เลือกแล้ว

  MYDY PART
 
 
ตื่นได้แล้วยัยเอ๋ออ ตื่นได้แล้วยัยเอ๋อ
"อื้ออ"เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ปลุกฉันให้ตื่นจากห้วงแห่งความฝัน
20นาทีผ่านไป
 
ฉันวิ่งลงจากบรรไดที่แสนจะยาววววววววว ไม่รู้จะทำอลังการไปทำไม เมื่อยจะตาย เฮ้อออ
เดินลงมาก็เจอกับมื้อเช้าที่ห๊อมมหอมม ข้าวต้มกุ้ง! เมื่อเห็นดังนั้นฉันก็รีบวิ่งไปนั่งทันที 
"พี่แคนอลยังไม่ลงมาหรอคระ ป้าหอม" ฉันเอยถามป้าแม่บ้านเมื่อไม่เห็นพี่ชายตัวเองคืองี้คร่ะบ้านทั้งหลังมีคนอยู่แค่10คนเท่านั้น! คือฉันและพี่ ที่เหลือก็คนงานในบ้านส่วนป๊ากะม๊าตอนนี้อยู่ต่างจังหวัดคร่ะ กว่าจะกลับอีก2-3เดือนนู่นแล่ะคร่ะ
"อยู่นี่แล่วยัยเตี้ย" พูดไม่ทันขาดคำพี่แคนอลก็วิ่งลงบรรไดมา
"วันนี้ไปโรงเรียนยังไง?" ีพี่แคนอลถาม
"อาจจะให้ลุง เอิ่มไปส่งไม่ก็จักรยาน"ฉันตอบ
"ไปกะพี่มั้ย"หะ?ฉันไม่ได้หูฝาดใช่ม่ะ?
"หะ?พี่พูดจิงอ่ะ?"
"อื้อพี่เอามอไซค์ไป ถือว่าขอโทษเรื่องเมื่อวาน"
"งั้นก็ได้"
 ครึ่งชั่วโมงต่อมาา...
ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงรถของโรงเรียนคร่ะ แต่จะออกไปโดยไม่รุมทึ้งนี่สิ คิดหนักเลยแน่ล่ะคร่ะอยู่ที่โรงเรียนจะมีแค่คนที่สนิทกะฉันหรือพี่แคนอลจิงๆที่ว่าเราเป็นพี่น้องกันแต่...ตอนที่นั่งรถเข้ามาฉันถูกสายตาอาฆาตไปหลายรอบเลยย น่ากลัวว
"ยัยเตี้ย ออกพร้อมกันจะไปไหน"
"ถ้าออกพร้อมพี่จะไม่โดนรุมชิป่ะ"
"อื้อ ใครทำน้องพี่มันเจอดีแน่"ฉันไว้ใจพี่ฉันได้ใช่มั้ยคระทุกคนนแล้วฉันก็วิ่งตามพี่แคนอลออกไปและก็พบกับสายตาอาฆาตนับ10และคำด่าบ้าง นินทามั่ง เฮ้ออฉันคิดถูกคิดผิดเนี่ยยย 
"ว้ายยยย!!"เสียงฉันเองรู้สึกว่ามีใครสะกัดขาฉันใช่มั้ยยยTTฉันหลับตาแน่นแต่ก็ไม่รู้เจ็บตรงไหนเลยแถมยังอุ่นๆผิดปกติด้วย
"น้องมายๆๆๆ"เสียงนี้มัน พี่เลย์!! พอลืมตาขึ้นก็พบว่าพี่เลย์จิงๆด้วยย 
"ใครทำ!!!"เสียงพี่แคนอลตะโกนถาม ทำเอาทุกคนเงียบกริบ...ฉันรู้ไม่ค่อยมีใครเห็นพี่ชายฉันด้านนี้เท่าไหร่หลอกคงจะตกใจกันน่ะนะ555555
"ฉัน ถาม ว่า ใครทำ!!"
"หนูเองคร่ะ"ซักพักก็มีน้องม.2คนนึงสารภาพ
"ทำ ทำไม?"ฉันรู้สึกถึงรังสีอะไรบางอย่างแผ่ไปถั่วทุกพื้นที่
"ก็....ก็มันอ่อยพี่อ่ะ"หะ!อะไรนะ ฉันอ่อย อ่อยพี่ตัวเองเนี่ยนะ กรี๊ดดจิบ้าตายยย
"เธอรู้มั้ยคนที่เธอทำน่ะคือ รมิตา รัชนกูล น้องสาวแท้ๆคนเดียวของฉัน!"อึ้งกิมกี่เลยทีนี้ 
"ฉันยังไม่เคยทำน้องสาวตัวเองล้มขนาดนี้ แล้วเธอเป็นใคร อีกอย่างใครทำน้องฉันเจ็บ มันอยู่ไม่เป็นสุขหลอก"บอกเลยถ้าฉันเป็นน้องเค้าฉันคงขนลุกชันไปทั้งตัวอ่ะ น่ากลัวว แต่หน้าน้องเค้าก็บ่งบอก ซีดเชียวว แล้วพี่แคนอลก็หยิบใบอะไรสักอย่างแปะที่หน้าผากน้องคนนั้น
เฮือกก! VISTIM!!! แปลก็คำว่าเหยื่อนั่นแล่ะคร่ะ แต่ถ้าใครโดนแปะป้ายนี้ แสดงว่าว่าเหยื่อของคนทั้งโรงเรียน!! ขนาดพี่ฉันเป็นบุคคลที่สามารถแปะได้ฉันยังกลัวเลย ไม่ใช่แค่พวกพี่ที่ท็อป5ของโรงเรียนนะคระ คนรักของพี่ๆเหล่านี้ก็มีสิทธิ์ แต่เฉพาะคนที่พวกเค้าเปิดเผยเท้านั้น เฮ้ออ ความลับของฉันอุตส่าปิดมา2ปีกว่าพังหมดเลยย งื่อออออออออออออ
"ไปเหอะยัยบื้อ" พี่แคนอลพูดกะฉันและลากฉันออกมาจากจุดๆนั้น
"พี่ไปบอกพวกนั้นทำไมอ่ะ?"ฉันไม่ค่อยชอบหลอกพอทุกคนรู้นะฉันก็จะถูกจับตามองเป็นพิเศษหมดกันความสงบสุขของช้านนนนนTT
"ก็ถ้าไม่บอกมายก็โดนแกล้งอยู่อย่างเงี้ย พี่ทนไม่ได้หลอก"ก็จิงอ่ะ แต่ก็ไม่ชอบอ่ะ
"ฮืออ มายไม่ชอบแบบนี้เลยย"
"ไมอ่ะ เป็นน้องสาวคนดังไม่ดีตรงไหน"
"มันไม่ใช่อย่างงั้น ฉันแค่รำคานพวกเพื่อนที่ปลื้มพี่ถามนู่นถามนี่ ฝากนู่นฝากนี่อ่าาา"
"55555555ดีสิที่บอก คนอื่นจะได้มองเห็นความสวยและน่ารักของน้องสาวพี่ซะที"
"ฉันไม่ค่อยได้ยินอ่ะ พี่พูดว่าไงนะ"ก็แน่สิใครจะได้ยิน ก็ประโยคหลังพูดเบาขนาดนั้น
"ป่าว"แหน่ะยังปิดบัง
"แล้วแต่พี่เลย ฉันไปเรียนแล่ว"ต้องตั้งใจหน่อยอยู่ม.3แล้วอีกอย่างวันนี้วันศุกร์55555
.
.
.
.
15:20
กริ๊งงงงง เสียงออดดังเป็นสัณญาณบอกหมดเวลาเรียนในคาบสุดท้าย
"ยัยแพรวันนี้กลับไงอ่ะ"
"วันนี้พี่พาร์ทมารับอ่ะ"อ่อพี่พาร์ทพี่ชายยัยนี้มัน
"กลับมาแล้วหรอ"
"อื้อ ไปก่อนนะพี่มาแล้ว"
"ถึงบ้านแล้วทักมาด้วยนะ"
"รู้แล้วนะ แกนี่เด็กน้อยจิงๆ"ก็คนมันเป็นห่วงอ่ะ ชิส์ ฉันเก็บของเสร็จแล้วก็วิ่งลงมาแล้วพบว่าพี่ฉันก็มารอแล้วเหมือนกัน พอมองไปอีกทางก็พบว่า พี่เลย์ก็ออกมาแล้วพร้อมกับพี่แป้งฝุ่นแฟนของพี่เลย์.. 
"เป็นอะไรป่าวมาย"
"ป่าวหนิกลับกันเหอะ หิวข้าว"เมื่อได้ยินดังนั้นพี่แคนอลก็เคลื่อนตัวรถออกจากตรงนั้นทันทีเหมือนว่าเข้าใจความรู้สึกฉันอย่างงั้นแล่ะ
 
 เมื่อถึงบ้านฉันก็รีบอาบน้ำและลงมากินข้าว เมื่อขึ้ห้องไปโทรศัพท์เครื่องหรูก็ดังขึ้น
ตริ้ง! ตริ้ง! 
แพรไหมคริคริ : ถึงบ้านแล้วนะคระ^+++^
                                                                    มายเมโลดี : อื้อ แพรพุ่งนี้ไปห้างกัน
แพรไหมคริคริ : แกเป็นไรป่ะเนี่ยชวนเดินห้าง
                                                                    มายเมโลดี้ : ป่าวหนิ แค่อยากพักอ่ะ
แพรไหมคริคริ : เครๆ กี่โมง                                                                          
                                                                    มายเมโลดี้ : 9 โมง พี่แคนอลไปด้วยนะ แกจะชวนพี่แกด้วยก็ได้
แพรไหมคริคริ : โห่วว เครๆจะลองชวนไปดู
                      นอนล่ะฝันดีพุ่งนี้เจอกัน
                                                                     มายเมโลดี้ : จร่ะ ฝันดีนะ เจอกัน.
หลังจากคุยกันรู้เรื่องฉันก็ปิดโทรศัพท์ จิงๆฉันไม่ได้อยากไปหลอกพี่แคนอลน่ะแล่ะที่ชวนให้ไปเป็นเพื่อน ฉันน่ะอยากจะนอน นอน นอน ทั้งวันเลยยยย คิดแล้วก็นอนดีกว่า 55555
และฉันก็หลับไหลไปในห้วงแห่งความฝัน.......