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น อยู่ในดินหรือไงไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลย?
  "นายน่าจะรู้ว่า มันเกิดเหตุการณ์อะ-"
  "ฉันรู้ซาสึเกะ แต่นายต้องไปคุยกับซากุระให้รู้เรื่องว่านายคู่กับเธออีกอย่างฉันต้องมาเป็นพี่รหัสของนายกับซากุระ"
  "หึ?..แล้วไง" ผมตอบแบบห้วนๆให้พี่ไป
  "ไอ้ซาสึเกะ!!อย่ากวนประสาทฉัน!ไปเดี๋ยวนี้!!ยิ่งโตยิ่งเถียงไอ้เป็ดเอาแต่ใจ"
  "อย่ามาเรียกเป็ด!!! เออ!!แค่ไปบอกใช่มั้ย!?"
  "เออ!ใช่!"
  อะไรวะยังไม่ได้นั่งเลยโดนใช้ละ พี่ผมชื่ออิทาจิ เป็นทายาทคนต่อไปของตระกูลอุจิวะ แล้วมันก็จะสละสิทธิในการเป็นทายาทคนต่อไป คือมันให้ผมเป็นต่อจากมันซึ่งน่ารำคาญมากๆ
 
Itachi talk
 หลังจากที่ผมให้มันไปหาซากุระ ผมก็เจอผู้หญิงคนนึงกำลังหอบหนังสือกองยักษ์เหนือหัวไปที่ไหนซักแห่ง?
  "ให้ฉันช่วยมั้ย?"ผมถามด้วยความหวังดี
  "ไม่เป็นไรค่ะ" เอิ่ม..หนังสือทั่วหัวขนาดนี้...เดี๋ยวนะทำไมเสียงเหมือนซากุระเลยอ่ะ ผมพยายามยกกองหนังสือครึ่งหนึ่งออกเพื่อจะดูหน้าของเธอให้ชัดๆ เธอมีผมยาวมากกว่าเดิมยาวถึงสะโพกตาสีมรกตที่เหมือนเดิมนั้น.....เธอคือซากุระ
  "พี่อิทาจิ!? ถือไหวหรอคะ?"
  "อ๋อ..แค่นี้เองถือไหว..ว่าแต่จะไปห้องไหนหรอ?"
  "ที่ห้องของฉันเองอะค่ะยืมมาอ่านจากห้องสมุด"
  "แล้วคุยกับซาสึเกะรึยังล่ะ พรุ่งนี้ไปแล้วนะ"
  "ถ้าเรื่องนั้นฉันขอเถอะค่ะ เรื่องของฉันกับเค้า คงจบแล้วล่ะค่ะ ถ้าให้หันหน้าไปคุยคงจะยาก"
  "พี่รู้ซากุระ แต่มันไปตามโชคชะตาที่เบื้องบนเขาให้มา ทนอีกนิดแล้วมันจะผ่านไป พี่รู้ว่าซากุระอ่อนแอแต่มีอย่างเดียวคือ เดินก้าวต่อไปให้เหนือกว่าซาสึเกะ ถ้ามันทำได้เธอก็ทำได้ จริงมั้ย?"
  "ค่ะ ฉันจะพยายามเพื่อพี่และเพื่อนๆที่ทำให้ฉันมีแรงที่จะยืนแล้วลุกขึ้นมาเดินอีกครั้ง" ผมดีใจนะที่ทำให้เธอมีความสุขอีกอย่างผมชอบเธอเหมือนคนรักกับน้องสาวเธอน่าทะนุถนอม น่ารักน่าเอ็นดู แก้มก็ดูนิ่มตาก็โต อีกหลายๆอย่างที่ผมชอบเธอ แล้วผมกับซากุระเดินมาถึงหน้าห้อง ม.3/3แล้ว แต่กลับมีเสียงอะไรบางอย่าง.....
 
  "ซาสึเกะอย่าทำอย่างนี้สิ~" ตอนนี้ผมได้ยินเสียงของผู้หญิงดังออกมาจากห้อง แต่ผมมองหน้าซากุระตอนนี้เธอมีน้ำใสๆไหลออกจากตาก่อนจะทำหนังสือในมือล่วงลงพื้นก่อนจะวิ่งไปให้ไกลจากตรงนี้ 
  "ซากุระ!!เดี๋ยวก่อน!" ผมรู้ทุกสิ่งที่ซาสึเกะทำ..แต่..มันไม่ใช่อย่างที่คิดผมคิดว่ามันจะไปหาซากุระแต่เปล่าเลยมันกลับมาตอนผมเดินออกจากส่วนของห้องไป ทำไมมันชั่ว!!กว่าที่ผมคิดซะอีก
  "ซากุระ!!อย่าวิ่งหนีอย่างนี้สิ"ผมพยายามบอกให้เธอหยุดวิ่งรู้อีกทีก็อยู่บนดาดฟ้าแล้ว วิ่งไม่คิดชีวิตเลยหรอเนี่ยเหนื่อยจะตายอยู่และ
  "ฮือ..ฉัน..ค่ะ..แค่..อยากออกมาจากที่ตรงนั้น..อะ..เอง"
  "ซากุระฉันรู้นะว่าเธอ..ยังแคร์ซาสึเกะมัน แต่สิ่งที่เธอควรแคร์คือตัวเองนะ เธอน่ะอ่อนแอมากๆ เธอรู้มั้ย?เธอต้องเปลี่ยนตัวเองให้เข้มแข็งขึ้น เปลี่ยนให้ซาสึเกะรู้สึกเสียดายที่เธอจากมันไป อย่าถอยหลังกับปัญาหา มันเป็นเรื่องที่ยากแต่คนเราถูกสร้างมาเพื่อความหวังและการถูกเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา พี่เชื่อว่าเธอทำได้ เพราะฉะนั้นหยุดร้องไห้นะ คนเก่งของพี่"
  "ค่ะ" 
  "เก่งมาก" หลังจากที่ผมคุยกับเธอได้ไม่นานก็มีเสียงออดดังขึ้น มันเป็นสัญญาณที่บอกบอกว่าได้เวลาเรียนคาบสุดท้าย
  "ตั้งใจเรียนล่ะ พี่ไปก่อนนะ"
  "อึ้ม!"(>_<)
  "พี่อิทาจิ!!" ตะโกนทำไมเนี่ยเพิ่งจะเดินเองนะซากุระ (-_-ll)
  "หืม..มีอะไร?"
  "คือ..วันนี้เดินกลับบ้านกับฉันได้มั้ย? (>///<)"
  "อ๋อ..ได้สิพี่ไม่มีงานทำอยู่แล้วเลยไม่ต้องรีบกลับ"
  "ขอบคุณค่ะ พี่น่ารักที่สุดเล้ยยย (>_<)" แป๊บเดียวเองนะเนี่ยชวนกลับบ้านละ ดีแล้วละเพราะอิโนะคุยกับซาอิอยู่ละสิถึงไม่ชวนอิโนะ ฮึๆ
 
 
Writer มาแล้วเบื่อเค้ายังมาตอนท้ายๆวันนี้เอาทั้งซากุระกับอิทาจิลงให้เลยนะ ส่วนเกะ......เอ่อ..ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าจะให้ลงตรงไหนอยู่ดีแต่สัญญาว่าจะให้เจอนะ อัพช้านิดนุงอย่าว่ากันนะ 555