[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Sasuke talk 

  ตอนนี้ผมกับชิกามารุได้ขึ้นไปบนรถคันแรกชั้น2แล้วผมเห็นทุกอย่างที่เธอทำและเห็นที่คาคาชิทำด้วยผมอยากกระชากเสื้อมันมาต่อยจะบ้าอยู่แล้วแต่ต้องทำตามแผนที่วางไว้ ผมมีเหตุผลที่ต้องทำผมบอกเลิกเธอไปอย่าคิดว่าที่ทำไปเพราะความรักใหม่แต่ที่ทำมันมีความหมายที่มากกว่านั้นแต่ตอนนี้ผมคงบอกเธอไม่ได้

  "ซาสึเกะนายต้องควบคุมพลังเนตรเอาไว้อย่าให้มันออกฤทธิ์นะไม่งั้นสายตาที่นายใช้จะทำให้คนอื่นหวาดระแวงและกลัวนายได้อัตโนมัติ"

  "ฉันจะพยายามชิกามารุเริ่มแผนเรื่องนี้เถอะ"

  "นารูโตะ พร้อมยัง?"

(พร้อมแต่พวกแสงอุษาอยู่ด้วย)

  "ไม่เป็นไรเรื่องนั้นตอนนี้เริ่มแผนได้"

  "เธอน่าจะหลับไปแล้วนะดูจากทรง"ชิกามารุบอกผม

  "ซากุระน่ะหลับจริงแต่ข้างๆดูเป็นห่วงมากเลยสินะ!"ผมพูดแต่ทำหน้าเคืองๆเพราะคาคาชิถอดเสื้อชั้นนอกออกมาห่มให้ซากุระน่ะสิ

  "ใจเย็นซาสึเกะ อย่าทำอะไรบ้าๆล่ะเดี๋ยวแผนจะเสียหมดยังไงก็ต้องดูต่อไป"

  "รู้แล้วน่า!"

  20นาทีผ่านไป

  ซากุระตื่นขึ้นมาเธอเห็นเสื้อของคาคาชิที่ห่มให้เธอเธอหยิบมันขึ้นมาแล้วห่มให้คาคาชิกลับไปแล้วเธอก็กำลังจะลงไปข้างล่าง

  "นารูโตะ..นารูโตะ!!"

(zzZ...ห๊ะๆ! มีไร)

  "ซากุระกำลังลงไปข้างล่าง ถ้าเธอคุยกับใครก็กดปุ่มค้างไว้ด้วยละ"

(ได้ๆเดี๋ยวจัดการให้)

(ซากุระลงมาเข้าห้องน้ำหรอ?:อิทาจิ 

ใช่ค่ะ พวกพี่ดูทำงานกันวุ่นน่าดูเลยนะคะ?:ซากุระ

ใช่น่ะ แต่พี่ไม่ได้ทำอะไรเลยได้แต่นั่งดูพวกนี้ทำงานกัน:อิทาจิ

  เป็นไงซาสึเกะฉันปิดหูฟังโดยให้นายได้ยินคนเดียวแล้วตอนนี้ซากุระกำลังขึ้นไป)

  "ดีมาก! พอถึงทะเลเมื่อไรเริ่มแผนที่ว่าเลย"

(อืม ขอนอนต่อนะ..หาว~...)

  ตอนนี้เธอขึ้นมาแล้วเธอกำลังจะนั่งที่เดิมแต่สิ่งที่ผมเห็นต่อไปคือเธอมองหน้าคาคาชิใกล้มากแล้ว...คาคาชิก็หันมาเปลี่ยนท่านอนทำให้จมูกของซากุระโดนแก้มคาคาชิเต็มๆ 

  'มันจะมากเกินไปแล้ว!'สายตาของผมตอนนี้มันกลายเป็นเนตรวงแหวนแล้วผมกำลังจะทำแผนเสีย

  "ซาสึเกะ!!! ดึงสติกลับมาเดี๋ยวนี้นะ!อย่าให้มันครอบงำไม่งั้นฉันเองก็จะฉิบหายไปด้วย!!"

  "ฮึด..อ้า..ขอบคุณที่เรียกสติ เจ็บตาชะมัด"ผมดึงสติตัวเองกลับมาทำให้เนตรวงแหวนถูกดูดกลืนกลับที่ที่ของมัน

  "นายพักก่อนเถอะ"

  "ไม่เป็นไรเดี๋ยวมันก็ชิน"ผมเองก็จะชินกับตานี้อยู่แล้วล่ะเพราะผมถูกตานี่ครอบงำทั้งตามันไม่เจ็บปวดแต่จะเจ็บต่อเมื่อดึงสติกลับมาเพราะถ้าตั้งใจให้มันเกิดแล้วตั้งใจให้มันหยุดมันก็จะไม่ทรมานหรอก เนตรพวกนี้จะมีแต่คนในอุจิวะเท่านั้นเพราะตระกูลนี้ก็เก่าแก่พอๆกับฮิวงะแล้วล่ะอย่างที่พูดเนตรวงแหวนมีแต่คนในอุจิวะแต่คนที่ใช้แล้วอันตรายมากถึงกับให้คนคนนั้นอยู่ในภาพลวงตาแล้วหลอนไปเองอาจทำให้ถึงตายเลยก็ว่าได้เขาคือ อุจิวะ มาดาระ เขาคือคนที่ก่อตั้งตระกูลอุจิวะซึ่งเสียชีวิตไปนานแล้วแต่ตอนนี้คนที่ผมกลัวคืออิทาจิ พี่ชายของผมเอง ผมเคยโดนอิทาจิใช้เนตรนี้ใส่ผมแทบบ้าเพราะอะไรน่ะหรอเพราะไปกวนประสาทมันไง

(สมน้ำหน้า!อยู่ดีไม่ว่าดี!:writer)

  "แต่ยังไงก็เถอะ แผนต้องมาก่อนะซะ...เห้ย!!ซาสึเกะ!!"

  "คาคาชิ!"ผมดึงสติกลับไม่ได้แล้วเพราะมันเดือดจริงๆ

  "มีอะไร?!"คาคาชิหันหน้ามาหาผมผมถึงกับตกใจในสิ่งที่เห็นเพราะตาข้างซ้ายของคาคาชิเองก็เป็นเนตรวงแหวนเหมือนกับผมแต่ทำไมคาคาชิเบิ่งเนตรวงแหวนแล้วซากุระไม่กลัวหรืออะไรเลยแต่พอผมมองเธอเธอกลับกลัวและหวาดระแวงผมมากเธอไปหลบหลังคาคาชิ

  "ซากุระ!ไม่ต้องกลัวนะ"คาคาชิบอกซากุระแล้วยืนขึ้นมองหน้าผม

  "นายต้องการอะไรซาสึเกะ!?"

  "เลิกทำตัวเป็นพระเอกสักทีคาคาชิแล้วซากุระก็คือของฉันตั้งแต่ต้นแล้ว!"ผมจับไหล่คาคาชิแล้วกระซิบข้างหู

  "นายอย่าหลงตัวเองให้มากหน่อยเลยซาสึเกะ ซากุระร้องไห้เพราะนายมามากแล้วเพราะฉะนั้นฉันจะอยู่ข้างเธอถึงแม้เธอจะไม่ได้รักหรือเกี่ยวข้องอะไรกับฉันก็ตาม!!"คาคาชิใช้เนตรวงแหวนมองผมอย่างอาฆาตแต่คำพูดช่วงท้ายคาคาชิเน้นคำพูดแล้วกระซิบข้างหูผมแบบห่างๆ

  "หึ!!!.."ผมยกหมัดขึ้นก่อนจะลงแรงไปที่หน้าของคาคาชิแต่...

 

 

  พลั่ก!!...

 

 

  คาคาชิเดินไปข้างหลังผมตอนไหนก็ไม่รู้เขาดึงแขนผมไปข้างหลังแล้วบิดอย่างแรงก่อนจะจับมือผมไพล่หลังแล้วผลักผมลงกับพื้นแต่เขายังล็อคแขนผมอยู่

  "โอ้ย!...ปล่อยฉันนะคาคาชิ"โครตเจ็บ!!!

  "ครูคะ!หยุดเถอะค่ะ หนูขอร้อง"หึ!!..ห่วงกันมากนักนะ

  "นายรอดเพราะซากุระนะ อย่าทำให้ซากุระต้องร้องไห้อีกไม่งั้น...ชื่อของนายจะอยู่ที่กรมตำรวจอุจิวะ!"เขากระซิบผมกลับ

  "ไม่มีวันที่จะเป็นอย่างนั้นแน่นายเอาเนตรนี้มาจากใคร?!"ผมเองก็อยากรู้ว่าทำไมเนตรนี้ถึงอยู่กับคนที่ไม่ใช่อุจิวะอย่างคาคาชิที่อยู่ในตระกลูฮาตาเคะได้ยังไง

  ตระกูลที่มีผมสีเงินกันส่วนใหญ่คงไม่พ้น ฮาตาเคะ ตระกูลฮาตาเคะคือตระกูลที่ถูกเสี่ยงไปทำภารกิจต่างๆลองจาก อุจิวะแต่ตระกูล2ตระกูลนี้ทำหน้าที่ไม่เหมือนกันฮาตาเคะทำหน้าที่เป็นทนายความ,บอดี้การ์ด,สายสืบเจาะลึกที่เรียกว่าเป็นสปายปลอมตัวเข้าไปเอาข้อมูลของเหยื่อซึ่งเสี่ยงมากส่วนอุจิวะคือตำรวจที่ทำหน้าที่กำกับงานให้พวกฮาตาเคะแล้วก็เป็นพวกจับคนร้ายทั่วๆไปแล้วก็สายสืบพื้นฐานเท่านั้นแต่เป็นพวกที่มีตำรวจมากและเคร่งครัดเรื่องกฎหมายเป็นพิเศษภาระกิจในตระกูลอุจิวะไม่ได้มีแค่นี้ อุจิวะยังมีพื้นที่ที่ต้องบริหารอีกด้วยเช่น ตึกโคโนฮะทาวน์ที่ไว้พัก สำนักงานคดียาเสพติด สำนักงานคดีอาญา  ออฟฟิศกรมตำรวจ พวกนี้ของอุจิวะทั้งนั้น อุจิวะถูกความไว้วางใจจากนายอำเภอรุ่นที่4 ว่าจะทำให้บ้านเมืองสงบได้แน่นอน

  "จะรู้ไปทำไมถ้านายรู้นายจะทำอะไรได้?"เขายืนแล้วบอกผม

  "ขอโทษด้วยนะครับอาจารย์ที่ซาสึเกะทำตัวอย่างนี้"

  "คนที่ขอโทษควรเป็นซาสึเกะมากกว่านายนะชิกามารุ"ซากุระช่วยมันตลอดถ้าเราบอกเหตุผลนัั้นไปว่าทำไมต้องทำเขาจะฟังเราหรือเปล่านะผมทำหน้าเศร้าเล็กน้อยก่อนเนตรวงแหวนจะหายไป

  "เรื่องในวันนี้ฉันไม่ว่านายละกันเพราะมันคืออารมณ์ชั่ววูบ"คาคาชิบอกผมในท่าทีสงบเฉยชา

  "เมื่อสักครู่เกิดอะไรขึ้นหรือครับ?"เพนเดินมาถามในอาการติดนอนมาหน่อย

  "เมื่อกี้มีเรื่องเข้าใจผิดน่ะ เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วไม่มีปัญหา"คาคาชิยิ้มแห้งๆให้เพน

  "อ่อหรอครับ งั้นทุกอย่างก็เป็นปกติแล้ว ขอชี้แจงว่าประมาณอีก15นาทีจะถึง~"

  ผมเดินไปข้างในรถแต่ผมเห็นอิทาจิส่งสายตาที่เป็นเนตรวงแหวนมาให้ผม ผมกลัวมากจนแทบไม่อยากจะเดินอีกแล้วพี่ชายของผมก็พูดขึ้นว่า

  "ถึงที่ทะเลเก็บของให้เรียบร้อยแล้วมาหาฉันที่ห้องพักหลังที่3ด้วยล่ะ มีเรื่องจะคุยด้วยอีกยาวเลย"

  "อะ..อืม"

 

  ณ ทะเลที่ซึนะ

 

10นาทีผ่านไป

  ถึงทะเลแล้วผมก็เก็บของหมดแล้วด้วยแล้วคุยกับเพื่อน

  "พวกนายสืบกันไปก่อนนะฉันมีเรื่องคุยกับอิทาจิ มีอะไรคืบหน้าให้ตัดสินใจอย่างรอบครอบ ถ้าฉันคุยเสร็จก็จะบอกไปอีกที"

(ซาสึเกะเรื่องเมื่อกี้นายทำจริงหรอวะ?)นารูโตะตกส้วมรึไงถึงไม่รู้

  "มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบแผนยังไปได้อยู่ไม่ได้หลุดปากพูดเรื่องแผนออกไป"

(เดี๋ยวเรื่องนี้พวกเราจัดการให้ครับไม่ต้องห่วง)ซาอิตอบโดยดักผมเอาไว้ว่าจะพูดอะไรออกไป

   "แค่นี้นะ"ผมถอดหูฟังออกทุกครั้งเวลาจะต้องเจอกับอิทาจิที่มีสีหน้าอย่างนี้เหลือแค่ไปหามันที่ห้องพักหลังที่3

 

   06:32

  "ว่าไงอิทาจิ"ผมทักอิทาจิที่กำลังยืนดูวิว

  "เรื่องบนรถน่ะ นายลืมหรือไงว่าคาคาชิเป็นอะไร?"

  "รู้ มันเป็นครู"

  "ไม่ใช่"

  "มันมีอะไรนอกเหนือกว่าครู!"

  "อย่าลืมสิว่าตระกูลฮาตาเคะมีหน้าที่หนึ่งในสามที่คาคาชิเป็นอยู่ คือเป็นบอดี้การ์ดให้ซากุระคนที่ส่งให้ไปคุ้มครองคือพ่อของเรา ตระกูลฮารุโนะมีลูกสาวแค่คนเดียวคือซากุระ ซากุระอ่อนแอมากขนาดเธอคิดจะเดินไปซื้อของแค่คนเดียวยังโดนพวกโสเภณีลักพาตัวเลย ตระกูลนี้ถึงจะมีสมาชิกน้อยแค่นี้แต่มีอำนาจที่จะครอบคุมพื้นที่เกือบครึ่งของอุจิวะเลยอีกอย่างฮารุโนะคือตระกูลไม่แข็งแรงมากนักแต่มีความสามารถทางด้านโต้ตอบการประมูลราคาสินค้า,การใช้เหตุผลเป็นหลักมากมาตลอดตระกูลนี้ช่วยให้พวกนักลงทุนด้านการค้า ประมูล และการประชุมต่างๆ ก็ใช้ฮารุโนะเป็นหลักในการประมูลผลต่างๆแล้วคิดดูทายาทคนต่อไปจะตกไปอยู่ที่ซากุระแล้วซากุระเกิดเป็นอะไรขึ้นมาทุกอย่างจะพังแล้วถ้าตระกูลนี้ร่มสลายไปรับประกันว่าพื้นที่ที่อุจิวะคลุมมันจะสลายทีละน้อยเพราะไม่มีเหตุผลในการโต้ตอบถึงมีแต่ก็คงไม่มากขนาดมีฮารุโนะอยู่ ขนาดพ่อของเรายังไม่ไว้วางใจเราเลยซาสึเกะฉันเองก็ด้วยพ่อเขาไม่เห็นเราว่าเราก็จะเป็นผู้ใหญ่เหมือนกัน"

  "หึ!! ผู้ใหญ่ก็เป็นซะอย่างนี้แต่เรื่องนี้มันอยู่ที่ทายาทคนต่อไปของอุจิวะไม่ใช่รึไง"

  "ไม่ใช่แค่อุจิวะอย่างเดียวซาสึเกะ"จะมีใครอีกละถ้าไม่ใช่อุจิวะ!?

  "ห๊ะ? หมายความว่าไง"

  "หมายความว่าพวกฮาตาเคะก็กำลังแข่งกับเราอยู่ไง"

  "ห๊ะ!แล้วใครคือทายาทคนต่อไปของฮาตาเคะ?"

  "คาคาชิไง ลูกชายคนเดียวของซาคุโมะคาคาชิอายุมากกว่าฉัน2-3ปีได้ข่าวว่าพัฒนาการเรียนได้เร็วเหนือแสงฉันอายุ18เข้าปี1โคโนฮะมีระดับชั้นการเรียนตั้งแต่อนุบาลยันปี4ใครคิดเรียนต่อก็เรียน คาคาชิได้เรียนในห้องคิงตลอดจนถึงม.6ขึ้นมหาลัยก็ได้ห้องดีๆทั้งนั้นอีกอย่างเริ่มแรกก็ไปแบบผ่านๆตลอดพอเริ่มเข้าปี1อายุแค่15เท่านายเองโหดมากแต่โรงเรียนเราไม่ซีเรียสกับอายุมากเท่าไหร่คาคาชิฝึกงานตอนอายุ16 เริ่มไปเป็นทนายความตอนอายุ19 ได้เป็นบอดี้การ์ดและเป็นสายสืบเจาะลึกส่วนตอนอายุ20จะได้เป็นรองประธานบริษัทแล้วก็อีกตอนคือ....อายุ21ก็อาจจะจะได้รับตำแหน่งรองจากพ่อของตัวเอง คาคาชิผ่านมันมาทีละ1ปีอย่างง่าย"อิทาจิเล่าประวัติย่อๆให้ผมฟัง

  "แล้วนายรู้มั้ยว่าเรื่องทายาทมีเงื่อนไขอะไรบ้าง?"อิทาจิถามผม

  "ไม่รู้เพราะนายอยู่ๆก็สละสิทธิ์ออกมาให้ฉันแล้วฉันก็ฉิบหายไง"

  "ที่ฉันสละสิทธิ์เพราะจะต้องแต่งงานกับทายาทคนต่อไปของตระกูลฮารุโนะนั่นก็คือซากุระ ฉันเห็นนายคบกับซากุระอยู่แล้วก็เลยขอสละสิทธิ์แล้วคู่แข่งของอุจิวะคือฮาตาเคะ ฮาตาเคะเป็นตระกูลที่ได้รับความไว้วางใจจากโคโนฮะมากกว่าตระกูลอุจิวะด้วยซ้ำเพราะทำงานเสี่ยงตายและซื่อสัตย์ตลอด อุจิวะเองก็ทำได้แต่เรื่องเสี่ยงไม่ค่อยได้ก็เลยต้องทำการเซ็นสัญญาให้ฮาตาเคะเป็นหุ้นส่วน"

  "จริงๆแล้วฮาตาเคะไม่ใช่ตระกูลที่เป็นเลขาของตระกูลเราหรอกหรอ?"

  "ที่พูดกันจนถึงทุกวันนี้มันผิดด้วยซ้ำ เรื่องที่ฉันจะคุยคือต่อจากนี้ต่างหาก"

  "แล้วที่คุยนี่ไม่ใช่ธุระรึไง?"

  "พ่อจะส่งนายไปอเมริกา"

  "ทำไม! ทำไมพ่อต้องส่งฉันไปอเมริกาด้วย??!!"

  "เพื่อการศึกษาของนาย ฉันเองก็ต้องลองทำงานที่นี่ก่อนจะเป็นผู้บริหารบริษัทต่างๆและเป็นผู้บัญชาการที่กรมตำรวจอีกวุ่นวายกว่านายเยอะ"อิทาจิทำหน้าเบื่อๆ

  "เพื่อการศึกษา? เวลาฉันกลับจากโรงเรียนก็โดนเทศน์เรื่องนายทั้งวันเช่น นายมันไม่เหมือนพี่ อย่างนี้จนเบื่อก็แหงล่ะคนมันระดับ.."

  "นายหยุดบ่นแล้วทำใจซะ สิ้นเดือนนี้นายก็ต้องไป"

  "สิ้นเดือนนี้..แต่!..."

  "นายอยากให้คาคาชิได้ซากุระไปรึไง? งานแต่งนี้คือสนามรบของอุจิวะกับฮาตาเคะนะ ถ้าความสัมพันธ์ของคาคาชิกับซากุระเพิ่มขึ้นไม่นานตระกูลฮาตาเคะจะนำอุจิวะ..." อิทาจิกอดคอผมแล้วกระซิบเบาๆ

  "ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอกนะแต่ฉันต้องการทดสอบอะไรบางอย่างอยู่น่ะ"

  "ทดสอบ? เรื่องของนายเหอะ ถ้าคาคาชิแต่งงานกับซากุระทุกอย่างที่อุจิวะมีจะกลายเป็นของฮาตาเคะ"

  "รู้แล้วน่า!"

  หลังจากนั้นผมก็ออกมาแล้วก็เดินเล่นแถวๆหน้าห้องพักสิ่งที่อิทาจิทิ้งท้ายคือ..

   "นายอย่าหาเรื่องคาคาชิแล้วก็อย่าทำให้ซากุระเสียใจเพราะสองคนนี้เริ่มมีใจให้กันแล้วถ้าทำฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเสียใจหรือเกิดปัญหาล่ะก็ งานแต่งงานก็จะเริ่มเร็วขึ้นและนายจะเสียใจทีหลัง"

 

Itachi talk

  'ฉันคงไม่มีโอกาสแล้วสินะเรื่องนี้ โอกาสที่เธอมีให้ฉันมันน้อยเหลือเกินซากุระอีกไม่นานเธอคงเป็นนางฟ้าของซาสึเกะไม่ก็คาคาชิ ที่ฉันทำให้หัวใจของตัวเองต้องแตกสลายเพื่อเสียสละให้น้องได้ดีกว่าพี่ มันคงดีแล้วล่ะมั้ง?เพราะตัวฉันเองคงไม่ได้โอกาสนั้นอีกเพราะฉันมันก็แค่ฆ่าเวลาให้เธอเท่านั้นแต่สิ่งที่เธอทำให้ฉันมีความสุขคือตัวเธอเองได้รับรอยยิ้มและความสุขกับใครบางคนฉันก็ยิ้มได้แล้วล่ะถึงแม้ฉันจะรักเธอได้แค่ข้างเดียว'ผมคิดในใจถึงเรื่องมันจะเศร้าแต่สีหน้าของผมมันยิ้มนะ

  'เรื่องต่างๆของตระกูลฮาตาเคะมันน่ากลัวกว่าที่คิดพวกฮาตาเคะส่งทายาทที่ชื่อว่า ฮาตาเคะ คาคาชิ ไปชิงซากุระมาเพื่อคิดที่จะฉีกสัญญาที่มีต่อตระกูลผมคาคาชิที่ถูกส่งมาให้มาเป็นครู? เปล่ามันถูกส่งมาเพื่อเอาซากุระชัดๆพ่อของผมคิดอะไรอยู่นะส่งลูกไปเมืองนอกคนนึง ส่งไปทำหน้าที่แทนตัวเองคนนึงอย่าบอกนะว่าพ่อคิดที่จะทรยศต่อตระกูลอุจิวะคงไม่ใช่แน่แล้วส่งมาทำไมวะ?หรือว่า...จะส่งมาให้เห็นความผิดพลาดข้างหน้าที่จะเกิด งานแต่งงานครั้งนี้คงไม่ได้โปรยด้วยดอกกุหลาบแต่เป็นเลือดที่ไหลจากตระกูลใดตระกูลหนึ่งแน่ๆ ซาสึเกะขอร้องพาซากุระกลับมาในตระกูลเราให้ได้นะขอร้อง ฉันเจ็บแค่คนเดียวก็พอฉันไม่อยากจะให้นายต้องมาเจ็บอีกคนหรอกนะ ถ้าคาคาชิได้ซากุระไปซากุระเองคงทรมานที่ยังรักคนเก่าอย่างนายแต่ต้องหามีดมาเฉือนความสำพันธ์ที่มีมานานเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้กับคนรักคนใหม่อย่างคาคาชิ'ผมเบิกเนตรแล้วคิดอย่างปวดหัวก่อนจะดับมันลง

  "แค่คิดก็ปวดหัวหมองอยู่ละ ซาสึเกะขอร้องนายเลยนะเว่ย!"นี่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ขอมันนะถ้าทำให้ไม่ได้รับรองว่ามันต้องคลานกลับมาให้ผมช่วยแน่นอน

  "นายเป็นอะไรรึเปล่า? อิทาจิ?"

  "อ๋อ ไม่มีไร เอาตามที่สบายใจนายได้เลยเพน"

 

 

 

 

Writer มาแล้ว เอาตรงๆนะคนแต่งยังอยากร้องไห้กับอิทาจิเลยน่าสงสารแต่งเองอินเนอร์มาเองเฉยเลย เรื่องนี้ค้างไว้นานนิดนึงเพราะแต่งซีรีย์อื่นอยู่นะคะฝากกดติดตาม กดแชร์ กดโหวต comment ให้ด้วยนะEp.นี้ไปก่อนนะคะ บ๊ายบาย จุ๊บๆ ♡♡